ἔξοχος

English (LSJ)

ον,

   A standing out, jutting, πρῶνες Pi.N.4.52; ἁφαί Sch.E.Hipp.530: c. gen., ἔξοχος Ἀργείων κεφαλήν prominent above them, Il.3.227.    II more freq. metaph., eminent, excellent, ἔξοχον ἄνδρα Il.2.188; αἶσα Pi. N.6.47: Comp. -ώτερος ib.3.71: Sup. -ώτατος ib.2.18, A.Ag.1622, E.Supp.889; τῶν φίλων τὸν -ώτατον Phld.Lib.p.20O.; ἐξοχώτατος, = Lat. eminentissimus, ἔπαρχος ογι 640.16 (iii A.D.), POxy.1469.1 (iii A.D.), cf. IG14.2433 (Massilia, iii A.D.); οἱ -ώτατοι τῆς βουλῆς Hdn.2.12.6.    b c. gen., standing out from, raised above, freq. used like a Sup., most eminent, mightiest, ἔξοχος ἡρώων Il.18.56; τέμενος τάμον ἔ. ἄλλων 6.194, etc.; βοῦς ἀγέληφι μέγ' ἔ. ἔπλετο πάντων 2.480; ἀριθμὸν ἔ. σοφισμάτων A.Pr.459; οὐδεὶς ἔ. ἄλλος ἔβλαστεν ἄλλου S.Fr.591; ἁπάσης νοῦν τε καὶ ἀνορέαν ἔξοχος ἡλικίας beyond all his contemporaries, IG12.1021.    c c. dat., αἶγας . . αἳ πᾶσι μέγ' ἔξοχοι αἰπολίοισιν Od.21.266, cf. 15.227; also ἐκπρεπἔ ἐν πολλοῖσι καὶ ἔξοχον ἡρώεσσιν Il.2.483.    2 freq. in Hom. in pl., ἔξοχα as Adv. (cf. ὄχα), especially, above others, ὅς κ' ἔ. μὲν φιλέῃσιν, ἔ. δ' ἐχθαίρῃσιν Od.15.70, cf. Il.5.61; ἔ. λυγρὰ ἰδυῖα Od.11.432; ἐμοὶ δόσαν ἔ. gave me as a high honour, 9.551: with Sup., ἔξοχ' ἄριστοι beyond compare the best, Il.9.638, Od.4.629, al.    b c. gen., ἔ. πάντων far above all, Il.14.257, etc.; ἔξοχ' ἑταίρων Pi.P.5.26; ἔ. πλούτου above all wealth, Id.O.1.2.—Regul. Adv.-χως ib.9.69, E.Ba.1235, Lyc.1195, Arist.Mu.400b1, LXX 3 Ma.5.31: Comp. -ώτερον Sor.1.99: Sup. -ώτατα Pi.N.4.92.

German (Pape)

[Seite 889] hervorragend, hervorstehend; Ἀργείων κεφαλὴν ἠδ' εὐρέας ὤμους Il. 3, 227, hervorragend vor den Argivern an Kopf; so oft in übertr. Bdtg, ausgezeichnet, vortrefflich, von Menschen, ἀνήρ Il. 2, 188. 12, 269, ἐξ. ἡρώων 18, 56, bes. ἄλλων, πάντων; von einem Stier, 2, 480, von Ziegen, Od. 21, 266, von leblosen Dingen, τέμενος, ein ausgezeichnetes Landstück, Il. 6, 194. 20, 184; μέγ' ἔξοχα δώματα Od. 1 5, 227. Seltener mit dem dat., Il. 2, 483 Od. 15, 227; verstärkt, μέγ' ἔξοχος Il. 2, 480. 21, 266. Aehnl. Pind. μάντις ἔξ. Ol. 6, 51; αἶσα, πρῶνες, N. 6, 49. 4, 52; compar. ἐξοχώτερος, 3, 124; Aesch. ἔξοχον ἀριθμὸν σοφισμάτων Prom. 457; ἐξοχώτατοι φρενῶν ἰατρομάντεις Ag. 1605; Soph. frg. 518; εἶδος ἐξοχώτατος, an Gestalt, Eur. Suppl. 889; sp. D. Häufig adv. ἔξοχον u. ἔξοχα, ἔξοχά μιν ἐφίλατο, liebte ihn vorzugsweise, Il. 5, 61; φιλεῖν, ἐχθαίρειν, Od. 15, 70, ἐμοὶ δόσαν ἔξοχα, mir zur Auszeichnung vor den Uebrigen voraus, 9, 551; ἔξοχα πάντων, am meisten unter Allen, vor Allen, Hom.; auch mit adj., ἔξ. λυγρά Od. 11, 432; den Superlativ verstärkend, ἔξοχ' ἄριστοι, bei weitem die besten, Il. 9, 638 u. öfter; ἔξοχα πλούτου Pind. Ol. 1, 2; ἀνθρώπων, ἑταίρων, ibd. 1, 23 P. 5, 25; auch ἐξόχως, Ol. 9, 74, wie Eur. Bacch. 1235 – In Prosa erst Sp., wie Plut. μεγέθει σώματος ἔξ. Γαλατῶν Marc. 7; Hdn. στρατιωτῶν τοὺς ἐξοχωτάτους 7, 1, 16; 2, 12, 10 τῶν ἐν ταῖς ἀρχαῖς ὄντων καὶ τῶν ἐξοχωτάτων τῆς βουλῆς.

