φαινόλης: Difference between revisions

From LSJ

μή μοι θεοὺς καλοῦσα βουλεύου κακῶς· πειθαρχία γάρ ἐστι τῆς εὐπραξίας μήτηρ, γυνὴ Σωτῆρος· ὦδ᾽ ἔχει λόγος → When you invoke the gods, do not be ill-advised. For Obedience is the mother of Success, wife of Salvation—as the saying goes.

Source
(Bailly1_5)
m (Text replacement - "(*UTF)(*UCP)<b>πρβλ\.<\/b> (<i>)((?:(?=\p{Greek})\p{L})+)(<\/i>-<i>)((?:(?=\p{Greek})\p{L})+)(<\/i>), (<i>)((?:(?=\p{Greek})\p{L})+)(<\/i>-<i>)((?:(?=\p{Greek})\p{L})+)(<\/i>)\)" to "πρβλ. $2$4, $7$9)")
 
(9 intermediate revisions by the same user not shown)
Line 1: Line 1:
{{pape
{{pape
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-1250.png Seite 1250]] ὁ, dickes Oberkleid, Mantel, das lat. paenula, Poll. 7, 61, VLL.
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-1250.png Seite 1250]] ὁ, dickes Oberkleid, Mantel, das lat. paenula, Poll. 7, 61, VLL.
}}
{{bailly
|btext=ου (ὁ) :<br />sorte de casaque <i>ou</i> de manteau qui couvrait le haut du corps et des bras.<br />'''Étymologie:''' cf. <i>lat.</i> [[paenula]].
}}
{{elru
|elrutext='''φαινόλης:''' ου ὁ (лат. [[paenula]]) фелонь (род плаща) NT.
}}
}}
{{ls
{{ls
|lstext='''φαινόλης''': -ου, ὁ, ἐσχηματίσθη ἐκ τοῦ Λατιν. paenula (Tertull. de Orat. 12), βαρὺ [[ἐπανωφόριον]], Ρίνθων παρὰ [[Πολυδ]]. Ζ΄, 61, Ἀθήν. 97Ε. Ἀρτεμιδ. Ὀνειροκρ. 2. 3, Β΄ Ἐπιστ. πρ. Τιμ. δ΄, 13 ([[ἔνθα]] ἡ [[μνεία]] βιβλίων καὶ μεμβρανῶν ἤγαγόν τινας εἰς τὴν ἡμαρτημένην ἑρμηνείαν διὰ τοῦ γλωσσόκομον, ἴδε Ἐτυμολ. Μέγ., Ζωναρ., κλπ.)· ― [[συχνάκις]] φέρεται κατὰ μετάθεσιν τοῦ ν καὶ λ φαιλόνης ἢ [[φελόνης]], ἴδε Δινδ. ἐν Θησ. Στεφάνου· οὕτω καὶ τὸ ὑποκορ. φαινόλιον, τό, παρὰ Βυζ. καὶ Ἐκκλ. φέρεται φαιλόνιον καὶ φελόνιον, [[ὅπερ]] φοροῦσιν οἱ ἱερεῖς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐν ταῖς ἱερουργίαις, Ψευδοχρυσ. ΧΙΙ, 777C, Σωφρ. 3988, Κωνστ. Πορφυρ. Ἔκθ. Βασ. Τάξ. 374, κλπ. ― Ἴδε Κόντου Γλωσσ. Παρατηρ. σ. 233.
|lstext='''φαινόλης''': -ου, ὁ, ἐσχηματίσθη ἐκ τοῦ Λατιν. paenula (Tertull. de Orat. 12), βαρὺ [[ἐπανωφόριον]], Ρίνθων παρὰ Πολυδ. Ζ΄, 61, Ἀθήν. 97Ε. Ἀρτεμιδ. Ὀνειροκρ. 2. 3, Β΄ Ἐπιστ. πρ. Τιμ. δ΄, 13 ([[ἔνθα]] ἡ [[μνεία]] βιβλίων καὶ μεμβρανῶν ἤγαγόν τινας εἰς τὴν ἡμαρτημένην ἑρμηνείαν διὰ τοῦ γλωσσόκομον, ἴδε Ἐτυμολ. Μέγ., Ζωναρ., κλπ.)· ― [[συχνάκις]] φέρεται κατὰ μετάθεσιν τοῦ ν καὶ λ φαιλόνης ἢ [[φελόνης]], ἴδε Δινδ. ἐν Θησ. Στεφάνου· οὕτω καὶ τὸ ὑποκορ. φαινόλιον, τό, παρὰ Βυζ. καὶ Ἐκκλ. φέρεται φαιλόνιον καὶ φελόνιον, [[ὅπερ]] φοροῦσιν οἱ ἱερεῖς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐν ταῖς ἱερουργίαις, Ψευδοχρυσ. ΧΙΙ, 777C, Σωφρ. 3988, Κωνστ. Πορφυρ. Ἔκθ. Βασ. Τάξ. 374, κλπ. ― Ἴδε Κόντου Γλωσσ. Παρατηρ. σ. 233.
}}
}}
{{bailly
{{grml
