ἄοικος: Difference between revisions
τὸ κακὸν δοκεῖν ποτ' ἐσθλὸν τῷδ' ἔμμεν' ὅτῳ φρένας θεὸς ἄγει πρὸς ἄταν → evil appears as good to him whose mind the god is leading to destruction (Sophocles, Antigone 622f.)
(Bailly1_1) |
(big3_5) |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ος, ον :<br /><b>1</b> sans maison, sans abri;<br /><b>2</b> inhabitable.<br />'''Étymologie:''' ἀ, [[οἶκος]]. | |btext=ος, ον :<br /><b>1</b> sans maison, sans abri;<br /><b>2</b> inhabitable.<br />'''Étymologie:''' ἀ, [[οἶκος]]. | ||
}} | |||
{{DGE | |||
|dgtxt=-ον<br /><b class="num">1</b> [[inhóspito]], [[inhabitable]], [[εἰσοίκησις]] S.<i>Ph</i>.534, χώρα App.<i>Gall</i>.11.3, οἶκος Nonn.<i>D</i>.17.42, cf. Luc.<i>Gall</i>.17.<br /><b class="num">2</b> [[que no tiene casa]] de pers. θῆτά τ' ἄοικον ποιεῖσθαι ... κέλομαι y te pido que contrates un bracero sin casa</i> Hes.<i>Op</i>.602, ταύτας ... ἐπὶ ξένης χώρας ἀοίκους S.<i>Tr</i>.300, cf. E.<i>Hipp</i>.1029, Pl.<i>Smp</i>.203d, <i>Phdr</i>.240a, Chrysipp.<i>Stoic</i>.3.170, <i>BGU</i> 372.1.13 (II d.C.), Plu.2.155a, <i>IM</i> 122e.2 (IV d.C.)<br /><b class="num">•</b>de anim. [[que no tiene guarida]] Arist.<i>HA</i> 488<sup>a</sup>21. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 11:57, 21 August 2017
English (LSJ)
ον,
A houseless, homeless, Hes.Op.602, E.Hipp.1029, Pl.Smp.203d, etc.; ἐπὶ ξένης χώρας ἄοικος S.Tr.300; of animals, Arist.HA488a21: Comp., D.Chr.6.62. II ἄ. εἰσοίκησις a homeless, i.e. miserable, home, S.Ph.534, cf. Nonn.D.17.42.
German (Pape)
[Seite 272] (felt. ἄνοικος), 1) ohne Haus, ohne eigene Familie, mit ἀνέστιος verbunden Hes. O. 600; καὶ ἄπαις Plat. Phaedr. 240 a; arm, Conv. 203 d; χώρας ἄ., von Verbannten, Soph. Tr. 299. – 2) unwohnlich, ἄοικος ἐνοίκησις Soph. Phil. 530.
Greek (Liddell-Scott)
ἄοικος: -ον, ὁ, ἄνευ οἰκογενείας, θῆτά τ’ ἄοικον ποιεῖσθαι, νὰ λαμβάνῃς ὡς ἐργάτην σου ἄνθρωπον ὅστις νὰ μὴ ἔχῃ ἰδικήν του οἰκογένειαν, Ἡσ. Ἔργ. καὶ Ἡμ. 600, Εὐρ. Ἱππ. 1029, Πλάτ. Συμπ. 203D, κτλ. δυσπότμους ἐπὶ ξένης χώρας ἀοίκους ἀπάτοράς τ’ ἀλωμένας Σοφ. Τρ. 300· ἐπὶ ζῴων τινῶν, Ἀριστ. Ἱστ. Ζ. 1. 1, 27. ΙΙ. περὶ κατοικίας, ἀθλία, ἐλεεινή, ἀναξία νὰ ὀνομάζηται κατοικία, τὴν ἔσω ἄοικον εἰσοίκησιν Σοφ. Φ. 534.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
1 sans maison, sans abri;
2 inhabitable.
Étymologie: ἀ, οἶκος.
Spanish (DGE)
-ον
1 inhóspito, inhabitable, εἰσοίκησις S.Ph.534, χώρα App.Gall.11.3, οἶκος Nonn.D.17.42, cf. Luc.Gall.17.
2 que no tiene casa de pers. θῆτά τ' ἄοικον ποιεῖσθαι ... κέλομαι y te pido que contrates un bracero sin casa Hes.Op.602, ταύτας ... ἐπὶ ξένης χώρας ἀοίκους S.Tr.300, cf. E.Hipp.1029, Pl.Smp.203d, Phdr.240a, Chrysipp.Stoic.3.170, BGU 372.1.13 (II d.C.), Plu.2.155a, IM 122e.2 (IV d.C.)
•de anim. que no tiene guarida Arist.HA 488a21.
