κατάκτης: Difference between revisions
From LSJ
ψυχῆς ἀγῶνα τὸν προκείμενον πέρι δώσων → to stand the appointed trial for his life, to stand the appointed struggle for life and death
m (Text replacement - "Πολυδ." to "Πολυδ.") |
|||
| Line 14: | Line 14: | ||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''κατάκτης''': ὁ, παρὰ | |lstext='''κατάκτης''': ὁ, παρὰ Πολυδ. Ζ', 16, οἱ εἰς τὰ πανδοκεῖα καταγόμενοι κατάκται ἂν λέγοιντο, (πρβλ. [[κατάγω]] Ι. 3. b.), [[μᾶλλον]] ἐνεργ. ληπτέον, οἱ ὁδηγοῦντες εἰς τὰ πανδοκεῖα. 2) ἐκ τοῦ [[κατάγνυμι]], ὁ θραύων τι. | ||
}} | }} | ||
{{grml | {{grml | ||
|mltxt=<b>(I)</b><br />[[κατάκτης]], ὁ (Α)<br />αυτός που καταλύει σε [[πανδοχείο]].<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>κατάγ</i>-<i>ω</i> με τη σημ. «[[καταλύω]]»].<br /><b>(II)</b><br />[[κατάκτης]], ὁ (Α)<br />αυτός που [[σπάζει]] [[κάτι]].<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>κατάγ</i>-<i>νυμι</i> «[[σπάζω]]»]. | |mltxt=<b>(I)</b><br />[[κατάκτης]], ὁ (Α)<br />αυτός που καταλύει σε [[πανδοχείο]].<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>κατάγ</i>-<i>ω</i> με τη σημ. «[[καταλύω]]»].<br /><b>(II)</b><br />[[κατάκτης]], ὁ (Α)<br />αυτός που [[σπάζει]] [[κάτι]].<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>κατάγ</i>-<i>νυμι</i> «[[σπάζω]]»]. | ||
}} | }} | ||
Revision as of 20:25, 7 July 2020
English (LSJ)
ὁ, (
A κατάγω 1.4 b) visitor, guest at an inn, Poll.7.16.
German (Pape)
[Seite 1357] ὁ, 1) (κατάγνυμι) der Zerbrecher. – 2) (κατάγω) der Herunter-, Zurückführende, Poll. 7, 16.
Greek (Liddell-Scott)
κατάκτης: ὁ, παρὰ Πολυδ. Ζ', 16, οἱ εἰς τὰ πανδοκεῖα καταγόμενοι κατάκται ἂν λέγοιντο, (πρβλ. κατάγω Ι. 3. b.), μᾶλλον ἐνεργ. ληπτέον, οἱ ὁδηγοῦντες εἰς τὰ πανδοκεῖα. 2) ἐκ τοῦ κατάγνυμι, ὁ θραύων τι.
Greek Monolingual
(I)
κατάκτης, ὁ (Α)
αυτός που καταλύει σε πανδοχείο.
[ΕΤΥΜΟΛ. < κατάγ-ω με τη σημ. «καταλύω»].
(II)
κατάκτης, ὁ (Α)
αυτός που σπάζει κάτι.
[ΕΤΥΜΟΛ. < κατάγ-νυμι «σπάζω»].
