Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

confuto: Difference between revisions

From LSJ

Ὁπόσον τῷ ποδὶ περρέχει τᾶς γᾶς, τοῦτο χάρις → Every inch of his stature is grace

Theocritus, Idylls, 30.3
(3_3)
(CSV import)
 
(3 intermediate revisions by the same user not shown)
Line 1: Line 1:
{{LaEn
|lnetxt=confuto confutare, confutavi, confutatus V TRANS :: [[restrain]], [[check]], [[repress]], [[dampen]], [[suppress]], [[diminish]]; [[keep from boiling over]]<br />confuto confuto confutare, confutavi, confutatus V TRANS :: abash, silence (accuser); shock; disprove, refute; convict of error; put down
}}
{{Lewis
{{Lewis
|lshtext=<b>con-fūto</b>: āvi, ātum, 1, v. a. futo, v. intens. from [[foveo]],<br /><b>I</b> to [[check]] or [[repress]] a [[boiling]] [[liquid]], to [[suppress]], [[restrain]], [[check]].<br /><b>I</b> Prop.: [[cocus]] magnum ahenum [[quando]] fervit, paulā confutat truā, Titin. ap. Non. p. 87, 13 (Com. Rel. v. 128 Rib.); cf. Varr. ib. p. 87, 11.—Hence ([[far]] [[more]] freq.),<br /><b>II</b> Trop.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>A</b> In gen., to [[repress]], [[diminish]], [[impede]], [[destroy]], [[put]] to [[silence]]: [[nostras]] secundas res, [[Cato]] ap. Gell. 7, 3, 14: maximos dolores inventorum suorum memoriā et recordatione, Cic. Tusc. 5, 31 88: audaciam, id. Part. Or. 38, 134.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>B</b> In partic.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>1</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; To [[put]] [[down]] by words, to [[put]] to [[silence]], [[confute]] (so [[class]].): [[sensus]] judjcum imperiosis comminationibus, [[Tiro]] ap. Gell. 7, 3, 13: ego istos, qui [[nunc]] me culpant, confutaverim, Plaut. Truc. 2, 3, 28: iratum senem verbis, Ter. Phorm. 3, 1, 13; cf. dictis, id. Heaut. 5, 1, 76.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>2</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; To [[refute]], [[confute]], [[disprove]], [[answer]] conclusively: hunc tactum confutabunt [[nares]]? Lucr. 4, 488: argumenta Stoicorum, Cic. Div. 1, 5, 8: opinionis levitatem, id. N. D. 2, 17, 45: ut verba magnifica rebus confutaret, Liv. 37, 10, 2: suo sibi argumento confutatus est, Gell. 5, 10, 16.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>3</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; In [[late]] Lat., to [[convict]], Cod. Th. 11, 8, 1.—With inf.: nocuisse quibusdam, Amm. 26, 3, 1: tot suscepisse labores et pericula, id. 17, 9, 5.
|lshtext=<b>con-fūto</b>: āvi, ātum, 1, v. a. futo, v. intens. from [[foveo]],<br /><b>I</b> to [[check]] or [[repress]] a [[boiling]] [[liquid]], to [[suppress]], [[restrain]], [[check]].<br /><b>I</b> Prop.: [[cocus]] magnum ahenum [[quando]] fervit, paulā confutat truā, Titin. ap. Non. p. 87, 13 (Com. Rel. v. 128 Rib.); cf. Varr. ib. p. 87, 11.—Hence ([[far]] [[more]] freq.),<br /><b>II</b> Trop.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>A</b> In gen., to [[repress]], [[diminish]], [[impede]], [[destroy]], [[put]] to [[silence]]: [[nostras]] secundas res, [[Cato]] ap. Gell. 7, 3, 14: maximos dolores inventorum suorum memoriā et recordatione, Cic. Tusc. 5, 31 88: audaciam, id. Part. Or. 38, 134.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>B</b> In partic.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>1</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; To [[put]] [[down]] by words, to [[put]] to [[silence]], [[confute]] (so [[class]].): [[sensus]] judjcum imperiosis comminationibus, [[Tiro]] ap. Gell. 7, 3, 13: ego istos, qui [[nunc]] me culpant, confutaverim, Plaut. Truc. 2, 3, 28: iratum senem verbis, Ter. Phorm. 3, 1, 13; cf. dictis, id. Heaut. 5, 1, 76.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>2</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; To [[refute]], [[confute]], [[disprove]], [[answer]] conclusively: hunc tactum confutabunt [[nares]]? Lucr. 4, 488: argumenta Stoicorum, Cic. Div. 1, 5, 8: opinionis levitatem, id. N. D. 2, 17, 45: ut verba magnifica rebus confutaret, Liv. 37, 10, 2: suo sibi argumento confutatus est, Gell. 5, 10, 16.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>3</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; In [[late]] Lat., to [[convict]], Cod. Th. 11, 8, 1.—With inf.: nocuisse quibusdam, Amm. 26, 3, 1: tot suscepisse labores et pericula, id. 17, 9, 5.
Line 7: Line 10:
{{Georges
{{Georges
|georg=(1) cōn-fūto<sup>1</sup>, āvi, ātum, āre (vgl. refūto, fūtilis), I) das [[Aufwallen]] [[einer]] