ἀκρόλοφος: Difference between revisions
Ἱερὸν ἀληθῶς ἐστιν ἡ συμβουλία → Consilia dare, res prorsus et vere sacra est → Ein Heiligtum ist in der Tat ein guter Rat
m (Text replacement - "<span class="sense"><span class="bld">A<\/span> (?s)(?!.*<span class="bld">)(.*)(<\/span>)(\n}})" to "$1$3") |
m (Text replacement - "(?s)({{LSJ.*}}\n)({{.*}}\n)({{DGE.*}}\n)" to "$1$3$2") |
||
| Line 9: | Line 9: | ||
|Beta Code=a)kro/lofos | |Beta Code=a)kro/lofos | ||
|Definition=ον, [[high-crested]], [[peaked]], πρῶνες <span class="bibl">Opp.<span class="title">C.</span>1.418</span>; πέτραι <span class="title">AP</span>12.185 (Strat.):—Subst., [[mountain crest]], <span class="bibl">Plu.<span class="title">Publ.</span>22</span>. | |Definition=ον, [[high-crested]], [[peaked]], πρῶνες <span class="bibl">Opp.<span class="title">C.</span>1.418</span>; πέτραι <span class="title">AP</span>12.185 (Strat.):—Subst., [[mountain crest]], <span class="bibl">Plu.<span class="title">Publ.</span>22</span>. | ||
}} | |||
{{DGE | |||
|dgtxt=-ον<br /><b class="num">1</b> [[de altos picos]] πρῶνες Opp.<i>C</i>.1.418, πέτραι <i>AP</i> 12.185 (Strat.).<br /><b class="num">2</b> subst. ὁ ἀ. [[pico]] de una montaña, Arist.<i>Pepl</i>.63, Plu.<i>Publ</i>.22. | |||
}} | }} | ||
{{pape | {{pape | ||
| Line 18: | Line 21: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ος, ον :<br />au sommet élevé ; <i>subst.</i> ὁ [[ἀκρόλοφος]] sommet d'une colline.<br />'''Étymologie:''' [[ἄκρος]], [[λόφος]]. | |btext=ος, ον :<br />au sommet élevé ; <i>subst.</i> ὁ [[ἀκρόλοφος]] sommet d'une colline.<br />'''Étymologie:''' [[ἄκρος]], [[λόφος]]. | ||
}} | }} | ||
{{grml | {{grml | ||
Revision as of 12:41, 1 October 2022
English (LSJ)
ον, high-crested, peaked, πρῶνες Opp.C.1.418; πέτραι AP12.185 (Strat.):—Subst., mountain crest, Plu.Publ.22.
Spanish (DGE)
-ον
1 de altos picos πρῶνες Opp.C.1.418, πέτραι AP 12.185 (Strat.).
2 subst. ὁ ἀ. pico de una montaña, Arist.Pepl.63, Plu.Publ.22.
German (Pape)
[Seite 83] ὁ, Hügelspitze, Plut. Popl. 22. – Adj. -φοι πέτραι, hohe Felsen, Strat. 27 (XII, 185); πρῶνες Opp. Cyn. 1, 418.
Greek (Liddell-Scott)
ἀκρόλοφος: -ον, ὁ ἔχων ὑψηλὸν τὸν λόφον, τὴν κορυφήν, πέτραι, Ὀππ. Κ. 1. 418, Ἀνθ. Π. 12. 185˙ ὡς οὐσιαστ., δειράς, «ῥάχη», Πλουτ. Ποπλίκ. 22.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
au sommet élevé ; subst. ὁ ἀκρόλοφος sommet d'une colline.
Étymologie: ἄκρος, λόφος.
Greek Monolingual
ο (Α ἀκρόλοφος) (Α και -ος, -ον)
κορυφή όρους, βουνοκορφή
αρχ.
ως επίθ. αυτός που καταλήγει σε κορυφή.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ἀκρο- (Ι) + λόφος.
ΠΑΡ. αρχ. ἀκρολοφία, ἀκρολοφίτης.
Greek Monotonic
ἀκρόλοφος: -ον, I. αυτός που έχει υψηλή κορυφογραμμή, βουνοκορφή, ο με κορυφή, μυτερός, σε Ανθ.
II. ως ουσ. βουνοκορφή, σε Πλούτ.
Russian (Dvoretsky)
ἀκρόλοφος: II ὁ вершина холма Plut.
с высокой вершиной (πέτραι Anth.).
Middle Liddell
I. high-crested, peaked, Anth.
II. as substantive a mountain crest, Plut.
