ἀπισχυρίζομαι: Difference between revisions
κακῆς ἀπ' ἀρχῆς γίγνεται [[τέλος]] κακόν → from a bad [[beginning]] comes a bad end (Euripides' Aeolus fr. 32)
(6_5) |
(Bailly1_1) |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''ἀπισχῡρίζομαι''': ἀποθ., ἐπιμόνως ἐναντιοῦμαι, [[ἄντικρυς]] ἀρνοῦμαι, οἷς εἰ ξυγχωρήσετε. καὶ [[ἄλλο]] τι μεῖζον εὐθὺς ἐπιταχθήσεσθε..., ἀπισχυρισάμενοι δὲ σαφὲς ἂν καταστήσαιτε αὐτοῖς Θουκ. 1. 140· πρὸς τὰς ἡδονὰς Πλουτ. Ἆγις 4, κ. ἀλλ. ΙΙ. [[διισχυρίζομαι]], [[ἐπιμένω]], Εὐστ. 1278. 23, κτλ., Συνέσ. 167D· ἀναγινώσκεται δὲ ὑπὸ Δινδ. ἐν Σχολ. Ἀριστοφ. Πλ. 1097 ἀντὶ [[ἐπισχυρίζομαι]]: ― Ἐπίρρ., ἀπισχυριστικῶς, θετικῶς, [[διαρρήδην]], Εὐστ. 1861. 41. | |lstext='''ἀπισχῡρίζομαι''': ἀποθ., ἐπιμόνως ἐναντιοῦμαι, [[ἄντικρυς]] ἀρνοῦμαι, οἷς εἰ ξυγχωρήσετε. καὶ [[ἄλλο]] τι μεῖζον εὐθὺς ἐπιταχθήσεσθε..., ἀπισχυρισάμενοι δὲ σαφὲς ἂν καταστήσαιτε αὐτοῖς Θουκ. 1. 140· πρὸς τὰς ἡδονὰς Πλουτ. Ἆγις 4, κ. ἀλλ. ΙΙ. [[διισχυρίζομαι]], [[ἐπιμένω]], Εὐστ. 1278. 23, κτλ., Συνέσ. 167D· ἀναγινώσκεται δὲ ὑπὸ Δινδ. ἐν Σχολ. Ἀριστοφ. Πλ. 1097 ἀντὶ [[ἐπισχυρίζομαι]]: ― Ἐπίρρ., ἀπισχυριστικῶς, θετικῶς, [[διαρρήδην]], Εὐστ. 1861. 41. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=s’opposer fortement à, tenir ferme, ne pas céder.<br />'''Étymologie:''' [[ἀπό]], ἰσχυρίζομαι. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 19:48, 9 August 2017
English (LSJ)
A oppose firmly, give a flat denial, πρός τινα Th.1.140, cf. Plu.Per.31; πρὸς τὰς ἡδονάς Id.Agis 4,al.; hold out against, πρὸς δίψος Them.Or.11.149c. II set oneself to affirm, maintain a thing, ib.28.342c, Eust.1278.53, etc. III cling firmly, of the λεπάς, Sch.Ar.Pl.1096.
German (Pape)
[Seite 292] 1) dep. med., sich standhaft weigern, verweigern, Thuc. 1, 140, Ggstz συγχωρεῖν; Plut. πρός τινα Oth. 16. – 2) sich fest an etwas halten, τι νός, Sp.
Greek (Liddell-Scott)
ἀπισχῡρίζομαι: ἀποθ., ἐπιμόνως ἐναντιοῦμαι, ἄντικρυς ἀρνοῦμαι, οἷς εἰ ξυγχωρήσετε. καὶ ἄλλο τι μεῖζον εὐθὺς ἐπιταχθήσεσθε..., ἀπισχυρισάμενοι δὲ σαφὲς ἂν καταστήσαιτε αὐτοῖς Θουκ. 1. 140· πρὸς τὰς ἡδονὰς Πλουτ. Ἆγις 4, κ. ἀλλ. ΙΙ. διισχυρίζομαι, ἐπιμένω, Εὐστ. 1278. 23, κτλ., Συνέσ. 167D· ἀναγινώσκεται δὲ ὑπὸ Δινδ. ἐν Σχολ. Ἀριστοφ. Πλ. 1097 ἀντὶ ἐπισχυρίζομαι: ― Ἐπίρρ., ἀπισχυριστικῶς, θετικῶς, διαρρήδην, Εὐστ. 1861. 41.
French (Bailly abrégé)
s’opposer fortement à, tenir ferme, ne pas céder.
Étymologie: ἀπό, ἰσχυρίζομαι.
