ἐπακουός: Difference between revisions
παραγραμμίζω τὰ τῶν θεῶν ὀνόματα → miswrite the gods' names
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1") |
m (LSJ1 replacement) |
||
| (One intermediate revision by the same user not shown) | |||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=epakouos | |Transliteration C=epakouos | ||
|Beta Code=e)pakouo/s | |Beta Code=e)pakouo/s | ||
|Definition= | |Definition=ἐπακουόν, [[attentive to]], c. gen., ἀγορῆς ἐπακουὸν ἐόντα Hes.''Op.'' 29, cf. Call.''Fr.''236; cf. [[ἐπηκοος]]. | ||
}} | }} | ||
{{pape | {{pape | ||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ός, όν :<br />qui prête l'oreile à, qui écoute, gén..<br />'''Étymologie:''' [[ἐπακούω]]. | |btext=ός, όν :<br />qui prête l'oreile à, qui écoute, gén..<br />'''Étymologie:''' [[ἐπακούω]]. | ||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''ἐπᾰκουός:''' [[слушающий]], [[внемлющий]] (τινος Hes.). | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
| Line 24: | Line 27: | ||
{{lsm | {{lsm | ||
|lsmtext='''ἐπᾰκουός:''' -όν, [[επιμελής]], με γεν., σε Ησίοδ. | |lsmtext='''ἐπᾰκουός:''' -όν, [[επιμελής]], με γεν., σε Ησίοδ. | ||
}} | }} | ||
{{mdlsj | {{mdlsj | ||
|mdlsjtxt=ἐπᾰκουός, όν<br />[[attentive]] to, c. gen., Hes. [from ἐπᾰκούω] | |mdlsjtxt=ἐπᾰκουός, όν<br />[[attentive]] to, c. gen., Hes. [from ἐπᾰκούω] | ||
}} | }} | ||
Latest revision as of 11:21, 25 August 2023
English (LSJ)
ἐπακουόν, attentive to, c. gen., ἀγορῆς ἐπακουὸν ἐόντα Hes.Op. 29, cf. Call.Fr.236; cf. ἐπηκοος.
German (Pape)
[Seite 897] zuhörend; τινός, Hes. O. 29; Callim. frg. 236. Vgl. ἐπήκοος.
French (Bailly abrégé)
ός, όν :
qui prête l'oreile à, qui écoute, gén..
Étymologie: ἐπακούω.
Russian (Dvoretsky)
ἐπᾰκουός: слушающий, внемлющий (τινος Hes.).
Greek (Liddell-Scott)
ἐπᾰκουός: -όν, (ἐπακούω), ἀκροατής, ἀγορῆς ἐπακουὸν ἐόντα, ἀκροατὴν τῶν διαδικασιῶν ἐν τῇ ἀγορᾷ ἔνθα ἐγίνοντο αἱ δίκαι, Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 29, πρβλ. Καλλ. Ἀποσπ. 236˙ ἀλλαχοῦ ἐπήκοος.
Greek Monolingual
ἐπακουός, -όν (Α) ακούω
1. (με γεν.) προσεκτικός, προσηλωμένος ακροατής («ἀγορῆς ἐπακουόν ἐόντα», Ησίοδ.)
2. επήκοος.
-η, -ο
δημδ. τ. αντί υπάκουος.
Greek Monotonic
ἐπᾰκουός: -όν, επιμελής, με γεν., σε Ησίοδ.
Middle Liddell
ἐπᾰκουός, όν
attentive to, c. gen., Hes. [from ἐπᾰκούω]
