ἐνούσιος: Difference between revisions
Δρυὸς πεσούσης πᾶς ἀνὴρ ξυλεύεται → Quercu cadente, nemo ignatu abstinet → Fiel erst die Eiche, holt ein jeder Mann sich Holz
(12) |
m (LSJ1 replacement) |
||
| (5 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=enoysios | |Transliteration C=enoysios | ||
|Beta Code=e)nou/sios | |Beta Code=e)nou/sios | ||
|Definition= | |Definition=ἐνούσιον,<br><span class="bld">A</span> = [[συμφυής]], [[Hesychius Lexicographus|Hsch.]]<br><span class="bld">2</span> = [[πολυκτήμων]], Id.<br><span class="bld">3</span> Adv. [[ἐνουσίως]] = [[on the security of one's property]], ''CPR''40.15 (iv A. D.). | ||
}} | |||
{{DGE | |||
|dgtxt=-ον<br /><b class="num">I</b> <b class="num">1</b>[[esencial]], [[substantivo]], [[que existe como esencia]] τὸ δ' ἐ. εἶναι καὶ οὐσιῶσθαι μετέχειν οὐσίας εἴρηκε Πλάτων es el hecho de ser esencial y de esencializarse lo que Platón llama participar de la esencia</i> Porph.<i>in Prm</i>.12.6, crist., frec. en teol. trinitaria τοῦτον (τὸν Υἱὸν) εἶναι ζῶντα Λόγον καὶ ἐνούσιον Σοφίαν Ath.Al.<i>Syn</i>.42.1, cf. M.26.152A, Gr.Nyss.<i>Eun</i>.1.183, Basil.M.29.713B, ἐ. Λόγος καὶ ἐνυπόστατον Πνεῦμα Thdt.<i>Affect</i>.2.110<br /><b class="num">•</b>subst. τὸ ἐ. [[lo esencial o sustancial]] φύσις ἐστὶν ἡ τῶν πραγμάτων ἀλήθεια ἢ τούτων τὸ ἐ. Clem.Al.<i>Fr</i>.37, τὰ τ' ἐνουσίων ... μακάρων ἀγητὰ φέγγη resplandores admirables de esencias bienaventuradas</i> Synes.<i>Hymn</i>.5.37.<br /><b class="num">2</b> [[rico]], [[que tiene bienes]], [[hacendado]] Hsch., [[γυνή]] Hsch.s.u. ἐπίκληρος.<br /><b class="num">II</b> adv. -ως crist., en teol. trinitaria [[esencialmente]], [[como esencia]] unido a ἐνυποστάτως ‘[[como persona]]’, Leont.H.<i>Nest</i>.M.86.1760B. | |||
}} | }} | ||
{{pape | {{pape | ||
| Line 15: | Line 18: | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''ἐνούσιος''': -ον, [[ἐνυπόστατος]], ὑπάρχων, [[πραγματικός]], Συνεσ. Ὕμν. 2. 37. 2) «[[πολυκτήμων]]» Ἡσύχ. | |lstext='''ἐνούσιος''': -ον, [[ἐνυπόστατος]], ὑπάρχων, [[πραγματικός]], Συνεσ. Ὕμν. 2. 37. 2) «[[πολυκτήμων]]» Ἡσύχ. | ||
}} | }} | ||
{{grml | {{grml | ||
|mltxt=[[ἐνούσιος]], -ον (Α) [[ουσία]]<br /><b>1.</b> [[ενυπόστατος]], [[πραγματικός]]<br /><b>2.</b> [[πολυκτήμων]], [[πλούσιος]]. | |mltxt=[[ἐνούσιος]], -ον (Α) [[ουσία]]<br /><b>1.</b> [[ενυπόστατος]], [[πραγματικός]]<br /><b>2.</b> [[πολυκτήμων]], [[πλούσιος]]. | ||
}} | }} | ||
Latest revision as of 10:45, 25 August 2023
English (LSJ)
ἐνούσιον,
A = συμφυής, Hsch.
2 = πολυκτήμων, Id.
3 Adv. ἐνουσίως = on the security of one's property, CPR40.15 (iv A. D.).
Spanish (DGE)
-ον
I 1esencial, substantivo, que existe como esencia τὸ δ' ἐ. εἶναι καὶ οὐσιῶσθαι μετέχειν οὐσίας εἴρηκε Πλάτων es el hecho de ser esencial y de esencializarse lo que Platón llama participar de la esencia Porph.in Prm.12.6, crist., frec. en teol. trinitaria τοῦτον (τὸν Υἱὸν) εἶναι ζῶντα Λόγον καὶ ἐνούσιον Σοφίαν Ath.Al.Syn.42.1, cf. M.26.152A, Gr.Nyss.Eun.1.183, Basil.M.29.713B, ἐ. Λόγος καὶ ἐνυπόστατον Πνεῦμα Thdt.Affect.2.110
•subst. τὸ ἐ. lo esencial o sustancial φύσις ἐστὶν ἡ τῶν πραγμάτων ἀλήθεια ἢ τούτων τὸ ἐ. Clem.Al.Fr.37, τὰ τ' ἐνουσίων ... μακάρων ἀγητὰ φέγγη resplandores admirables de esencias bienaventuradas Synes.Hymn.5.37.
2 rico, que tiene bienes, hacendado Hsch., γυνή Hsch.s.u. ἐπίκληρος.
II adv. -ως crist., en teol. trinitaria esencialmente, como esencia unido a ἐνυποστάτως ‘como persona’, Leont.H.Nest.M.86.1760B.
German (Pape)
[Seite 851] 1) vermögend, reich, πολυκτήμων, Hesych. – 2) wesentlich, substantiell, Sp.
Greek (Liddell-Scott)
ἐνούσιος: -ον, ἐνυπόστατος, ὑπάρχων, πραγματικός, Συνεσ. Ὕμν. 2. 37. 2) «πολυκτήμων» Ἡσύχ.
Greek Monolingual
ἐνούσιος, -ον (Α) ουσία
1. ενυπόστατος, πραγματικός
2. πολυκτήμων, πλούσιος.
