διαφοιτάω

English (LSJ)

Aeol. part.

   A ζαφοίταισ' Sapph.Supp.25.15:—wander, roam, l.c., Hdt.1.60; go backwards and forw ards, ib.186; of hounds on the scent, X.Cyn.3.3; δ. διὰ τῆς χώρας Ar.Av.557; ἀν' ἐρῆμον δρίος prob. in Lyr.Alex.Adesp.7.2; δ. τῆς Ἰταλίας Plu.Caes.33: c. acc., διαφοιτῶντες [τὸ ζεῦγμα] Philostr.Im.2.17; οἰμωγὴ δ. τὸν στρατόν Id.Her.19.12; of a report, spread, εἰς Πώμην Plu.Fab.8, cf. Luc.Alex.7, Hdn.1.4.8, etc.    II permeate, ψυχὴ διαπεφοιτηκυῖα (sc. σώματος) Plot.1.1.4, cf. M.Ant.8.54; [δημιουργὸς] τῆς ὅλης [τῆς ὕλης] διαπεφοιτηκώς Gal.4.561.

German (Pape)

[Seite 611] ion. διαφοιτέω, auseinander gehen, sich überall hin verbreiten, umherschweifen; Her. 1, 60; Xen. Cyr. 6, 2, 12; διὰ τῆς χώρας Ar. Av. 557; τῆς Ἰταλίας Plut. Caes. 33; μῦθος, λόγος διεφοίτησε, verbreitete sich, Luc. Nigr. 7, 10; Plut. Fab. 8, u. a. Sp.

Greek (Liddell-Scott)

διαφοιτάω: Ἰων. -έω, περιπλανῶμαι, περιφέρομαι συνεχῶς, Ἡρόδ. 1. 60, 186· διὰ τῆς χώρας Ἀριστοφ. Ὄρν. 557· δ. τῆς Ἰταλίας Πλούτ. Καίσ. 33·- ἐπὶ φήμης, διαδίδομαι, Πλούτ. Φαβ. 8, κτλ.

French (Bailly abrégé)

-ῶ :
f. διαφοιτήσω;
aller de côté et d’autre, parcourir : χώρας PLUT un pays ; fig. se répandre en parl. d’un bruit.
Étymologie: διά, φοιτάω.