ἐπακουός: Difference between revisions
τίς δ' οἶδεν εἰ τὸ ζῆν μέν ἐστι κατθανεῖν, τὸ κατθανεῖν δὲ ζῆν κάτω νομίζεται → who knows if life is death, and if in the underworld death is considered life
(5) |
m (LSJ1 replacement) |
||
| (18 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=epakouos | |Transliteration C=epakouos | ||
|Beta Code=e)pakouo/s | |Beta Code=e)pakouo/s | ||
|Definition= | |Definition=ἐπακουόν, [[attentive to]], c. gen., ἀγορῆς ἐπακουὸν ἐόντα Hes.''Op.'' 29, cf. Call.''Fr.''236; cf. [[ἐπηκοος]]. | ||
}} | |||
{{pape | |||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0897.png Seite 897]] zuhörend; τινός, Hes. O. 29; Callim. frg. 236. Vgl. [[ἐπήκοος]]. | |||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=ός, όν :<br />qui prête l'oreile à, qui écoute, gén..<br />'''Étymologie:''' [[ἐπακούω]]. | |||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''ἐπᾰκουός:''' [[слушающий]], [[внемлющий]] (τινος Hes.). | |||
}} | |||
{{ls | |||
|lstext='''ἐπᾰκουός''': -όν, ([[ἐπακούω]]), [[ἀκροατής]], ἀγορῆς ἐπακουὸν ἐόντα, ἀκροατὴν τῶν διαδικασιῶν ἐν τῇ ἀγορᾷ [[ἔνθα]] ἐγίνοντο αἱ δίκαι, Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 29, πρβλ. Καλλ. Ἀποσπ. 236˙ ἀλλαχοῦ [[ἐπήκοος]]. | |||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=[[ἐπακουός]], -όν (Α) [[ακούω]]<br /><b>1.</b> (με γεν.) [[προσεκτικός]], προσηλωμένος [[ακροατής]] («ἀγορῆς ἐπακουόν ἐόντα», <b>Ησίοδ.</b>)<br /><b>2.</b> [[επήκοος]].<br />-η, -ο<br />δημδ. τ. [[αντί]] [[υπάκουος]]. | |||
}} | |||
{{lsm | |||
|lsmtext='''ἐπᾰκουός:''' -όν, [[επιμελής]], με γεν., σε Ησίοδ. | |||
}} | |||
{{mdlsj | |||
|mdlsjtxt=ἐπᾰκουός, όν<br />[[attentive]] to, c. gen., Hes. [from ἐπᾰκούω] | |||
}} | }} | ||
Latest revision as of 11:21, 25 August 2023
English (LSJ)
ἐπακουόν, attentive to, c. gen., ἀγορῆς ἐπακουὸν ἐόντα Hes.Op. 29, cf. Call.Fr.236; cf. ἐπηκοος.
German (Pape)
[Seite 897] zuhörend; τινός, Hes. O. 29; Callim. frg. 236. Vgl. ἐπήκοος.
French (Bailly abrégé)
ός, όν :
qui prête l'oreile à, qui écoute, gén..
Étymologie: ἐπακούω.
Russian (Dvoretsky)
ἐπᾰκουός: слушающий, внемлющий (τινος Hes.).
Greek (Liddell-Scott)
ἐπᾰκουός: -όν, (ἐπακούω), ἀκροατής, ἀγορῆς ἐπακουὸν ἐόντα, ἀκροατὴν τῶν διαδικασιῶν ἐν τῇ ἀγορᾷ ἔνθα ἐγίνοντο αἱ δίκαι, Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 29, πρβλ. Καλλ. Ἀποσπ. 236˙ ἀλλαχοῦ ἐπήκοος.
Greek Monolingual
ἐπακουός, -όν (Α) ακούω
1. (με γεν.) προσεκτικός, προσηλωμένος ακροατής («ἀγορῆς ἐπακουόν ἐόντα», Ησίοδ.)
2. επήκοος.
-η, -ο
δημδ. τ. αντί υπάκουος.
Greek Monotonic
ἐπᾰκουός: -όν, επιμελής, με γεν., σε Ησίοδ.
Middle Liddell
ἐπᾰκουός, όν
attentive to, c. gen., Hes. [from ἐπᾰκούω]