|btext=ου () :<br />sorte de casaque <i>ou</i> de manteau qui couvrait le haut du corps et des bras.<br />'''Étymologie:''' cf. <i>lat.</i> paenula.
|mltxt=και δωρ. τ. [[φαινόλας]] και [[φαινούλης]] και [[φενόλης]], ὁ, Α<br />χοντρό [[πανωφόρι]] που φορούσαν [[πάνω]] από τον χιτώνα σε καιρό βροχής και, γενικά, κακοκαιρίας, αλλ. [[φαινόλη]] (Ι).<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> Λ. του καθημερινού λεξιλογίου σχηματισμένη από το ρ. [[φαίνω]] με το [[επίθημα]] -<i>όλης</i> ([[πρβλ]]. [[μαινόλης]], [[σκωπτόλης]]). Δυσερμήνευτη παραμένει η [[σύνδεση]] της λ. με το ρ. [[φαίνω]], σε [[αντιδιαστολή]] [[προς]] το θηλ. [[φαινόλις]], του οποίου η [[ένταξη]] στην [[οικογένεια]] του [[φαίνω]] δεν γεννά σημασιολογικά προβλήματα. Από τον τ. [[φαινόλης]] προήλθε, με [[αντιμετάθεση]] τών συμφώνων, ο τ. [[φαιλόνης]], από όπου και ο τ. <i>φαιλόνι</i>(<i>ον</i>), που διατηρήθηκε και στη Νέα Ελληνική].
}}
{{lsm
|lsmtext='''φαινόλης:''' -ου, ὁ, σχημ. από το Λατ. [[paenula]], [[βαρύ]] [[ένδυμα]] που φοριέται πάνω από τα ρούχα, [[μανδύας]], σε Καινή Διαθήκη
}}
{{mdlsj
|mdlsjtxt=[[φαινόλης]], ου, ὁ,<br />formed from the Lat. [[paenula]], a [[thick]] [[upper]] [[garment]], a [[cloak]], NTest.
}}
{{FriskDe
|ftr='''φαινόλης''': {phainólēs}<br />'''Forms''': dor. φαινόλα (Rhinth.); auch φαίνουλα, παίνουλα, πένουλα (''Edict''. ''Diocl''.; aus lat. ''pae''-''nula'');<br />'''Grammar''': m. (Pap. seit I<sup>p</sup>, Arr., Ath. u. a.),<br />'''Meaning''': [[dickes Oberkleid]], [[Mantel]]; ngr. φαιλόνι (φελ-). Näheres bei Bauer Gr.-dt. Wb. s.v.<br />'''Derivative''': Demin. φαινόλιον n. (Pap. II<sup>p</sup>). Daneben mit Metathese (im Anschluß an die Gerätenamen auf -όνη, -όνιον) [[φαιλόνης]], φελ- (2 ''Ep''. ''Ti''. 4, 13) und das gewöhnlichere φαιλόνιον (Pap.)<br />'''Etymology''' : Bildung wie [[μαινόλης]], [[σκωπτόλης]] u.a. (Chantraine Form. 237 f.), aber als Sachbezeichnung semantisch davon abweichend. Eine alte Femininbildung (wie [[μαινόλις]] u.a.) liegt in [[φαινόλις]] Beiw. von [[ἠώς]], [[αὔως]] (''h''. ''Cer''., Sapph.) vor, offenbar im Sinn von [[hell]], [[leuchtend]], [[lichtbringend]], zu [[φαίνω]]. Weshalb der betreffende Mantel als "der Leuchtende, Schimmernde" (im Verhältnis wozu?) bezeichnet wurde, bleibt noch zu ergründen (vgl. Schwyzer Mus. Helv. 3, 49ff.). — Lat. LW ''paenula''; s. W.-Hofmann m. weiteren Einzelheiten u. Lit.<br />'''Page''' 2,981-982
}}
}}

Latest revision as of 10:40, 8 May 2023

German (Pape)

[Seite 1250] ὁ, dickes Oberkleid, Mantel, das lat. paenula, Poll. 7, 61, VLL.

French (Bailly abrégé)

ου (ὁ) :
sorte de casaque ou de manteau qui couvrait le haut du corps et des bras.
Étymologie: cf. lat. paenula.

