ἀρήν: Difference between revisions
Χρηστὸς πονηροῖς οὐ τιτρώσκεται λόγοις → Non vulneratur vir bonus verbo improbo → Ein böses Wort verwundet keinen guten Mann
(6_23) |
(Bailly1_1) |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''ἀρήν''': ϝαρήν, ἡ ὀνομαστικὴ τοῦ [[ἀρνός]], καὶ ϝαρην (ϜΑΡΕΝ) τυτυι ἔτι δὲ φοῖρος Ἐπιγρ. Γόρτ. [[Κρήτ]]. 12 - 13 Comp., Ἡρακλεῖ ἐς Κο[νισαλο]ν ἀρὴν καυτὸς Cos. 3638, ἴδε ἐν λέξει [[ἀρνός]]. | |lstext='''ἀρήν''': ϝαρήν, ἡ ὀνομαστικὴ τοῦ [[ἀρνός]], καὶ ϝαρην (ϜΑΡΕΝ) τυτυι ἔτι δὲ φοῖρος Ἐπιγρ. Γόρτ. [[Κρήτ]]. 12 - 13 Comp., Ἡρακλεῖ ἐς Κο[νισαλο]ν ἀρὴν καυτὸς Cos. 3638, ἴδε ἐν λέξει [[ἀρνός]]. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=(ὁ, ἡ)<br />nomin. peu usité d’un thème ἀρεν-, d’où, avec sync. de l’ε, les gén., dat., acc. [[ἀρνός]], ἀρνί, [[ἄρνα]], <i>etc.</i><br /><b>1</b> jeune agneau;<br /><b>2</b> <i>p. ext.</i> mouton, brebis.<br />'''Étymologie:''' p. Ϝαρήν, <i>litt.</i> l’animal à toison, de la R. Ϝαρ ; cf. [[εἶρος]], [[ἔριον]] - cf. [[ῥήν]]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 19:49, 9 August 2017
English (LSJ)
(nom. only in Inscrr., IG1.4, 11.154A11 (Delos, iii B. C.), SIG1027.9 (Cos),
A ϝαρήν GDI4964.2 (Gortyn)); also ἄρης PGurob. 22.40,42 (iii B.C.), and ἄρνον ib.3, al.; acc. ἄρνα, gen. ἀρνός, dat. ἀρνί, dual. ἄρνε: pl. ἄρνες, ἄρνας, ἀρνῶν, dat. ἀρνάσι J.AJ3.8.10, Ep. ἄρνεσσι: —lamb (under a year old, Max.515, Istrosap.Eust.1672.12); ἀ. πρωτογόνων Il.4.102, etc.; γαλαθηνῶν Crates Com.1. II sheep of either sex, ἄρν' ἕτερον λευκόν, ἑτέρην δὲ μέλαιναν Il.3.103; ἄρνες κεραοί Od. 4.85. III in pl., stunted ears of wheat, Thphr.HP8.7.5. (Skt. úrā 'sheep', úraṇas 'ram', 'lamb', urabhras 'ram', Arm. ga[rdot ]n 'lamb'; cf. -ϝρην in πολύρρην.)
German (Pape)
[Seite 350] ungebräuchlicher nom., von dem die syncop. Formen ἀρνός, ἀρνί, ἄρνα, ἄρνε. ἀρνοῖν, ἄρνες, ἀρνῶν, ἀρνάσιν u. Ion. ἄρνεσσιν, ἄρνας. bei den Att. u. sonst; der nom. wird durch ὁ ἀμνός ergänzt, w. m. s. Bei Hom. öfters gen. ἀρνῶν, z. B. Iliad. 3, 273; ἄρνα Iliad. 3, 119. 22, 310; ἄρνε 3. 103. 246; ἄρνες 22, 263. 8, 131 Od. 4, 85; ἄρνεσσιν Iliad. 16, 352; ἄρνας Iliad. 3, 117. 310 Od. 9, 226. Ableitung dunkel; Bedeutg viell. ursprüngl.: das männliche Schaf, der Widder; gebräuchl. in der Bed. Lamm, ohne Unterschied des Geschlechts. Apoll. Lex. 42, 6 ἀρνειός κριός, ἄρνες δὲ τὰ νεογνὰ τῶν προβάτων. Hom. Iliad. 3, 103 οἴσετε δ' ἄρν', ἕτερον λευκὸν ἑτέρην δὲ μέλαιναν, γῇ τε καὶ ἠελίῳ· Διὶ δ' ἡμεῖς οἴσομεν ἄλλον; Od. 4, 85 Λιβύην, ἵνα τ' ἄρνες ἄφαρ κεραοὶ τελέθουσιν; αἰετὸς ἁρπάξων ἢ ἄρν' ἀμαλᾷν ἢπτῶκα λαγωόν Iliad. 22, 310; ὄιες ἀκούουσαι ὄπα ἀρνῶν 4, 435; ἀρνῶν πρωτογόνων ἑκατόμβην 4, 102. 120. 23, 864. 873. – Bei Theophr. junge Schößlinge.
Greek (Liddell-Scott)
ἀρήν: ϝαρήν, ἡ ὀνομαστικὴ τοῦ ἀρνός, καὶ ϝαρην (ϜΑΡΕΝ) τυτυι ἔτι δὲ φοῖρος Ἐπιγρ. Γόρτ. Κρήτ. 12 - 13 Comp., Ἡρακλεῖ ἐς Κο[νισαλο]ν ἀρὴν καυτὸς Cos. 3638, ἴδε ἐν λέξει ἀρνός.
French (Bailly abrégé)
(ὁ, ἡ)
nomin. peu usité d’un thème ἀρεν-, d’où, avec sync. de l’ε, les gén., dat., acc. ἀρνός, ἀρνί, ἄρνα, etc.
1 jeune agneau;
2 p. ext. mouton, brebis.
Étymologie: p. Ϝαρήν, litt. l’animal à toison, de la R. Ϝαρ ; cf. εἶρος, ἔριον - cf. ῥήν.
