παράφρων: Difference between revisions
Ἢ μὴ ποίει τὸ κρυπτὸν ἢ μόνος ποίει → Aut occulendum nil patra, aut solus patra → Tu nichts Verborgnes oder tue es allein
(1ba) |
|||
Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=parafron | |Transliteration C=parafron | ||
|Beta Code=para/frwn | |Beta Code=para/frwn | ||
|Definition=poet. πάρφρων, ον, gen. ονος, (φρήν) <span class="sense"><p> <span class="bld">A</span> | |Definition=poet. πάρφρων, ον, gen. ονος, (φρήν) <span class="sense"><p> <span class="bld">A</span> [[wandering from reason]], [[senseless]], μάντις <span class="bibl">S.<span class="title">El.</span>473</span> (lyr.) ; <b class="b2">out of one's wits, deranged</b>, <span class="bibl">Pl. <span class="title">Lg.</span>649d</span> ; λύσσας πάρφρονος <span class="bibl">B.10.103</span> ; <b class="b3">τί τόδ' αὖ παράφρων ἔρριψας ἔπος</b>; <span class="bibl">E.<span class="title">Hipp.</span>232</span> (anap.) ; π.καὶ παραπλὴξ τὴν διάνοιαν <span class="bibl">Plu.<span class="title">Pomp.</span>72</span>. Adv. -νως, γελᾶν <span class="bibl">Zen.1.43</span>.</span> | ||
}} | }} | ||
{{pape | {{pape |
Revision as of 17:30, 1 July 2020
English (LSJ)
poet. πάρφρων, ον, gen. ονος, (φρήν)
A wandering from reason, senseless, μάντις S.El.473 (lyr.) ; out of one's wits, deranged, Pl. Lg.649d ; λύσσας πάρφρονος B.10.103 ; τί τόδ' αὖ παράφρων ἔρριψας ἔπος; E.Hipp.232 (anap.) ; π.καὶ παραπλὴξ τὴν διάνοιαν Plu.Pomp.72. Adv. -νως, γελᾶν Zen.1.43.
German (Pape)
[Seite 507] ον, vom rechten Verstande od. von der Wahrheit abirrend, verrückt, wahnsinnig, εἰ μὴ 'γὼ παράφρων μάντις ἔφυν καὶ γνώμας λειπομένα σοφᾶς, Soph. El. 464, Schol. ἀνόητος; Eur. Hipp. 232; ὅσα δι' ἡδονῆς αὖ μεθύσκοντα παράφρονας ποιεῖ, Plat. Legg. I, 649 d; Sp.; Plut. verbindet παράφρονι καὶ παραπλῆγι τὴν διάνοιαν, Pomp. 72.
Greek (Liddell-Scott)
παράφρων: -ον, (φρὴν) ὁ ἐκτρεπόμενος ἢ πλανώμενος τὰς φρένας, ἄφρων, μωρός, μάντις Σοφ. Ἠλ. 473· ὁ ἔξω φρενῶν, παράφρων, μωρός, Λατ. demens, Πλάτ. Νόμ. 649D· π. ἔπος Εὐρ. Ἱππ. 232· π. καὶ παραπλὴξ τὴν διάνοιαν Πλουτ. Πομπ. 72. - Ἴδε Κόντου Γλωσσ. Παρατηρ. σ. 34.
French (Bailly abrégé)
ων, ον ; gén. ονος;
qui est hors de son bon sens, fou, insensé.
Étymologie: παρά, φρήν.
Greek Monotonic
παράφρων: -ον (φρήν), αυτός που εκτρέπεται από τη λογική, νοητικά διαταραγμένος, τρελός, σε Σοφ., Ευρ. κ.λπ.
Russian (Dvoretsky)
παράφρων: 2, gen. ονος помешанный, безумный Soph., Eur., Plat., Plut.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
παράφρων -ον, gen. -ονος, poët. πάρφρων [παρά, φρήν] buiten zinnen, waanzinnig.
Middle Liddell
παρά-φρων, ον, φρήν
wandering from reason, out of one's wits, deranged, Soph., Eur., etc.