καταγελάω: Difference between revisions
Ἰατρὸς ἀδόλεσχος ἐπὶ τῇ νόσῳ νόσος → Medicus loquax, secundus aegro morbus est → Ein Arzt, der schwätzt, verdoppelt nur der Krankheit Last
(Bailly1_3) |
(strοng) |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=-ῶ :<br /><i>f.</i> καταγελάσομαι, <i>Pass. ao.</i> κατεγελάσθην, <i>pf.</i> καταγεγέλασμαι;<br />rire de, se moquer de, gén. <i>ou</i> dat..<br />'''Étymologie:''' [[κατά]], [[γελάω]]. | |btext=-ῶ :<br /><i>f.</i> καταγελάσομαι, <i>Pass. ao.</i> κατεγελάσθην, <i>pf.</i> καταγεγέλασμαι;<br />rire de, se moquer de, gén. <i>ou</i> dat..<br />'''Étymologie:''' [[κατά]], [[γελάω]]. | ||
}} | |||
{{StrongGR | |||
|strgr=to [[laugh]] [[down]], i.e. [[deride]]: [[laugh]] to [[scorn]]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 17:52, 25 August 2017
English (LSJ)
fut.
A -άσομαι Lys.3.9, late -γελάσω Hsch. s.v. κατακριδεύσει:— Pass., fut. -γελασθήσομαι Epict.Ench.22: pf. -γεγέλασμαι Luc.DMort.1.1: plpf. κατεγεγέλαστο Id.Icar.19:—laugh, jeer at, c. gen., Hdt.5.68, Ar.Ach.1081, And.4.29, Pl.Grg.482d: also c. dat., Hdt.3.37, 4.79, al.: abs., laugh scornfully, mock, E.IA372 (troch.), Ar. Eq.161, X.An.1.9.13, Pl.Prt.319c, D.21.151; ἅπαντες καταγελῶσιν, ὅταν τις . . Epicur.Nat.28.9; ἐπί τινι Them.Or.22.272b. 2 c. acc., laugh down, deride, E.Ba.286, LXXSi.7.11:—Pass., to be derided, ὑπό τινος A.Ag.1271, Ar.Ach.680; καταγελάμενος (Dor.pres. part. Pass.) ὑπὸ τῶν ἄλλων IG4.951.123 (Epid.); τὸ εὔηθες καταγελασθὲν ἠφανίσθη Th.3.83; τὸ καταγελᾶσθαι γὰρ πολὺ αἴσχιόν ἐστι Men.Epit.Fr.7, cf. Pl.Euthphr.3c, al.
German (Pape)
[Seite 1341] (s. γελάω), fut. καταγελάσομαι, act. nur Hesych., verlachen, verspotten, gew. τινός, Ar. Ach. 1080; κατεγέλασε τῶν Σικυωνίων Her. 5, 68; Plat. Gorg. 482 d u. öfter, wie Folgde; auch absol., sich ins Fäustchen lachen, Eur. I. T. 372 Ar. Equ. 161 Plat. Prot. 323 b Xen. An. 1, 9, 13; vgl. Buttm. zu Dem. Mid. p. 84, wo es übh. = lachen ist; auch τινί, Her. 3, 37. 155; ἐπί τινι, Themist.; c. accus., Eur. Bacch. 286; LXX.; pass., καταγελωμένην μέγα φίλων ὕπο Aesch. Ag. 1244, wie Ar. Ach. 680; τὸ εὔηθες καταγελασθὲν ἠφανίσθη Thuc. 3, 83; vgl. Plat. Rep. I, 330 d; καταγεγέλασται Luc. D. Mort. 1, 1.
Greek (Liddell-Scott)
καταγελάω: μέλλ. -άσομαι: παθ. πρκμ. -γεγέλασμαι:-ὡς καὶ νῦν, περιγελῶ, ἐμπαίζω, μετὰ γεν., Ἡρόδ. 5. 68, Ἀριστοφ. Ἀχ. 1081, Ἀνδοκ. 33. 6, Πλάτ., κλ.· ἀλλὰ παρ’ Ἡροδ. ὡσαύτως μετὰ δοτ., π.χ. 3. 37, 38, 155., 4. 79, πρβλ. Schweigh. εἰς 7. 9, καὶ ἴδε καταείδω: -ἀπολ., γελῶ ἐμπαικτικῶς, περιγελῶ, Εὐρ. Ι. Α. 372, Ἀριστοφ. Ἱππ. 161, Ξεν. Ἀν. 1. 9, 13, Δημ. 563. 28 (ἐν τῷ μέσῳ τύπῳ), ἔνθα ἴδε Βουττμ. 2) μετ’αἰτ., σκώπτω, χλευάζω τινά, Εὐρ. Βάκχ. 286, Ἑβδ. (Σειράχ. 7. 11):-Παθ., καταγελωμένην μέγα Αἰσχύλ. Ἀγ. 1271, Ἀριστοφ. Ἀχ. 680· τὸ εὔηθες καταγελασθὲν ἠφανίσθη Θουκ. 3. 83· τὸ καταγελᾶσθαι μὲν πολὺ αἴσχιστόν ἐστι Μένανδρ. ἐν «Ἐπιτρέπουσιν» 3· πρβλ. Πλάτ. Εὐθύφρ. 3C, κ. ἀλλ.
French (Bailly abrégé)
-ῶ :
f. καταγελάσομαι, Pass. ao. κατεγελάσθην, pf. καταγεγέλασμαι;
rire de, se moquer de, gén. ou dat..
Étymologie: κατά, γελάω.