Greek (Liddell-Scott)

ἔξοχος: -ον, (ἐξέχω), ἐξέχων, προέχων, πρῶνες Πινδ. Ν. 4. 85· ἀφὰν Σχόλ. Εὐρ. Ἱππ. 530· μετὰ γεν., ἔξοχος Ἀργείων κεφαλήν, κτλ., ὑπερέχων, προέχων τῶν Ἀργείων κατά τε, κτλ., Ἰλ. Γ. 227· - ἀλλά, ΙΙ. κατὰ τὸ πλεῖστον μεταφ., ἐξέχων, ἐπίσημος, ἔξοχον ἄνδρα Ἰλ. Β. 188· ἐπὶ πραγμάτων, ἐξαίρετος, λαμπρός, ἔξοχος, ὡς καὶ νῦν, ἔξ. τέμενος Ζ. 194., Υ. 184· μέγ’ ἔξοχα δώματα Ὀδ. Ο. 227· αἶσα Πινδ. Ν. 6. 80. β) μετὰ γεν., ὑπερέχων τῶν ἄλλων, ὑπέρτερος, πολλάκις μετὰ σημασ. ὑπερθετ., ἔξοχον ἡρώων Ἰλ. Σ. 56· ἔξοχον ἄλλων Ζ. 194, κτλ.· βοῦς ἀγέλῃφι μεγ’ ἔξοχος ἔπλετο πάντων Β. 480· οὕτως, ἀριθμὸν ἐξ. σοφισμάτων Αἰσχύλ. Πρ. 459· ὡς συγκριτικ., οὐδεὶς ἔξοχος ἄλλος ἔβλαστεν ἄλλου Σοφ. Ἀποσπ. 518 (τὸ πραγματικὸν ὑπερθ. ἐξοχώτατος ἔχομεν ἐν Πινδ. Ν. 2. 27, Αἰσχύλ. Ἀγ. 1622, Εὐρ. Ἱκ. 889· καὶ ἐν Πινδ. Ν. 3. 124, τὸ συγκρ.): - ἡ δοτ. κεῖται ἀντὶ γεν., αἶγας... αἳ πᾶσι μέγ’ ἔξοχοι αἰπολίοισιν Ὀδ. Φ. 266, πρβλ. Ο. 227· ὡσαύτως, ἐκπρεπέ’ ἐν πολλοῖσι καὶ ἔξοχον ἡρώεσσιν Ἰλ. Β. 483: - ὡσαύτως ἐπιτεταμένον, μέγ’ ἔξοχος, ἴδε ἀνωτ. 2) ὁ Ὅμ. μεταχειρίζεται ὡσαύτως συχνάκις τὸ οὐδ. πληθ. ἔξοχα, ὡς Ἐπίρρ., ὅς κ’ ἔξοχα μὲν φιλέῃσιν, ἔξοχα δ’ ἐχθαίρῃσιν Ὀδ. Ο. 70, πρβλ. Ἰλ. Ε. 61· ἡ δ’ ἔξοχα λυγρὰ ἰδυῖα Ὀδ. Λ. 432· ἀρνειὸν δ’ ἐμοὶ οἴῳ ἐϋκνήμιδες ἑταῖροι... δόσαν ἔξοχα, εἰς ἔνδειξιν ἐξόχου τιμῆς, Ὀδ. Ι. 551· μετὰ ὑπερθ., ἔξοχ’ ἄριστοι, οἱ ἀσυγκρίτως ἄριστοι, Ἰλ. Ι. 638, Ὀδ. Δ. 629, κτλ.· β) μετὰ γεν., ἔξοχα πάντων = Λατ. prae ceteris, Ἰλ. Ξ. 257· κτλ.· οὕτως ἔξοχ’ ἑταίρων Πινδ. Π. 5. 34· ἔξοχα πλούτου, ὑπεράνω παντὸς πλούτου, ὁ αὐτὸς Ο. Α. 4. - Τὸ κανονικὸν Ἐπίρρ. ἐξόχως, ἀπαντᾷ αὐτόθι 9. 104, Εὐρ. Βάκχ. 1235· ὑπερθ. -ώτατα, ἐν Πινδ. Ν. 4. 150, - Ποιητ. λέξ. ἐν χρήσει παρὰ μεταγεν. πεζογράφοις, ὡς ἐν Ἀριστ. π. Κόσμ. 6, 33, ἐν Πλουτ. ἐν βίῳ Μαρκέλλ. 7, Ἡρῳδιαν. 2.12, 10.