ἀποβλητέος: Difference between revisions
Χρὴ τῶν ἀγαθῶν διακναιομένων πενθεῖν ὅστις χρηστὸς ἀπ' ἀρχῆς νενόμισται → When a good man is hurt, all who would be called good must suffer with him
m (Text replacement - "</span> [[to be " to "</span> to [[be ") |
m (LSJ1 replacement) |
||
| (4 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=apovliteos | |Transliteration C=apovliteos | ||
|Beta Code=a)poblhte/os | |Beta Code=a)poblhte/os | ||
|Definition=α, ον, < | |Definition=α, ον,<br><span class="bld">A</span> to [[be thrown away]], [[rejected]], [[Plato|Pl.]]''[[Republic|R.]]'' 387b, Luc.''Herm.''18.<br><span class="bld">II</span> ἀποβλητέον [[one must reject]], A.D.''Conj.''226.10. | ||
}} | }} | ||
{{ | {{DGE | ||
| | |dgtxt=-α, -ον<br /><b class="num">1</b> [[rechazable]] ὀνόματα ... τὰ δεινὰ καὶ φοβερὰ ἀποβλητέα Pl.<i>R</i>.387b, ὃς δ' ἂν ... μηδὲ σκυθρωπὸς ἡ ... [[ἀποβλητέος]]; Luc.<i>Herm</i>.18.<br /><b class="num">2</b> ἀποβλητέον [[hay que rechazar]] una palabra, A.D.<i>Coni</i>.226.10, οὐδὲ ἐκεῖνον ἀ. τὸν λόγον, ὅς ... φησι Plot.3.2.13. | ||
}} | }} | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=α, ον :<br /><i>adj. verb. de</i> [[ἀποβάλλω]]. | |btext=α, ον :<br /><i>adj. verb. de</i> [[ἀποβάλλω]]. | ||
}} | }} | ||
{{ | {{ls | ||
| | |lstext='''ἀποβλητέος''': -α, -ον, ῥηματ. ἐπίθ. τοῦ [[ἀποβάλλω]], ὃν πρέπει τις νὰ ἀποβάλῃ, ν’ ἀπορρίψη, Πλάτ. Πολ. 387Β, Λουκ. Ἑρμότ. 18. | ||
}} | }} | ||
{{lsm | {{lsm | ||
Latest revision as of 10:52, 25 August 2023
English (LSJ)
α, ον,
A to be thrown away, rejected, Pl.R. 387b, Luc.Herm.18.
II ἀποβλητέον one must reject, A.D.Conj.226.10.
Spanish (DGE)
-α, -ον
1 rechazable ὀνόματα ... τὰ δεινὰ καὶ φοβερὰ ἀποβλητέα Pl.R.387b, ὃς δ' ἂν ... μηδὲ σκυθρωπὸς ἡ ... ἀποβλητέος; Luc.Herm.18.
2 ἀποβλητέον hay que rechazar una palabra, A.D.Coni.226.10, οὐδὲ ἐκεῖνον ἀ. τὸν λόγον, ὅς ... φησι Plot.3.2.13.
French (Bailly abrégé)
α, ον :
adj. verb. de ἀποβάλλω.
Greek (Liddell-Scott)
ἀποβλητέος: -α, -ον, ῥηματ. ἐπίθ. τοῦ ἀποβάλλω, ὃν πρέπει τις νὰ ἀποβάλῃ, ν’ ἀπορρίψη, Πλάτ. Πολ. 387Β, Λουκ. Ἑρμότ. 18.
Greek Monotonic
ἀποβλητέος: -α, -ον, ρημ. επίθ. του ἀποβάλλω, αυτός τον οποίο πρέπει κάποιος να απορρίψει, να πετάξει, σε Πλάτ.
