ἐπακουός: Difference between revisions

From LSJ

νόσημα γὰρ αἴσχιστον εἶναί φημι συνθέτους λόγους → for I consider false words to be the foulest sickness

Source
m (Text replacement - "<span class="sense"><p>" to "<span class="sense">")
m (Text replacement - "   <span class="bld">" to "<span class="bld">")
Line 8: Line 8:
|Transliteration C=epakouos
|Transliteration C=epakouos
|Beta Code=e)pakouo/s
|Beta Code=e)pakouo/s
|Definition=όν, <span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">A</span> [[attentive to]], c. gen., ἀγορῆς ἐπακουὸν ἐόντα <span class="bibl">Hes.<span class="title">Op.</span> 29</span>, cf. <span class="bibl">Call.<span class="title">Fr.</span>236</span>; cf. [[ἐπηκοος]].</span>
|Definition=όν, <span class="sense"><span class="bld">A</span> [[attentive to]], c. gen., ἀγορῆς ἐπακουὸν ἐόντα <span class="bibl">Hes.<span class="title">Op.</span> 29</span>, cf. <span class="bibl">Call.<span class="title">Fr.</span>236</span>; cf. [[ἐπηκοος]].</span>
}}
}}
{{pape
{{pape

Revision as of 08:55, 1 January 2021

Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: ἐπᾰκουός Medium diacritics: ἐπακουός Low diacritics: επακουός Capitals: ΕΠΑΚΟΥΟΣ
Transliteration A: epakouós Transliteration B: epakouos Transliteration C: epakouos Beta Code: e)pakouo/s

English (LSJ)

όν, A attentive to, c. gen., ἀγορῆς ἐπακουὸν ἐόντα Hes.Op. 29, cf. Call.Fr.236; cf. ἐπηκοος.

German (Pape)

[Seite 897] zuhörend; τινός, Hes. O. 29; Callim. frg. 236. Vgl. ἐπήκοος.

Greek (Liddell-Scott)

ἐπᾰκουός: -όν, (ἐπακούω), ἀκροατής, ἀγορῆς ἐπακουὸν ἐόντα, ἀκροατὴν τῶν διαδικασιῶν ἐν τῇ ἀγορᾷ ἔνθα ἐγίνοντο αἱ δίκαι, Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 29, πρβλ. Καλλ. Ἀποσπ. 236˙ ἀλλαχοῦ ἐπήκοος.

French (Bailly abrégé)

ός, όν :
qui prête l’oreile à, qui écoute, gén..
Étymologie: ἐπακούω.

Greek Monolingual

ἐπακουός, -όν (Α) ακούω
1. (με γεν.) προσεκτικός, προσηλωμένος ακροατής («ἀγορῆς ἐπακουόν ἐόντα», Ησίοδ.)
2. επήκοος.
-η, -ο
δημδ. τ. αντί υπάκουος.

Greek Monotonic

ἐπᾰκουός: -όν, επιμελής, με γεν., σε Ησίοδ.

Russian (Dvoretsky)

ἐπᾰκουός: слушающий, внемлющий (τινος Hes.).

Middle Liddell

ἐπᾰκουός, όν
attentive to, c. gen., Hes. [from ἐπᾰκούω]