ἑκτικός: Difference between revisions
(13_4) |
(6_10) |
||
| Line 12: | Line 12: | ||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0781.png Seite 781]] 1) eine Eigenschaft habend, betreffend, Arist. – Adv. ἑκτικῶς, Plut. reip. ger. praec. 6. – 2) fertig, geübt, Sp.; im adv., D. Sic. 3, 4. – 3) hektisch, an Brustübeln leidend, Medic. | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0781.png Seite 781]] 1) eine Eigenschaft habend, betreffend, Arist. – Adv. ἑκτικῶς, Plut. reip. ger. praec. 6. – 2) fertig, geübt, Sp.; im adv., D. Sic. 3, 4. – 3) hektisch, an Brustübeln leidend, Medic. | ||
}} | |||
{{ls | |||
|lstext='''ἑκτικός''': -ή, -όν, ([[ἕξις]]) [[συνήθης]], Ἀρρ. Ἐπίκτ. 2. 18, 4. - Ἐπίρρ. -κῶς Διόδ. 3. 4, Πλούτ. 2. 808F. Καθ’ Ἡσύχ., «ἑκτικῶς· σχετικῶς ἢ κατὰ ἕξιν· [[ἕξις]] δέ ἐστι [[δυσμετακίνητος]] [[τρόπος]], [[ἤτοι]] [[διάθεσις]]». ΙΙ. [[καχεκτικός]], [[φθισικός]], «χτικιάρης», Ἀριστ. Προβλ, 18. 37, Γαλην. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 10:19, 5 August 2017
English (LSJ)
ή, όν, (ἕξις)
A formed by or forming habit, τὸ βέβαιον καὶ ἑ. Chrysipp.Stoic.3.138; ἑ. δύναμις ib.2.149; ποιεῖν τι ἑκτικόν to do a thing as a matter of habit, easily, Arr.Epict.2.18.4; ἑ. πρὸς τὴν τέχνην Damocr. ap. Gal.13.1001. Adv. -κῶς from habit, easily, fluently, γράμματα ἀναγινώσκειν Artem.1.53, cf. D.S.3.4, Plu.2.802f: Comp. -ώτερον Arr.Epict.3.24.78; but also ἑ. διαμένειν [λίθον] remain fixed in its nature, Porph.Abst.4.20. 2 ἑ. αἴτια sustaining causes, Chrysipp.Stoic.2.273 (s.v.l.). 3 capable of, φύσις τινὸς ἑ. Phld.Ir. p.14 W. II hectic, consumptive, f.l. in Arist.Pr.920b27; offevers, Gal.7.315, Alex.Aphr.Pr.1.88; σφυγμός Gal.8.460. Adv. -κῶς Id.10.603.
German (Pape)
[Seite 781] 1) eine Eigenschaft habend, betreffend, Arist. – Adv. ἑκτικῶς, Plut. reip. ger. praec. 6. – 2) fertig, geübt, Sp.; im adv., D. Sic. 3, 4. – 3) hektisch, an Brustübeln leidend, Medic.
Greek (Liddell-Scott)
ἑκτικός: -ή, -όν, (ἕξις) συνήθης, Ἀρρ. Ἐπίκτ. 2. 18, 4. - Ἐπίρρ. -κῶς Διόδ. 3. 4, Πλούτ. 2. 808F. Καθ’ Ἡσύχ., «ἑκτικῶς· σχετικῶς ἢ κατὰ ἕξιν· ἕξις δέ ἐστι δυσμετακίνητος τρόπος, ἤτοι διάθεσις». ΙΙ. καχεκτικός, φθισικός, «χτικιάρης», Ἀριστ. Προβλ, 18. 37, Γαλην.
