Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

calumniator: Difference between revisions

From LSJ

Οὐ γὰρ ἀργίας ὤνιονὑγίεια καὶ ἀπραξίας, ἅ γε δὴ μέγιστα κακῶν ταῖς νόσοις πρόσεστι, καὶ οὐδὲν διαφέρει τοῦ τὰ ὄμματα τῷ μὴ διαβλέπειν καὶ τὴν φωνὴν τῷ μὴ φθέγγεσθαι φυλάττοντος ὁ τὴν ὑγίειαν ἀχρηστίᾳ καὶ ἡσυχίᾳ σῴζειν οἰόμενος → For health is not to be purchased by idleness and inactivity, which are the greatest evils attendant on sickness, and the man who thinks to conserve his health by uselessness and ease does not differ from him who guards his eyes by not seeing, and his voice by not speaking

Plutarch, Advice about Keeping Well, section 24
(3_2)
m (Text replacement - "link={{" to "link={{")
Line 1: Line 1:
{{Woodhouse1
{{Woodhouse1
|Text=[[File:woodhouse_110.jpg|thumb
|Text=[[File:woodhouse_110.jpg|thumb
|link={{filepath:woodhouse_110.jpg}}]]'''subs.'''
|link={{filepath:woodhouse_110.jpg}}]]'''subs.'''


Ar. and P. [[συκοφάντης]], ὁ.
Ar. and P. [[συκοφάντης]], ὁ.

Revision as of 10:10, 15 August 2017

{{Woodhouse1 |Text=[[File:woodhouse_110.jpg|thumb |link=

Latin > English (Lewis & Short)

călumnĭātor: (kălumnĭātor; v. the foreg.), ōris, m. calumnior; mostly t. t.,
I a contriver of tricks or artifices, a pettifogger, a perverter of law, a chicaner (sometimes, perhaps, branded on the forehead with the letter K = calumniator; cf. Voss, Arist. 1, 17; Ernest. Clav. Cic. Ind. Leg. s. v. Remmia): si calvitur et moretur et frustratur. Inde et calumniatores appellati sunt, quia per fraudem et frustrationem alios vexarent litibus, Dig. 50, 16, 223: scriptum sequi calumniatoris esse: boni judicis, voluntatem scriptoris auctoritatemque defendere, Cic. Caecil. 23, 65: calumniatores apponere, id. Verr. 2, 1, 10, § 27: calumniatorem quaerere, id. ib. 2, 2, 8, § 22; 2, 2, 10, § 26: egens, id. Clu. 59, 163; id. Quint. 28, 87; Phaedr. 1, 17, 2; Mart. 11, 66, 1; Dig. 3, 2, 4, § 4; Suet. Rhet. 4.—
II Trop.: calumniator sui, one who is too anxious in regard to his work, over-scrupulous, Plin. 34, 8, 19, § 92; cf. calumnia, III. B., and calumnior, II. B. >

Latin > French (Gaffiot 2016)

calumnĭātŏr,¹³ ōris, m. (calumnior), chicaneur, celui qui fait un emploi abusif de la loi : dicemus calumniatoris esse officium verba et litteras sequi, neglegere voluntatem Her. 2, 14, nous dirons que c’est le fait d’un chicaneur que de s’attacher à la lettre et au texte, et de laisser de côté les intentions, cf. Cic. Cæc. 65 || faux accusateur : calumniatores ex sinu suo apposuit Cic. Verr. 2, 1, 27, il aposta de faux accusateurs tirés de son entourage intime || calumniator sui Plin. 34, 92, qui se cherche chicane à soi-même, critique trop sévère de soi-même. orth. kal-, v. Cic. Amer. 57.

Latin > German (Georges)

calumniātor, ōris, m. (calumnior), der Ränkeschmied, Rechtsverdreher, Schikaneur, trügerische Ankläger, aliquis c. atque improbus, Cic.: delator et c., Mart.: Epidius c., Suet.: calumniatorem apponere, Cic.: scriptum sequi calumniatoris esse; boni iudicis, voluntatem scriptoris auctoritatemque defendere, Cic.: litem sibi inferri aegerrime calumniator patitur, Sen. – Plur., Augustin. ep. 17, 4. – calumniator sui, der Künstler, der übertriebene Kritik gegen sich selbst übt, Plin. 34, 92.