δίδημι: Difference between revisions
Δρυὸς πεσούσης πᾶς ἀνὴρ ξυλεύεται → Quercu cadente, nemo ignatu abstinet → Fiel erst die Eiche, holt ein jeder Mann sich Holz
(Autenrieth) |
(big3_11) |
||
| Line 21: | Line 21: | ||
{{Autenrieth | {{Autenrieth | ||
|auten=([[parallel]] [[form]] of δέ Od. 24.2), ipf. 3 [[sing]]. δίδη, imp. [[διδέντων]] (v. l. [[δεόντων]]): [[bind]], Il. 1.105 and Od. 12.54. | |auten=([[parallel]] [[form]] of δέ Od. 24.2), ipf. 3 [[sing]]. δίδη, imp. [[διδέντων]] (v. l. [[δεόντων]]): [[bind]], Il. 1.105 and Od. 12.54. | ||
}} | |||
{{DGE | |||
|dgtxt=<b class="num">• Morfología:</b> [pres. ind. 3<sup>a</sup> plu. διδέασι X.<i>An</i>.5.8.24, imperat. 3<sup>a</sup> plu. διδέντων <i>Od</i>.12.54; ép. impf. 3<sup>a</sup> sg. sin aum. δίδη <i>Il</i>.11.105]<br />[[atar]], [[sujetar]] ὥ ποτ' Ἀχιλλεὺς ... δίδη μόσχοισι λύγοισι a los dos en otro tiempo Aquiles los ató con flexibles mimbres</i>, <i>Il</i>.l.c., οἱ δέ σ' ἐνὶ ... δεσμοῖσι διδέντων <i>Od</i>.l.c., τοὺς κύνας X.l.c., abs. μαστιγοῦσα καὶ διδεῖσα <i>GDI</i> 2216.20 (II/I a.C.), cf. 2156.18 (Delfos I d.C.), <i>EM</i> 273.3G.<br /><br /><b class="num">• Etimología:</b> Pres. red. de *<i>deH<sup>i̯</sup>1</i>-, que da lugar a [[δέω]] q.u. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 12:03, 21 August 2017
English (LSJ)
Aeol. inf. δίδην and pres. ind.
A δίδει Hsch., part. διδείς, εῖσα, έν, GDI2156, al. (Delph.), fem. δ[ιδέ]ουσα Delph.3(2).131: redupl. form of δέω (A):—bind, fetter, ὥ ποτ' Ἀχιλλεὺς . . δίδη μόσχοισι λύγοισιν (Ep. 3 impf. for ἐδίδη) Il.11.105; οἱ δέ σ' . . ἐν δεσμοῖσι διδέντων (Aristarch. for δεόντων) let them bind thee, Od.12.54: 3pl. ind. διδέᾱσι X.An.5.8.24 (v.l. δεσμεύουσι).
German (Pape)
[Seite 615] Nebenform von δέω, binden; Homer vom Fesseln von Menschen: Iliad. 11, 105 ὥ ποτ' Ἀχιλλεὺς Ἴδης ἐν κνημοῖσι δίδη μόσχοιο λύγοισιν; Odyss. 12, 54 οἱ δέ σ' ἔτι πλεόνεσσι τότ' ἐν δεσμοῖσι διδέντων, v. l. δεόντων, Scholl. Didym. δεόντων: Ἀρίσταρχος γράφει διδέντων, ὡς τιθέντων. – Xenoph. An. 5, 8, 24 διδέασι. διδράσκω, fut. δράσομαι, aor. ἔδραν, δρᾶναι, δράς, ion. διδρήσκω, gew. nur in Zusammensetzungen mit ἀπό, διά, ἐκ; das simplex stellt Schäfer Plut. Lucull. 8 her.
Greek (Liddell-Scott)
δίδημι: Ἐπ. μετ’ ἀναδιπλ. τύπος τοῦ ῥήμ. δέω (ὡς τίθημι τοῦ *θέω), δένω, δεσμεύω, ὥ ποτ’ Ἀχιλλεὺς… δίδη μόσχοισι λύγοισιν (Ἐπ. γ΄ παρατ. ἀντὶ ἐδίδη) Ἰλ. Λ. 105· οἱ δέ σ’… ἐν δεσμοῖσι διδέντων (κατὰ Pors. ἀντὶ δεόντων), ἄς σε δέσωσιν, Ὀδ. Μ. 54· γ΄ πληθ. ὁριστ. διδέᾱσι ἀπαντᾷ παρὰ Ξεν. Ἀν. 5. 8, 24 (κοινῶς δεσμεύουσι).
French (Bailly abrégé)
seul. aux formes suiv. : prés. ind. 3ᵉ pl. διδέασι, part. gén. plur. διδέντων, impf. 3ᵉ sg. δίδη;
c. δέω¹, lier.
Étymologie: R. Δε, lier, avec redoubl.
English (Autenrieth)
(parallel form of δέ Od. 24.2), ipf. 3 sing. δίδη, imp. διδέντων (v. l. δεόντων): bind, Il. 1.105 and Od. 12.54.
Spanish (DGE)
• Morfología: [pres. ind. 3a plu. διδέασι X.An.5.8.24, imperat. 3a plu. διδέντων Od.12.54; ép. impf. 3a sg. sin aum. δίδη Il.11.105]
atar, sujetar ὥ ποτ' Ἀχιλλεὺς ... δίδη μόσχοισι λύγοισι a los dos en otro tiempo Aquiles los ató con flexibles mimbres, Il.l.c., οἱ δέ σ' ἐνὶ ... δεσμοῖσι διδέντων Od.l.c., τοὺς κύνας X.l.c., abs. μαστιγοῦσα καὶ διδεῖσα GDI 2216.20 (II/I a.C.), cf. 2156.18 (Delfos I d.C.), EM 273.3G.
• Etimología: Pres. red. de *deHi̯1-, que da lugar a δέω q.u.
