εδώλιο

Greek Monolingual

το (Α ἐδώλιον)
νεοελλ.
1. έδρα, θρανίο
2. «εδώλιο κατηγορουμένου» — το κάθισμα όπου κάθεται ο κατηγορούμενος
αρχ.
1. διαμονή, κατοικία
2. τα καθίσματα τών κωπηλατών ή είδος ψηλότερου καταστρώματος στην πρύμνη και την πρώρα
3. ιστοδόκη
4. (στο θέατρο) ημικύκλιο καθισμάτων.
[ΕΤΥΜΟΛ. Στον τ. εδώλια, του οποίου σπανίως χρησιμοποιείται ο ενικός, απαντά η ΙΕ ρίζα sed- (βλ. λ. έζομαι), στην οποία άλλωστε ανάγονται και τύποι άλλων ΙΕ γλωσσών παρεκτεταμένοι σε -λ- που όμως δεν αντιστοιχούν ακριβώς στο ελλ. εδώλια (πρβλ. αρχ. σλαβ. sědalo «κάθισμα», λατ. sedĩle, γοτθ. sitls, αρχ. άνω γερμ. sezzal «πολυθρόνα»). Ο τ. εδωλή, μεταπλασμένος κατά τα ονόματα σε -ωλή, και ο τ. έδωλα αποτελούν υστερογενείς σχηματισμούς].