ἐπιτατικός: Difference between revisions
ὤδινεν ὄρος, Ζεὺς δ' ἐφοβεῖτο, τὸ δ' ἔτεκεν μῦν → the mountain was in labor — even Zeus was afraid — but gave birth to a mouse
(b) |
|||
| (13 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=epitatikos | |Transliteration C=epitatikos | ||
|Beta Code=e)pitatiko/s | |Beta Code=e)pitatiko/s | ||
|Definition= | |Definition=ἐπιτατική, ἐπιτατικόν, ([[ἐπιτείνω]]) [[intensive]], <b class="b3">τὸ δα- ἐ.</b> Sch.Theoc.2.14; of [[μᾶλλον]], A.D.''Conj.''223.4. Adv. [[ἐπιτατικῶς]] Sch.[[Sophocles|S.]]''[[Oedipus Coloneus|OC]]''632: Comp. ἐπιτατικώτερον Vett.Val.117.36. | ||
}} | }} | ||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0989.png Seite 989]] ή, όν, anspannend, vermehrend, Gramm. | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0989.png Seite 989]] ή, όν, anspannend, vermehrend, Gramm. | ||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''ἐπιτᾰτικός:''' грам. усилительный (о приставках ἀ-, ζα-). | |||
}} | |||
{{ls | |||
|lstext='''ἐπιτᾰτικός''': -ή, -όν, ([[ἐπιτείνω]]) ὁ σημαίνων ἐπίτασιν, ἀντίθετον τῷ [[ἀνεκτικός]], «ἢ τὸ δα ἐπιτατικὸν» (ἐν τῇ λ. δασπλῆτι) Σχόλ. εἰς Θεόκρ. 2. 14, κτλ. ― Ἐπίρρ. -κῶς, Σχόλ. εἰς Σοφ. Ο. Κ. 632, κτλ. | |||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=-ή, -ό (Α [[ἐπιτατικός]], -ή, -ό)<br />[[επίταση]]<br />αυτός που αυξάνει την [[τάση]], που [[είναι]] [[κατάλληλος]] ή συντελεί στην [[επίταση]]<br /><b>2.</b> <b>γραμμ.</b> (για λέξεις, μόρια <b>κ.λπ.</b>) αυτός που επαυξάνει τη [[σημασία]] ενός όρου της πρότασης. <br /><b>επίρρ.</b><i>..</i><br /><i>επιτατικώς</i> και -<i>ά</i><br />με [[επίταση]], με [[επαύξηση]] της επίτασης. | |||
}} | }} | ||
Latest revision as of 06:51, 30 October 2024
English (LSJ)
ἐπιτατική, ἐπιτατικόν, (ἐπιτείνω) intensive, τὸ δα- ἐ. Sch.Theoc.2.14; of μᾶλλον, A.D.Conj.223.4. Adv. ἐπιτατικῶς Sch.S.OC632: Comp. ἐπιτατικώτερον Vett.Val.117.36.
German (Pape)
[Seite 989] ή, όν, anspannend, vermehrend, Gramm.
Russian (Dvoretsky)
ἐπιτᾰτικός: грам. усилительный (о приставках ἀ-, ζα-).
Greek (Liddell-Scott)
ἐπιτᾰτικός: -ή, -όν, (ἐπιτείνω) ὁ σημαίνων ἐπίτασιν, ἀντίθετον τῷ ἀνεκτικός, «ἢ τὸ δα ἐπιτατικὸν» (ἐν τῇ λ. δασπλῆτι) Σχόλ. εἰς Θεόκρ. 2. 14, κτλ. ― Ἐπίρρ. -κῶς, Σχόλ. εἰς Σοφ. Ο. Κ. 632, κτλ.
Greek Monolingual
-ή, -ό (Α ἐπιτατικός, -ή, -ό)
επίταση
αυτός που αυξάνει την τάση, που είναι κατάλληλος ή συντελεί στην επίταση
2. γραμμ. (για λέξεις, μόρια κ.λπ.) αυτός που επαυξάνει τη σημασία ενός όρου της πρότασης.
επίρρ...
επιτατικώς και -ά
με επίταση, με επαύξηση της επίτασης.
