βλιτομάμμας: Difference between revisions
Ἐκ τῶν πόνων τοι τἀγάθ' αὔξεται βροτοῖς → Crescunt labore cuncta bona mortalibus → Das Gute wächst den Sterblichen aus ihrem Müh'n
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1") |
m (Text replacement - "(*UTF)(*UCP)(elnltext.*?\]) ([a-zA-Z' ]+)(\.)\n" to "$1 $2$3 ") |
||
| Line 29: | Line 29: | ||
}} | }} | ||
{{elnl | {{elnl | ||
|elnltext=βλιτομάμ(μ)ας -ου, ὁ [[βλίτον]], [[μάμμη]] moederskindje. | |elnltext=βλιτομάμ(μ)ας -ου, ὁ [[βλίτον]], [[μάμμη]] [[moederskindje]]. | ||
}} | }} | ||
Revision as of 13:46, 29 November 2022
English (LSJ)
or βλῐτο-μάμας, ου, ὁ, booby, Ar.Nu.1001, cf. Phryn. PSp.55 B.
Spanish (DGE)
(βλῐτομάμμας) -ου, ὁ tonto de baba σε καλοῦσι βλιτομάμμαν Ar.Nu.1001, cf. Phryn.PS 55, Sch.Pl.Alc.1.118e.
German (Pape)
[Seite 449] ὁ, Ar. Nubb. 908 (auch -μάμας geschr.), der wie ein Kind immer die Mutter ruft, dummer Lasse, Dummkopf; vgl. B. A. 31. Nach Hesych. auch βλίτων, fem. βλιτάς.
French (Bailly abrégé)
ου (ὁ) :
grand sot, grand niais, « le chéri à sa maman ».
Étymologie: litt. qui tète encore sa mère, de βλίττω, μάμμη.
Greek (Liddell-Scott)
βλιτομάμμας: ἢ -μάμας, ου, ὁ, εὐήθης, ἴδε ἐν λ. βληχητά· συγγενὴ εἶναι τὰ μαμμάκυθος, συκομάμμας
Greek Monolingual
βλιτομάμμας (-ου), ο (Α)
χαζός, μαμμόθρεφτος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < βλίτον + μάμμη.
Middle Liddell
[deriv. uncertain]
a booby, Ar.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
βλιτομάμ(μ)ας -ου, ὁ βλίτον, μάμμη moederskindje.
