θηρευτής: Difference between revisions
οὐκ ἔστι λέουσι καὶ ἀνδράσιν ὅρκια πιστά → there are no pacts between lions and men, between lions and men there are no oaths of faith, there can be no covenants between men and lions
(6_19) |
(Bailly1_3) |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''θηρευτής''': -οῦ, ὁ, ([[θηρεύω]]) = [[θηρατής]], κυνηγός, ἐν χρήσει παρ’ Ὁμ. (μόνον ἐν Ἰλ.) ἀείποτε ὡς ἐπίθ., ἔν τε κύνεσσι καὶ ἀνδράσι θηρευτῇσιν Ἰλ. Μ. 41· ἐν κυσὶ θηρευτῇσι Λ. 325· οὕτω δὲ καὶ ἐν Ἡσ. Ἀσπ. Ἡρ. 303, 388, Θεόγν. 1254, Ξεν. Ἀγησ. 9, 6· [[ὡσαύτως]] ἐπὶ ἀλιέως, Ἡρόδ. 2. 70· θηρευτὴς [[πέρδιξ]], οὗ ἐγίνετο [[χρῆσις]] πρὸς ἀποπλάνησιν ἄλλων, Ἀριστ. Ι. Ζ. 9. 8, 8· θ. ἰξὸς Ἀνθ. Π. 5. 100. 2) μεταφ., θ. νέων καὶ πλουσίων Πλάτ. Σοφ. 231D· καλλίστων ὀνομάτων Ἀθήν. 122C. | |lstext='''θηρευτής''': -οῦ, ὁ, ([[θηρεύω]]) = [[θηρατής]], κυνηγός, ἐν χρήσει παρ’ Ὁμ. (μόνον ἐν Ἰλ.) ἀείποτε ὡς ἐπίθ., ἔν τε κύνεσσι καὶ ἀνδράσι θηρευτῇσιν Ἰλ. Μ. 41· ἐν κυσὶ θηρευτῇσι Λ. 325· οὕτω δὲ καὶ ἐν Ἡσ. Ἀσπ. Ἡρ. 303, 388, Θεόγν. 1254, Ξεν. Ἀγησ. 9, 6· [[ὡσαύτως]] ἐπὶ ἀλιέως, Ἡρόδ. 2. 70· θηρευτὴς [[πέρδιξ]], οὗ ἐγίνετο [[χρῆσις]] πρὸς ἀποπλάνησιν ἄλλων, Ἀριστ. Ι. Ζ. 9. 8, 8· θ. ἰξὸς Ἀνθ. Π. 5. 100. 2) μεταφ., θ. νέων καὶ πλουσίων Πλάτ. Σοφ. 231D· καλλίστων ὀνομάτων Ἀθήν. 122C. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=οῦ (ὁ) :<br /><b>1</b> chasseur : θηρευτὴς [[ἀνήρ]] IL chasseur ; [[κύων]] [[θηρευτής]] IL chien de chasse;<br /><b>2</b> pêcheur.<br />'''Étymologie:''' [[θηρεύω]]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 19:46, 9 August 2017
English (LSJ)
οῦ, ὁ,
A hunter, used by Hom. (only in Il.) always as Adj., κύνεσσι καὶ ἀνδράσι θηρευτῇσιν hounds and huntsmen, Il.12.41; ἐν κυσὶ θηρευτῇσι 11.325; so θ. ἄνδρες Hes.Sc.303, 388; κύνες Thgn.1254, X.Ages.9.6: as Subst., Hdt.1.123, Satyr.Vit.Eur.Fr.39 XXi14; of a fisher, Hdt.2.70; θ. πέρδιξ a decoy partridge, Arist.HA614a10; θ. ἰξός birdlime, AP5.99. 2 metaph., θ. νέων καὶ πλουσίων Pl.Sph.231d, cf. Chor.p.67 B.; καλλίστων ὀνομάτων Ath.3.122c.
German (Pape)
[Seite 1209] ὁ, der Jäger; Her. 1, 123; Plat. Tim. 24 a. Bei Hom adj., mit ἄνδρες vrbdn Iliad. 12, 41 (wie Hes. sc. 303. 388), mit κύνες 11, 325, wie Xen. Ag. 9, 6. Uebertr., νέων καὶ πλο υσίων Plat. Soph. 231 d, mit μιμηταί vrbdn Rep. II, 373 b, die nach äußerem Scheine haschen; vgl. Ath. III, 122 c.
Greek (Liddell-Scott)
θηρευτής: -οῦ, ὁ, (θηρεύω) = θηρατής, κυνηγός, ἐν χρήσει παρ’ Ὁμ. (μόνον ἐν Ἰλ.) ἀείποτε ὡς ἐπίθ., ἔν τε κύνεσσι καὶ ἀνδράσι θηρευτῇσιν Ἰλ. Μ. 41· ἐν κυσὶ θηρευτῇσι Λ. 325· οὕτω δὲ καὶ ἐν Ἡσ. Ἀσπ. Ἡρ. 303, 388, Θεόγν. 1254, Ξεν. Ἀγησ. 9, 6· ὡσαύτως ἐπὶ ἀλιέως, Ἡρόδ. 2. 70· θηρευτὴς πέρδιξ, οὗ ἐγίνετο χρῆσις πρὸς ἀποπλάνησιν ἄλλων, Ἀριστ. Ι. Ζ. 9. 8, 8· θ. ἰξὸς Ἀνθ. Π. 5. 100. 2) μεταφ., θ. νέων καὶ πλουσίων Πλάτ. Σοφ. 231D· καλλίστων ὀνομάτων Ἀθήν. 122C.
French (Bailly abrégé)
οῦ (ὁ) :
1 chasseur : θηρευτὴς ἀνήρ IL chasseur ; κύων θηρευτής IL chien de chasse;
2 pêcheur.
Étymologie: θηρεύω.