Russian (Dvoretsky)

φαινόλης: ου ὁ (лат. paenula) фелонь (род плаща) NT.

Greek (Liddell-Scott)

φαινόλης: -ου, ὁ, ἐσχηματίσθη ἐκ τοῦ Λατιν. paenula (Tertull. de Orat. 12), βαρὺ ἐπανωφόριον, Ρίνθων παρὰ Πολυδ. Ζ΄, 61, Ἀθήν. 97Ε. Ἀρτεμιδ. Ὀνειροκρ. 2. 3, Β΄ Ἐπιστ. πρ. Τιμ. δ΄, 13 (ἔνθαμνεία βιβλίων καὶ μεμβρανῶν ἤγαγόν τινας εἰς τὴν ἡμαρτημένην ἑρμηνείαν διὰ τοῦ γλωσσόκομον, ἴδε Ἐτυμολ. Μέγ., Ζωναρ., κλπ.)· ― συχνάκις φέρεται κατὰ μετάθεσιν τοῦ ν καὶ λ φαιλόνης ἢ φελόνης, ἴδε Δινδ. ἐν Θησ. Στεφάνου· οὕτω καὶ τὸ ὑποκορ. φαινόλιον, τό, παρὰ Βυζ. καὶ Ἐκκλ. φέρεται φαιλόνιον καὶ φελόνιον, ὅπερ φοροῦσιν οἱ ἱερεῖς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐν ταῖς ἱερουργίαις, Ψευδοχρυσ. ΧΙΙ, 777C, Σωφρ. 3988, Κωνστ. Πορφυρ. Ἔκθ. Βασ. Τάξ. 374, κλπ. ― Ἴδε Κόντου Γλωσσ. Παρατηρ. σ. 233.

Greek Monolingual

και δωρ. τ. φαινόλας και φαινούλης και φενόλης, ὁ, Α
χοντρό πανωφόρι που φορούσαν πάνω από τον χιτώνα σε καιρό βροχής και, γενικά, κακοκαιρίας, αλλ. φαινόλη (Ι).
[ΕΤΥΜΟΛ. Λ. του καθημερινού λεξιλογίου σχηματισμένη από το ρ. φαίνω με το επίθημα -όλης (πρβλ. μαινόλης, σκωπτόλης). Δυσερμήνευτη παραμένει η σύνδεση της λ. με το ρ. φαίνω, σε αντιδιαστολή προς το θηλ. φαινόλις, του οποίου η ένταξη στην οικογένεια του φαίνω δεν γεννά σημασιολογικά προβλήματα. Από τον τ. φαινόλης προήλθε, με αντιμετάθεση τών συμφώνων, ο τ. φαιλόνης, από όπου και ο τ. φαιλόνι(ον), που διατηρήθηκε και στη Νέα Ελληνική].

Greek Monotonic

φαινόλης: -ου, ὁ, σχημ. από το Λατ. paenula, βαρύ ένδυμα που φοριέται πάνω από τα ρούχα, μανδύας, σε Καινή Διαθήκη

Middle Liddell

φαινόλης, ου, ὁ,
formed from the Lat. paenula, a thick upper garment, a cloak, NTest.

Frisk Etymology German

φαινόλης: {phainólēs}
Forms: dor. φαινόλα (Rhinth.); auch φαίνουλα, παίνουλα, πένουλα (Edict. Diocl.; aus lat. pae-nula);
Grammar: m. (Pap. seit Ip, Arr., Ath. u. a.),
Meaning: dickes Oberkleid, Mantel; ngr. φαιλόνι (φελ-). Näheres bei Bauer Gr.-dt. Wb. s.v.
Derivative: Demin. φαινόλιον n. (Pap. IIp). Daneben mit Metathese (im Anschluß an die Gerätenamen auf -όνη, -όνιον) φαιλόνης, φελ- (2 Ep. Ti. 4, 13) und das gewöhnlichere φαιλόνιον (Pap.)
Etymology : Bildung wie μαινόλης, σκωπτόλης u.a. (Chantraine Form. 237 f.), aber als Sachbezeichnung semantisch davon abweichend. Eine alte Femininbildung (wie μαινόλις u.a.) liegt in φαινόλις Beiw. von ἠώς, αὔως (h. Cer., Sapph.) vor, offenbar im Sinn von hell, leuchtend, lichtbringend, zu φαίνω. Weshalb der betreffende Mantel als "der Leuchtende, Schimmernde" (im Verhältnis wozu?) bezeichnet wurde, bleibt noch zu ergründen (vgl. Schwyzer Mus. Helv. 3, 49ff.). — Lat. LW paenula; s. W.-Hofmann m. weiteren Einzelheiten u. Lit.
Page 2,981-982