ἕδρανον

English (LSJ)

τό, poet. form of ἕδρα,

   A seat, abode, dwelling, Πελασγῶν Hes. Fr.212, cf. Orph.H.18.7; ἕ. κόσμου ib.26.4: mostly in pl., A.Pers.4, Supp.103, S.OC176,233, Pae.Delph.5, Maiist.36; ἀλλ' ἄνα ἐξ ἑδράνων rise from thy rest or idleness, S.Aj.192; Trag. only in lyr. exc. Id.Fr.1128.7 γῆ ἑδράνων ἔρημος, which is Stoic.    2 chair, Hsch.    II stay, support, said of an anchor, in sg., AP6.28 (Jul.).

German (Pape)

[Seite 716] τό, der Sitz, fast nur im plur.; Aesch. Pers. 4 Suppl. 96; Soph. O. C. 173. 232; ἄνα ἐξ ἑδράνων, auf aus den Sitzen, der Ruhe, Ai. 192; sp. D., wie Nonn. D. 2, 214; den sing. hat Hes. frg. bei Strab. VII p. 327 u. Orph. H. 17, 7; auch Iulian. 6 (VI, 28) nennt den Anker νηῶν ἕδρανον εὐσταθέων, die Stütze.

Greek (Liddell-Scott)

ἕδρᾰνον: τό, ποιητ. τύπος τοῦ ἕδρα, θρόνος, κάθισμα, οἰκητήριον, Ἡσ. Ἀποσπ. 18, Ὀρφ. Ὕμν. 17. 7· - τὸ πλεῖστον κατὰ πληθ. Αἰσχύλ. Πέρσ. 4, Ἱκ. 102, Σοφ. Ο. Κ. 176, 223· ἀλλ’ ἄνα ἐξ ἑδράνων, ἀνάστηθι ἐκ τῆς ἀκινησίας ἢ ἀργίας σου, Σοφ. Αἴ. 194. ΙΙ. στήριγμα, ἔρεισμα, ἐπὶ ἀγκύρας, καθ’ ἑν. ἀριθμ., νηῶν θ’ ἕδρανον ἀσταθέων ἄγκυραν Ἀνθ. Π. 6. 28.

French (Bailly abrégé)

ου (τό) :
siège, demeure.
Étymologie: ἕδρα.

Spanish (DGE)

(ἕδρᾰνον) -ου, τό
1 asiento ἑδράνων ἀφ' ἁγνῶν A.Supp.103, ἀλλ' ἄνα ἐξ ἑδράνων S.Ai.193, τετέλεστο δὲ πάντα μελάθρῳ ἕδρανα Maiist.65, cf. Hsch.
2 morada, sede Πελασγῶν ἕ. Hes.Fr.319, πολυχρύσων ἑδράνων φύλακες A.Pers.4, cf. S.OC 176, 232, Μηκώνην μακάρων ἕ. αὖτις ἰδεῖν Call.Fr.119.1, de Apolo ἀνὰ δικόρυμβα Παρνασσίδος ... ἕδραν' Pae.Delph.5, ἕ. ἀθανάτων Orph.H.18.7, cf. 19.3.
3 soporte, fundamento γῆ δ' ἑδράνων ἔρημος Trag.Adesp.620.8, ἕδρανα γῆς σώζοις Orph.H.17.9, Γαῖα ... ἕ. ἀθανάτου κόσμου Orph.H.26.4, cf. Nonn.D.2.214, de un ancla νηῶν θ' ἕ. ἀσταθέων AP 6.28 (Iul.Aegypt.).

• Etimología: Formación c. suf. -ανον (cf. χόδανον) sobre ἕδρα, q.u.