εὐδινός: Difference between revisions
καλῶς γέ μου τὸν υἱὸν ὦ Στιλβωνίδη εὑρὼν ἀπιόντ' ἀπὸ γυμνασίου λελουμένον οὐκ ἔκυσας, οὐ προσεῖπας, οὐ προσηγάγου, οὐκ ὠρχιπέδισας, ὢν ἐμοὶ πατρικὸς φίλος → Ah! Is this well done, Stilbonides? You met my son coming from the bath after the gymnasium and you neither spoke to him, nor kissed him, nor took him with you, nor ever once felt his balls. Would anyone call you an old friend of mine?
(6_19) |
m (LSJ1 replacement) |
||
| (6 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=evdinos | |Transliteration C=evdinos | ||
|Beta Code=eu)dino/s | |Beta Code=eu)dino/s | ||
|Definition= | |Definition=εὐδινόν, v. [[εὐδεινός]]. | ||
}} | }} | ||
{{pape | {{pape | ||
| Line 14: | Line 14: | ||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''εὐδῑνός''': όν. = [[εὐδιεινός]], Ὀρφ. Ὕμν. 21. | |lstext='''εὐδῑνός''': όν. = [[εὐδιεινός]], Ὀρφ. Ὕμν. 21. 5· Στράβ. 453. 16, Εὐσέβ. ΙΙ. 813Β. - καθ’ Ἡσύχ.: «εὐδινά· πραέα, κατεσταλμένα», κατὰ Ζωναρᾶν (897): «εὐδινὸς καιρὸς ὁ εὐδίαν ἔχων». - Καὶ κατὰ Σουΐδ.: «εὐδιεινὸς ὁ καιρὸς καὶ ὁ [[ἄνεμος]], καὶ εὐδινὸς ὁμοίως». | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=[[εὐδινός]], -όν (Α)<br /><b>1.</b> (για καιρό) ο [[ευδιεινός]], ο [[αίθριος]], ο [[γαλήνιος]]<br /><b>2.</b> (για [[τόπο]]) αυτός που δεν προσβάλλεται από ανέμους («ἡ δὲ [[χώρα]] εὐδινὴ διὰ τὴν [[κοιλότητα]] τῶν πεδίων», <b>Στράβ.</b>).<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> Διαφορετική [[γραφή]] του τ. [[ευδιεινός]]]. | |||
}} | }} | ||
Latest revision as of 09:51, 25 August 2023
English (LSJ)
εὐδινόν, v. εὐδεινός.
German (Pape)
[Seite 1062] = εὐδιεινός, Orph. H. 21, 5, wo früher εὐδεινός stand; vgl. VLL. u. Lob. path. 190.
Greek (Liddell-Scott)
εὐδῑνός: όν. = εὐδιεινός, Ὀρφ. Ὕμν. 21. 5· Στράβ. 453. 16, Εὐσέβ. ΙΙ. 813Β. - καθ’ Ἡσύχ.: «εὐδινά· πραέα, κατεσταλμένα», κατὰ Ζωναρᾶν (897): «εὐδινὸς καιρὸς ὁ εὐδίαν ἔχων». - Καὶ κατὰ Σουΐδ.: «εὐδιεινὸς ὁ καιρὸς καὶ ὁ ἄνεμος, καὶ εὐδινὸς ὁμοίως».
Greek Monolingual
εὐδινός, -όν (Α)
1. (για καιρό) ο ευδιεινός, ο αίθριος, ο γαλήνιος
2. (για τόπο) αυτός που δεν προσβάλλεται από ανέμους («ἡ δὲ χώρα εὐδινὴ διὰ τὴν κοιλότητα τῶν πεδίων», Στράβ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. Διαφορετική γραφή του τ. ευδιεινός].
