praesentio: Difference between revisions
(CSV3 import) |
|||
| Line 10: | Line 10: | ||
{{Georges | {{Georges | ||
|georg=[[prae]]-[[sentio]], sēnsī, sēnsum, īre, [[vorher]] [[empfinden]], [[vorher]]-, [[voraus]] [[merken]], [[ein]] [[Vorgefühl]] [[haben]], [[ahnen]], futura, Cic.: bellorum [[eventus]], Suet.: [[nihil]] in posterum, Cic.: [[plus]] [[animo]] providere et praesentire existimabatur, Caes.: praesensum [[tamen]] est, [[quia]] [[luna]] [[pernox]] erat, Liv. – m. folg. Acc. u. Infin., [[quom]] [[ibi]] me [[adesse]] [[neuter]] tum praesenserat, Ter. Andr. 839: cum talem [[esse]] deum certā notione animi praesentiamus, Cic. de nat. deor. 2, 45: m. folg. indir. Fragesatz, praesentit [[animus]] et augurat quodam [[modo]], [[quae]] futura sit [[suavitas]], Cic. ep. fr. X, 3. p. 303, 5 M. | |georg=[[prae]]-[[sentio]], sēnsī, sēnsum, īre, [[vorher]] [[empfinden]], [[vorher]]-, [[voraus]] [[merken]], [[ein]] [[Vorgefühl]] [[haben]], [[ahnen]], futura, Cic.: bellorum [[eventus]], Suet.: [[nihil]] in posterum, Cic.: [[plus]] [[animo]] providere et praesentire existimabatur, Caes.: praesensum [[tamen]] est, [[quia]] [[luna]] [[pernox]] erat, Liv. – m. folg. Acc. u. Infin., [[quom]] [[ibi]] me [[adesse]] [[neuter]] tum praesenserat, Ter. Andr. 839: cum talem [[esse]] deum certā notione animi praesentiamus, Cic. de nat. deor. 2, 45: m. folg. indir. Fragesatz, praesentit [[animus]] et augurat quodam [[modo]], [[quae]] futura sit [[suavitas]], Cic. ep. fr. X, 3. p. 303, 5 M. | ||
}} | |||
{{LaZh | |||
|lnztxt=praesentio, is, sensi, sensum, sentire. 4. :: [[先覺]]。[[覺]]。[[猜]] | |||
}} | }} | ||
Latest revision as of 22:00, 12 June 2024
Latin > English
praesentio praesentire, praesensi, praesensus V :: feel or perceive beforehand; have a presentiment of
Latin > English (Lewis & Short)
prae-sentĭo: sensi, sensum, 4 (collat. form praesentisse for praesensisse, Pac. Pan. Theod. 3), v. a.,
I to feel or perceive beforehand, to have a presentiment of, to presage, divine (class.): ni haec praesensisset canes, Plaut. Trin. 1, 2, 135: verum is nescio quo pacto praesensit prius, id. Ps. 1, 4, 15; 1, 5, 11: animo praesentire atque videre, Lucr. 5, 1342: animo providere et praesentire, Caes. B. G. 7, 30: futura, Cic. Div. 2, 48, 100: animus ita praesentit in posterum, ut, etc., id. Rab. Perd. 10, 29: alicujus adventum, Ov. M. 1, 610: amorem, id. ib. 10, 404: dolos, Verg. A. 4, 297: eventus bellorum, Suet. Aug. 96: aliquid, Plin. 2, 79, 81, § 191.—With acc. and inf.: quom ibi me adesse neuter tum praesenserat, Ter. And. 5, 1, 20: cum talem esse deum certā notione animi praesentiamus, Cic. N. D. 2, 17, 45.—Impers. pass.: praesensum est, Liv. 21, 49, 9.
Latin > French (Gaffiot 2016)
præsentĭō,¹² sēnsī, sēnsum, sentīre, tr., pressentir, prévoir, se douter de : Pl. Trin. 172 ; Cic. Div. 2, 100 ; Cæs. G. 7, 30, 2 ; multo ante Plin. Min. Ep. 5, 5, 5, pressentir longtemps à l’avance || [phil.] avoir une idée innée (anticipée) de qqch. (πρόληψις) : deum esse Cic. Nat. 2, 45, avoir l’idée innée de l’existence de Dieu || impers. passif Liv. 21, 49, 9.
Latin > German (Georges)
prae-sentio, sēnsī, sēnsum, īre, vorher empfinden, vorher-, voraus merken, ein Vorgefühl haben, ahnen, futura, Cic.: bellorum eventus, Suet.: nihil in posterum, Cic.: plus animo providere et praesentire existimabatur, Caes.: praesensum tamen est, quia luna pernox erat, Liv. – m. folg. Acc. u. Infin., quom ibi me adesse neuter tum praesenserat, Ter. Andr. 839: cum talem esse deum certā notione animi praesentiamus, Cic. de nat. deor. 2, 45: m. folg. indir. Fragesatz, praesentit animus et augurat quodam modo, quae futura sit suavitas, Cic. ep. fr. X, 3. p. 303, 5 M.
