Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

improbus

From LSJ

Οὐ γὰρ ἀργίας ὤνιονὑγίεια καὶ ἀπραξίας, ἅ γε δὴ μέγιστα κακῶν ταῖς νόσοις πρόσεστι, καὶ οὐδὲν διαφέρει τοῦ τὰ ὄμματα τῷ μὴ διαβλέπειν καὶ τὴν φωνὴν τῷ μὴ φθέγγεσθαι φυλάττοντος ὁ τὴν ὑγίειαν ἀχρηστίᾳ καὶ ἡσυχίᾳ σῴζειν οἰόμενος → For health is not to be purchased by idleness and inactivity, which are the greatest evils attendant on sickness, and the man who thinks to conserve his health by uselessness and ease does not differ from him who guards his eyes by not seeing, and his voice by not speaking

Plutarch, Advice about Keeping Well, section 24

Latin > English

improbus improba, improbum ADJ :: wicked/flagrant; morally unsound; greedy/rude; immoderate; disloyal; shameless

Latin > English (Lewis & Short)

imprŏbus: (inpr-), a, um, adj. 2. inprobus,
I not according to the standard.
I Lit.
   A Below the standard, i. e. of bad quality, bad, poor, inferior (rare; mostly post-Aug.): merces, Plaut. Rud. 2, 3, 43: opera araneorum et textura inproba, id. Stich. 2, 2, 24: panis, Mart. 10, 5, 5: improbiores postes, Plaut. Most. 3, 2, 139: tua sum opera et propter te inprobior, id. Bacch. 5, 2, 84.—
   B Above or beyond the standard, i. e. enormous, monstrous, excessive: genua, Col. 6, 1, 3: arva, Val. Fl. 1, 510; 2, 631 (cf. Forbig. ad Verg. G. 1, 119; Orell. ad Hor. C. 3, 9, 22): Chilones a labris improbioribus, Charis. p. 78 P.: mons, Verg. A. 12, 687: tegmina plantae, Val. Fl. 6, 702: improbo somno, quem nec tertia saepe rumpit hora, Mart. 12, 18, 13: villus barbarum in capris, Plin. 12, 17, 37, § 73: reptatus (vitium), id. 14, 1, 3, § 13; Stat. Th. 6, 838: imber improbior, Sen. Q. N. 4, 4 fin. (in Sall. ap. Non. 366, 13; Hist. Fragm. 4, 40 Dietsch, the true read. is in prora).—
II Transf., of mind and character.
   A Restless, indomitable, persistent (cf.: pervicax, perstans, vehemens, acer): labor omnia vincit improbus, Verg. G. 1, 146: tum cornix plena pluviam vocat improba voce, id. ib. 1, 388: quatit improbus hastam, id. A. 11, 767; cf. Hor. C. 3, 9, 23; Mart. 1, 105, 2; Ov. Tr. 1, 11, 41.—
   B Morally bad; wicked, reprobate, abandoned, vile, base, impious, ungodly, unjust, dishonest; bold, shameless, impudent; violent, fierce, outrageous (syn.: malus, malignus, pravus, depravatus, nequam).
   1    Of living beings: NI TESTIMONIVM FARIATVR IMPROBVS INTESTABILISQVE ESTO, Fragm. XII. Tab. ap. Gell. 15, 13 fin.: qui improbi essent et scelesti, Plaut. Mil. 3, 1, 137: nequam et improbus, Cic. Deiot. 