ὀχετός

English (LSJ)

ὁ, (ὄχος, ὀχέω)

   A means for carrying water, water-pipe, made of leather, Hdt.3.9; when carried underground, sts. of wood, IG12.373.64, 66,22.1672.305; of stone, ὀ. λίθινος κρυπτός ib.7.4255.5 (Oropus, iv B. C.); material not named, Th.6.100, Pl.Phd.112c, etc.; τοὺς προϋπάρχοντας ὀ. κρυπτοὺς ποιεῖν OGI483.74 (Pergam.); conduit, channel, Arist.Pol.1303b13, al.; ὀ. μετέωροι open drains, Id.Ath.50.2, OGI483.63 (Pergam.); = ἀφεδρών, Ev.Marc.7.19 (cod. D).    2 in Anatomy, τῆς ἀρτηρίας ὀχετοί ducts leading to the lungs, Pl.Ti.70d; οἱ τοῦ αἵματος ὀ. Poll.2.217; of the urinal and intestinal canals, Hp. Art.48, 50, X.Mem.1.4.6; ὥσπερ ἐξ ὀχετῶν (of sweat), Hp.Epid.6.3.1.    II in pl., streams, Pi.O.5.12; Σιμούντιοι ὀ. E.Or.809 (lyr.), IA 767 (lyr.).    III metaph., βαθὺς ὀ. ἄτας Pi.O.10(11).37; παρεκτρέποντες ὀ. ὥστε μὴ θανεῖν making a side channel or means of escape, E. Supp.1111; ὀχετοὶ βοτρύων pherecr.130.7, cf. Telecl.1.9; ἐν τοῖς μεριστοῖς ὀ. currents, Dam.Pr.127, cf. 130, 206.    IV Att. for βόρβορος acc. to Hellad. ap. Phot.p.535 B.

German (Pape)

[Seite 429] ὁ, Rinne, Graben zum Leiten des Wassers, Kanal, Wasserleitung, Her. 3, 9; übertr. sagt Pind. ὀχετὸν βαθὺν ἄτας, Ol. 11, 39, vgl. 5, 12; Eur. auch παρὰ Σιμουντίοις ὀχετοῖς, Or. 807, vgl. I. A. 767; ῥεῖ διὰ τῶν ὀχετῶν, Plat. Phaed. 112 c; ἐν κήποις, Tim. 77 c, öfter; Sp., Hdn. 5, 8, 18 u. öfter von den Kloaken in Rom. Vom Darmkanal, Xen. Mem. 1, 4, 6; nach Hellad. Chrestom. p. 22 in Athen = βόρβορος.

Greek (Liddell-Scott)

ὀχετός: ὁ, (ὄχος, ὀχέω) μέσον πρὸς μεταφορὰν ὕδατος, σωλὴν πρὸς μετάγγισιν ὕδατος, πεποιημένος ἐκ δέρματος, Ἡρόδ. 3. 9· ὅτε δὲ τὸ ὕδωρ διωχετεύετο ὑπογείως πιθανῶς ἐκ μετάλλου. Θουκ. 6. 100, Πλάτ. Φαίδων 112C, κτλ.· σωλήν, ἀγωγός, ὑδραγωγεῖον, Ἀριστ. Πολιτ. 5. 3, 16, κ. ἀλλ. - Καθ’ Ἡσύχ.: «ὀχετός, σωλήν, ἀγωγός, ῥύαξ. ὕδωρ. ὑδραγωγεῖον». 2) ἐν τῇ ἀνατομικῇ, τῆς ἀρτηρίας ὀχετοί, αἱ ἀρτηρίαι αἱ φέρουσαι εἰς τοὺς πνεύμονας, Πλάτ. Τίμ. 70C· οἱ τοῦ αἵματος, ὀχ. Πολυδ. Β΄, 217· ἐπὶ τῶν οὐρητικῶν καὶ ἐντοσθιδίων ἀγωγῶν, Ἱππ. 816Β, 817Α, Ξεν. Ἀπομν. 1. 4, 6· ἐπὶ τῶν πόρων τοῦ δέρματος, Ἱππ. 1174Η. ΙΙ. ἐν τῷ πληθ., ῥύακες, Πινδ. Ο. 5. 29, πρβλ. Εὐρ. Ὀρ. 8809, Ι. Α. 767. ΙΙΙ. μεταφορ., βαθὺς ὀχ. ἄτας Πινδ. Ο. 10 (11). 46· ὀχετὸν παρεκτρέπειν, παρασκευάζειν πλάγιον μέσον ἐκφυγῆς, Εὐρ. Ἱκετ. 1111· ὀχετοὶ βοτρύων Φερεκράτ. ἐν «Πέρσαις» 1. 8, πρβλ Τελεκλείδην ἐν «Ἀμφικτύοσιν» 1. 9.

French (Bailly abrégé)

οῦ (ὁ) :
1 canal de dérivation, aqueduc;
2 οἱ ὀχετοί conduits intérieurs du corps (artères, intestins, etc.).
Étymologie: ὀχέω.

English (Slater)

ὀχετός
   a canal σεμνοὺς ὀχετούς, Ἵππαρις οἶσιν ἄρδει στρατόν “Gräben, die den Sumpf von Kamarina entwässern” Wil. (O. 5.12)
   b met., pit βαθὺν εἰς ὀχετὸν ἄτας ἵζοισαν ἑὰν πόλιν (O. 10.37)