ὀχεῖον: Difference between revisions
οὐκ ἐν τῷ πολλῷ τὸ εὖ, ἀλλ' ἐν τῷ εὖ τὸ πολύ → good is not found in plenty but plenty in good, quality matters more than quantity
(6_21) |
(Bailly1_4) |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''ὀχεῖον''': τό, ([[ὀχεύω]]) [[ζῷον]] ἄρρεν τρεφόμενον [[ὅπως]] βατεύῃ τὰ [[θήλεα]], Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 6. 18, 9, π. Ζ. Γεν. 2. 8, 15· [[ἀλεκτρυών]], [[αὐτόθι]] 1. 21, 10· ἵππων ὄνων τ’ ὀχεῖα Αἰσχύλ. Ἀποσπ. 194· ὠνοῦνταί μοι τὸν ἵππον [[ὀχεῖον]], δηλ. εἰς ὀχείαν ἀποδεδειγμένον, Δείναρχ. παρ’ Ἁρποκρ. 2) ὁ [[τόπος]] [[ἔνθα]] γίνεται [[ὀχεία]], Λυκοῦργ. παρ’ Ἁρποκρ. ΙΙ. ([[ὀχέω]]), = [[ὄχημα]] ΙΙ, [[ὄχος]], Δείναρχ. [[αὐτόθι]]. 2) ἄγκυρα, Θεογνώστ. Κανόν. 129. | |lstext='''ὀχεῖον''': τό, ([[ὀχεύω]]) [[ζῷον]] ἄρρεν τρεφόμενον [[ὅπως]] βατεύῃ τὰ [[θήλεα]], Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 6. 18, 9, π. Ζ. Γεν. 2. 8, 15· [[ἀλεκτρυών]], [[αὐτόθι]] 1. 21, 10· ἵππων ὄνων τ’ ὀχεῖα Αἰσχύλ. Ἀποσπ. 194· ὠνοῦνταί μοι τὸν ἵππον [[ὀχεῖον]], δηλ. εἰς ὀχείαν ἀποδεδειγμένον, Δείναρχ. παρ’ Ἁρποκρ. 2) ὁ [[τόπος]] [[ἔνθα]] γίνεται [[ὀχεία]], Λυκοῦργ. παρ’ Ἁρποκρ. ΙΙ. ([[ὀχέω]]), = [[ὄχημα]] ΙΙ, [[ὄχος]], Δείναρχ. [[αὐτόθι]]. 2) ἄγκυρα, Θεογνώστ. Κανόν. 129. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=ου (τό) :<br />étalon, <i>animal</i>.<br />'''Étymologie:''' [[ὀχεύω]]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 20:05, 9 August 2017
English (LSJ)
τό,
A male animal kept for breeding, stallion, Arist.HA572a14, GA748a27, Str. 16.2.10, Plu.Lyc.15; cock, Arist.GA730a11; ἵππων ὄνων τ' ὀχεῖα A. Fr.194. 2 γείτονας τοῦ ὀχείου Lycurg.Fr.26 (expld. conjecturally by Harp. as a place ἐν ᾧ ὀχεῖαι γίνονται κτηνῶν ἢ ὀχήματα μισθοῦται). II (ὀχέω) = ὄχημα 11, ὄχος, Din.Fr.64.2. 2 anchor, Trag. Adesp.251 (ap. Theognost.Can.128).
German (Pape)
[Seite 428] τό, 1) das männliche Thier, das zur Zucht gehalten wird, Beschäler, Zuchthengst, Zuchtstier, Zuchtbock, τὰ ὀχεῖα ἐκ τῶν θηλειῶν οὐκ ἐξαίρουσι, Arist. H. A. 6, 18, öfter; auch der Hahn, gen. an. 1, 21. – 2) der Ort für diese Thiere, Gestüt, Lycurg. bei Harpocrat. – 3) (von ὀχέω) = ὄχος, ὄχημα; ἵππων ὄνων τ' ὀχεῖα, Aesch. frg. 180; Dinarch. bei Harpocr.
Greek (Liddell-Scott)
ὀχεῖον: τό, (ὀχεύω) ζῷον ἄρρεν τρεφόμενον ὅπως βατεύῃ τὰ θήλεα, Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 6. 18, 9, π. Ζ. Γεν. 2. 8, 15· ἀλεκτρυών, αὐτόθι 1. 21, 10· ἵππων ὄνων τ’ ὀχεῖα Αἰσχύλ. Ἀποσπ. 194· ὠνοῦνταί μοι τὸν ἵππον ὀχεῖον, δηλ. εἰς ὀχείαν ἀποδεδειγμένον, Δείναρχ. παρ’ Ἁρποκρ. 2) ὁ τόπος ἔνθα γίνεται ὀχεία, Λυκοῦργ. παρ’ Ἁρποκρ. ΙΙ. (ὀχέω), = ὄχημα ΙΙ, ὄχος, Δείναρχ. αὐτόθι. 2) ἄγκυρα, Θεογνώστ. Κανόν. 129.
French (Bailly abrégé)
ου (τό) :
étalon, animal.
Étymologie: ὀχεύω.
