μοναρχέω: Difference between revisions
μήτε δίκην δικάσῃς πρίν ἀμφοῖν μῦθον ἀκούσῃς → do not give your judgement until you have heard a speech on both sides
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1") |
m (Text replacement - "(?s)(\n{{ls\n\|lstext.*}})(\n{{.*}})(\n{{elru.*}})" to "$3$1$2") |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=-ῶ :<br />commander seul, régner souverainement.<br />'''Étymologie:''' [[μόναρχος]]. | |btext=-ῶ :<br />commander seul, régner souverainement.<br />'''Étymologie:''' [[μόναρχος]]. | ||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''μοναρχέω:''' ион. [[μουναρχέω]] единолично владычествовать, одному управлять, неограниченно царствовать (μ. καὶ βασιλεύειν Pind.; κατὰ νόμους Plat.): ἐπὶ [[τούτου]] μουναρχέοντος Her. в его царствование; μ. τινων Arst. царствовать над кем-л. | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
| Line 24: | Line 27: | ||
{{lsm | {{lsm | ||
|lsmtext='''μοναρχέω:''' ([[μόναρχος]]), Ιων. μουν-, μέλ. <i>-ήσω</i>, είμαι απόλυτα [[άρχοντας]], [[μονάρχης]], σε Πίνδ., Πλάτ.· <i>ἐπὶτούτου μουναρχέοντος</i>, κατά την περίοδο που ήταν [[απόλυτος]] [[άρχοντας]], σε Ηρόδ.· με γεν., <i>ἑκόντων μοναρχούντων</i>, σε Αριστ. | |lsmtext='''μοναρχέω:''' ([[μόναρχος]]), Ιων. μουν-, μέλ. <i>-ήσω</i>, είμαι απόλυτα [[άρχοντας]], [[μονάρχης]], σε Πίνδ., Πλάτ.· <i>ἐπὶτούτου μουναρχέοντος</i>, κατά την περίοδο που ήταν [[απόλυτος]] [[άρχοντας]], σε Ηρόδ.· με γεν., <i>ἑκόντων μοναρχούντων</i>, σε Αριστ. | ||
}} | }} | ||
{{mdlsj | {{mdlsj | ||
|mdlsjtxt=[[μοναρχέω]], [[μόναρχος]]<br />to be [[sovereign]], Pind., Plat.; ἐπὶ [[τούτου]] μουναρχέοντος in [[this]] [[monarch]]'s [[time]], Hdt.; c. gen., ἑκόντων μ. Arist. | |mdlsjtxt=[[μοναρχέω]], [[μόναρχος]]<br />to be [[sovereign]], Pind., Plat.; ἐπὶ [[τούτου]] μουναρχέοντος in [[this]] [[monarch]]'s [[time]], Hdt.; c. gen., ἑκόντων μ. Arist. | ||
}} | }} | ||
Revision as of 14:45, 3 October 2022
English (LSJ)
Ion. μουναρχέω, A to be sovereign, Pi.P.4.165, Pl.R.576b; ἐπὶ τούτου μουναρχέοντος in this king's time, Hdt.5.61, cf. 46; κατὰ νόμους μ. Pl.Plt.301b: c. gen., ἑκόντων μ. Arist.Pol.1295a16:—Pass., μοναρχεῖται πᾶς οἶκος ib.1255b19. II hold the office of μόναρχος at Cos, SIG805.6, Sor.Vit. Hippocr.
German (Pape)
[Seite 201] Alleinherrscher sein, καὶ βασιλεύειν, Pind. P. 4, 165; Plat. Polit. 301 b; ion. μουναρχέω, Her. 5, 46. 61; τινός, Strab. V, 249; pass., μοναρχεῖται πᾶς οἶκος, Arist. pol. 1, 7.
French (Bailly abrégé)
-ῶ :
commander seul, régner souverainement.
Étymologie: μόναρχος.
Russian (Dvoretsky)
μοναρχέω: ион. μουναρχέω единолично владычествовать, одному управлять, неограниченно царствовать (μ. καὶ βασιλεύειν Pind.; κατὰ νόμους Plat.): ἐπὶ τούτου μουναρχέοντος Her. в его царствование; μ. τινων Arst. царствовать над кем-л.
Greek (Liddell-Scott)
μοναρχέω: Ἰων. μουν-, εἶμαι μόναρχος ἢ ἀπόλυτος κύριος, Πινδ. Π. 4. 293, Πλάτ. Πολ. 576Β· ἐπὶ τούτου μουναρχέοντος ἐπὶ τῆς μοναρχίας τούτου, Ἡρόδ. 5. 61, πρβλ. 46· κατὰ νόμους μ. Πλάτ. Πολιτικ. 301Β· μετὰ γεν., ἑκόντων μ. Ἀριστ. Πολιτ. 4. 10, 3· πολλῶν ὁ αὐτ. ἐν Ἠθικ. Ε. 1. 5, 5. ― Παθ., μοναρχεῖται πᾶς οἶκος ὁ αὐτ. ἐν Πολιτικ. 1. 7, 1.
English (Slater)
μοναρχέω be sole ruler “μοναρχεῖν καὶ βασιλευέμεν” (P. 4.165) c. dat. ἀλλ' ὅ γε Μέλαμπος οὐκ ἤθελεν λιπὼν πατρίδα μο[να]ρχε[ῖν] Ἄργει (Pae. 4.29)
Greek Monotonic
μοναρχέω: (μόναρχος), Ιων. μουν-, μέλ. -ήσω, είμαι απόλυτα άρχοντας, μονάρχης, σε Πίνδ., Πλάτ.· ἐπὶτούτου μουναρχέοντος, κατά την περίοδο που ήταν απόλυτος άρχοντας, σε Ηρόδ.· με γεν., ἑκόντων μοναρχούντων, σε Αριστ.
Middle Liddell
μοναρχέω, μόναρχος
to be sovereign, Pind., Plat.; ἐπὶ τούτου μουναρχέοντος in this monarch's time, Hdt.; c. gen., ἑκόντων μ. Arist.