7, 21: illud vero improbi esse hominis et perfidiosi, id. de Or. 2, 73, 297: Cresphontes, Enn. ap. Auct. Her. 2, 24, 38 (Trag. v. 156 Vahl.): populum aut inflammare in improbos aut incitatum in bonos mitigare, Cic. de Or. 1, 46, 202: longe post natos homines improbisssimus, id. Brut. 62, 224: cum in me tam improbus fuit, id. Att. 9, 15, 5: ab ingenio est improbus, Plaut. Truc. 4, 3, 59: ut alias res est impense improbus, id. Ep. 4, 1, 39: negat improbus et te Neglegit, aut horret, Hor. Ep. 1, 7, 63: anus, id. S. 2, 5, 84: cum eum, qui sit improbus, latronem dicimus, Quint. 8, 4, 1; 1, 8, 21: (anguis) piscibus atram inprobus ingluviem explet, voracious, Verg. G. 3, 431: lupus, id. A. 9, 62: Jovis ales, id. ib. 12, 250: annis, by his youth, Juv. 3, 282: Fortuna arridens infantibus, mischievous, id. 6, 605. — Comp.: inprobior satiram scribente cinaedo, Juv. 4, 106. — *
   (b)    With gen.: conubii, Stat. Th. 7, 300. —
   2    Of inanim. and abstr. things: improbo Iracundior Hadria, Hor. C. 3, 9, 22: lavit improba taeter Ora (leonis) cruor, Verg. A. 10, 727: perfricare faciem et quasi improbam facere, shameless, impudent, Quint. 11, 3, 160; cf.: oris improbi homo, Suet. Gramm. 15: divitiae, Hor. C. 3, 24, 62: improba non fuerit si mea charta, dato, Mart. 8, 24, 2: satureia, exciting lust, id. 3, 75, 4: ingenio improbo, Plaut. Ps. 1, 2, 16: facta, id. Truc. 2, 7, 4: dicta, licentious, Ov. F. 5, 686: verba, id. A. A. 3, 796; cf. carmina, id. Tr. 2, 441: legis improbissimae poena, Cic. Fam. 14, 4, 2: testamentum, illegal, id. Verr. 2, 1, 42, § 107: mala et improba defensio, id. ib. 2, 2, 41, § 101: amor, Verg. A. 4, 412; Hor. S. 1, 3, 24 (cf.: improbus, turpis, Schol. Cruq. ad loc.): spes, Quint. 12, 1, 13: improba ventris rabies, Verg. A. 2, 356: quo apertior adulatio, quo improbior, hoc citius expugnat, Sen. Q. N. 4 praef. med.: improba quamvis gratia fallaci praetoris vicerit urna, Juv. 13, 3.—Adv., in two forms, imprŏbē (class.) and improbĭter (perh. only once in Petr. 66).
   1    Beyond measure, immoderately, enormously (very rare): ad eos, quibus intestinum improbe prominet, Marc. Emp. 31 med.: de quodam procerae staturae improbiusque nato, i. e. uncommonly well furnished, Suet. Vesp. 23: Chilones improbius labrati, Charis. p. 78 P. —
   2    (Acc. to II.) Badly, wrongly, improperly: multa scelerate, multa audacter, multa improbe fecisti, Cic. Rosc. Am. 36, 104: facere aliquid, Quint. 1, 3, 13: quibus improbe datum est, Cic. Off. 2, 22, 79: quid ego miror, si quid ab improbis de me improbe dicitur? id. Sull. 10, 30: praeda improbe parta, id. Fin. 1, 16, 51: aliquid petere, Quint. 6, 3, 95: non improbe litigabunt, id. 12, 7, 5: ignorantia et inscitia improbe dicentium, quae non intellegunt, incorrectly, Gell. 15, 5, 1; so with indocte, id. 15, 9, 4.—Comp.: estne aliquid, quod improbius fieri possit? Cic. Verr. 2, 3, 60, § 140: decerpere oscula, Cat. 68, 126. — Sup.: quas (res) improbissime fecit, Cic. Caecin. 9, 23: respondere, id. Pis. 6, 13.

Latin > French (Gaffiot 2016)

