βουφάγος: Difference between revisions
Βασίλεια δ' εἰκών ἐστιν ἔμψυχος θεοῦ → Rex est imago viva viventis dei → Ein Königreich ist ein beseeltes Bild von Gott
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1") |
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{.*}}\n)({{elru.*}}\n)({{elnl.*}}\n)" to "$4$3$2$1") |
||
| Line 16: | Line 16: | ||
|btext=ος, ον :<br />qui mange les bœufs.<br />'''Étymologie:''' [[βοῦς]], [[φαγεῖν]]. | |btext=ος, ον :<br />qui mange les bœufs.<br />'''Étymologie:''' [[βοῦς]], [[φαγεῖν]]. | ||
}} | }} | ||
{{ | {{elnl | ||
| | |elnltext=[[βουφάγος]] -ον [[βοῦς]], [[φαγεῖν]] die runderen eet. | ||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''βουφάγος:''' [[пожирающий быков]] ([[λέων]] Anth.; [[Ἡρακλῆς]] Luc.). | |||
}} | }} | ||
{{grml | {{grml | ||
| Line 25: | Line 28: | ||
|lsmtext='''βουφάγος:''' [ᾰ], -ον ([[φαγεῖν]]), αυτός που τρώει, που καταβροχθίζει βόδια, σε Ανθ. | |lsmtext='''βουφάγος:''' [ᾰ], -ον ([[φαγεῖν]]), αυτός που τρώει, που καταβροχθίζει βόδια, σε Ανθ. | ||
}} | }} | ||
{{ | {{ls | ||
| | |lstext='''βουφάγος''': [ᾰ], -ον, ὁ τρώγων [[βοῦς]], Σιμων. ἐν Ἀνθ. ΙΙ. 6. 217, πρβλ. 7. 426· ἐπὶ τοῦ Ἡρακλέους, Λουκ. Ἔρωσ. 4, πρβλ. Ἀνθ. ΙΙ. 9. 59. | ||
}} | }} | ||
{{mdlsj | {{mdlsj | ||
|mdlsjtxt=[[φαγεῖν]]<br />ox-[[eating]], Anth. | |mdlsjtxt=[[φαγεῖν]]<br />ox-[[eating]], Anth. | ||
}} | }} | ||
Revision as of 20:12, 2 October 2022
English (LSJ)
[ᾰ], ον, ox-eating, Simon.179.4, AP7.426 (Antip. Sid.); of Hercules, Luc. Am.4, Porph.Abst.1.22, cf. AP9.59 (Antip.): expld. by πολυφάγος, Hsch.
German (Pape)
[Seite 460] Rinder fressend, λέων Antp. Sid. 91 (VII, 426); Herkules, Luc. Amor. 7; Ant. Th. 19 (IX, 59); übh. gefräßig.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
qui mange les bœufs.
Étymologie: βοῦς, φαγεῖν.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
βουφάγος -ον βοῦς, φαγεῖν die runderen eet.
Russian (Dvoretsky)
βουφάγος: пожирающий быков (λέων Anth.; Ἡρακλῆς Luc.).
Greek Monolingual
βουφάγος, -ον (Α)
αυτός που μπορεί να φάει ένα βόδι μόνος του, φαγάς.
[ΕΤΥΜΟΛ. < βους + -φάγος < φαγείν, απρμφ. του έφαγον (αόρ. β' του εσθίω «τρώγω»)].
Greek Monotonic
βουφάγος: [ᾰ], -ον (φαγεῖν), αυτός που τρώει, που καταβροχθίζει βόδια, σε Ανθ.
Greek (Liddell-Scott)
βουφάγος: [ᾰ], -ον, ὁ τρώγων βοῦς, Σιμων. ἐν Ἀνθ. ΙΙ. 6. 217, πρβλ. 7. 426· ἐπὶ τοῦ Ἡρακλέους, Λουκ. Ἔρωσ. 4, πρβλ. Ἀνθ. ΙΙ. 9. 59.
