τατᾶ

English (LSJ)

voc., daddy, AP11.67 (Myrin.): dub. cj. for ταῦτα in Thphr. Char.7.10.

Greek Monolingual

και τάτα και τέττα και τατί Α
1. προσφώνηση από έναν φίλο σε άλλον ή, κατ' άλλους, τιμητική προσφώνηση από νεώτερο σε μεγαλύτερο ή, κατ' άλλους, ο πατέρας
2. (μόνον ο τ. τατί) προσφώνηση δούλου στην ερωμένη του.
[ΕΤΥΜΟΛ. Τ. υποκοριστικοί της καθημερινής γλώσσας τών Αρχαίων. Ο τ. τατᾶ εμφανίζει φωνηεντισμό -α- (πρβλ. ἄττα, πάππα), εκφραστικό διπλασιασμό, και συνδέεται πιθ. με τα: λατ. tata, ρωσ. tata, αρχ. ινδ. tata-. Ο τ. τέττα, με φωνηεντισμό -ε- και εκφραστικό διπλασιασμό του -τ-, συνδέεται με τα λιθουαν. tētis «πατέρας», teta «θεία», αρχ. σλαβ. teta «θεία»].

Frisk Etymology German

τατᾶ: {tatã}
Meaning: Vok. Papachen (AP 11, 67),
Derivative: τατί Vok. Mütterchen (Herod. 5, 69); ταταλίζω mit τατα anreden, schmeicheln (Herod.); zur λ-Erweiterung vgl. πυκταλίζω (: πύκτης) u.a.
Etymology: Lallwort wie lat. tata, russ. táta, aind. tatá- m. Vater usw. usw.; daneben τέττα Vok. ib. (Δ 412) mit e-Vokal wie lit. tė̃tis, -te ib., tetà Tante, čech. teta ib. u.a. Weitere Formen m. Lit. bei WP. 1, 704, Pok. 1056 und in den betr. Spezialwörterbüchern. Vgl. ἄττα und πάππα.
Page 2,860