imprŏbus,⁷ a, um (in et probus),
1 de mauvais aloi, mauvais : improba merces Pl. Rud. 374, mauvaise marchandise ; postes improbiores Pl. Most. 824, jambages de porte en plus mauvais état ; improbior coquus Pl. Ps. 802, cuisinier moins achalandé || dont la conduite ne peut être approuvée : improbissimus Chrysogoni fautor Cic. Amer. 143, soutien si malencontreux de Chrysogonus ; negat improbus Hor. Ep. 1, 7, 63, le maladroit refuse
2 [moralt] mauvais, méchant, pervers, malhonnête : homo improbissimus Cic. Br. 224, le plus méchant des hommes ; lex improbissima Cic. Fam. 14, 4, 2, la loi la plus détestable ; amor improbus Hor. S. 1, 3, 24, amour condamnable ; improbissima verba Cic. Sulla 71, les paroles les plus inconvenantes ; improbum est inf. Quint. 5, 6, 1, il n’est pas convenable de
3 qui n’a pas les qualités requises : a) démesuré : villus Plin. 12, 73, touffes de poils démesurées ; improbæ spes Plin. Min. Ep. 8, 18, 3, espoirs extravagants ; b) sans arrêt : improbior imber Sen. Nat. 4, 4, 3, pluie plus soutenue ; labor improbus Virg. G. 1, 146, travail opiniâtre ; fertur mons improbus Virg. En. 12, 687, le fragment de montagne est emporté irrésistiblement ; improba ventris rabies Virg. En. 2, 356, une faim insatiable ; anguis, anser Virg. G. 3, 431 ; 1, 119, serpent, oie vorace ; quatit improbus hastam Virg. En. 11, 767, il balance acharné (sans relâche) son trait ; c) qui ne laisse pas de répit : improbe amor Virg. En. 4, 412, ô cruel amour ; improba conubii Stat. Th. 7, 300, acharnée au mariage ; d) effronté, impudent : improba facies Quint. 11, 3, 160, figure impudente ; e) hardi, audacieux : Virg. En. 12, 250.

Latin > German (Georges)

im-probus, a, um (in u. probus), I) unter dem rechten Maße bleibend = nicht gut, schlecht (Ggstz. probus, bonus), 1) eig.: merces, Plaut.: panis, Mart.: postes improbiores, Plaut.: defensio, Cic.: v. Pers., hominum ego avaritiā factus sum improbior (ein weniger angesehener) coquus, Plaut. Pseud. 802. – 2) übtr., moralisch schlecht, unredlich, schelmisch, schurkisch, arg, böse, boshaft, gottlos, unbillig, ungerecht, ungesetzlich, homo, Cic.: factum, Plaut.: dicta, frevelhafte, Ov.: testamentum, Cic.: lex improbissima, Cic.: rumores improbissimi, Cic. – malus improbior fit, Sall.: improbum est (es ist unredlich, unbescheiden) m. folg. Infin., Quint. 5, 6, 1 u. 7, 1, 61. – subst. = der Schlechte, Unredliche, der Schelm, callidus impr., Cic.: u. so Plur. improbi (Ggstz. boni), Cic. – II) das gewöhnliche Maß überschreitend, A) der Größe nach, unermeßlich, allzugroß, übermäßig, genua, Colum. 6, 1, 3: labra, Charis. 102, 2: barbarum villus, Plin. 12, 73: arva, Val. Flacc. 1, 510 u. 2, 631: tegmina, ibid. 6, 702 (aber Sall. hist. fr. 4, 40 ed. Dietsch od. 4, 48 ed. Kritz jetzt in prora), – B) dem Grade nach, übertrieben, übermäßig, arg, 1) eig.: labor, nie rastende Arbeit, rastloser Fleiß, Verg.: conatus, Sen.: lumen, allzu starkes, Sen.: mons, gewaltig erschüttert, mit gewaltiger Wucht, Verg.: ora, gieriger (des Löwen), Verg.: rabies ventris, unersättlicher Hunger, Verg.: somnus, Mart. – so auch anser, anguis, gefräßig, unersättlich, Verg. – 2) übtr.: a) im allg., übertrieben, unsinnig, puer, arg, grausam, Verg.: amor, unsinnige, greuliche, Verg. u. Hor.: res etiam deo improba, sehr schwierig für usw., Plin.: spes improbas habere (hegen), Quint – b) keck, dreist, verwegen, Aeneas, Verg.: ales, Verg.: ausum, Plin.: bes. als mildernder Ausdruck für impius, scelestus, frech, schamlos, unverschämt, Siren, Hor.: facies, Quint.: m. Genet., nympha improba conubii, eine lüsterne, Stat. Theb. 7, 300. – c) schändlich = unkeusch, verba, carmina, Ov.: übtr., satureia, geil machend, Mart.

Latin > Chinese

improbus, a, um. adj. c. s. :: 人不悦者。奸。弊。卑。兇。怪大。醜名。Improbum os 利口。Improbum testamentum 不算之遺書。Rabies improba ventris 嗜而不公。Improbae divitiae 不公之財。