γύννις

English (LSJ)

ιδος, ὁ,    A a womanish man, ποδαπὸς ὁ γύννις; of Bacchus, A.Fr. 61, cf. Theoc.22.69 (s.v.l.), Ael.VH12.12, Lib.Or.64.49.    2 = ἵππουρις, Ps.-Dsc.4.46,47.

German (Pape)

[Seite 512] ιδος, ὁ, Weichling, Ar. Th. 136; vgl. Ath. X, 435 c; Theocr. 22, 69; Ael. V. H. 12, 12; auch γὐνις geschrieben, B. A. 11; vgl. γιννός.

Greek (Liddell-Scott)

γύννις: -ιδος, ὁ, γυναικώδης ἀνήρ, ποδαπὸς ὁ γύννις, ἐπὶ τοῦ Βάκχου, Αἰσχύλ. (Ἀποσπ. 56) παρ᾿ Ἀριστοφ. Θεσμ. 136, πρβλ. Θεόκρ. 22. 69, Αἰλ. II. Ἱστ. 12. 12. [ῠ].

French (Bailly abrégé)

ιδος (ὁ) :
homme efféminé.
Étymologie: γυνή.

Spanish (DGE)

-ιδος, ὁ

• Alolema(s): γύνις Thphr.Fr.147

• Morfología: [sg. ac. γύννιν D.C.59.29.2, Eust.380.11]
1 hombre afeminado, marica ποδαπὸς ὁ γ.; Ar.Th.136 (= A.Fr.61.1), οὐ γ. ... ὁ πύκτης del forzudo Amico, Theoc.22.69, de Alejandro εὐλαβοῦντο γὰρ μὴ γ. εἴη Thphr.l.c. (= Hieronym.Phil.38), δειλός τε οὕτω καὶ γ. ὤν D.C.46.22.3, ἄνανδρος ... καὶ γ. Ael.VH 12.12, cf. D.C.59.29.2, Ael.Fr.10, Clem.Al.Paed.3.3.23, Eus.VC 3.55, Hsch., Lib.Or.64.49, Eust.l.c. Sud., κατηγορία τοῦ Γύννιδος tít. de una diatriba perdida de Filóstrato de Lemnos, ref. a Heliogábalo, Philostr.VS 625
•tb. como adj. γ. τοξότης Plu.2.234e.
2 bot. equiseto, cola de caballo, Equisetum telmateia Ehrh., Equisetum fluvitiale L., Ps.Dsc.4.46, 47.

• Etimología: Var. expresiva de γυνή q.u.

Greek Monolingual

γύννις (-ιδος), ο (Α)
θηλυπρεπής.
[ΕΤΥΜΟΛ. < (θ.) γυν-, γυνή, με εκφραστικό, υποκοριστικό διπλασιασμό].

Greek Monotonic

γύννις: -ιδος, ὁ (γυνή), θηλυπρεπής άντρας, σε Θεόκρ.

Russian (Dvoretsky)

γύννις: ῐδος ὁ женоподобный мужчина, неженка, «баба» Aesch. ap. Arph., Theocr.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

γύννις -ιδος, ὁ [γυνή] verwijfde man.

Middle Liddell

γυνή
a womanish man, Theocr.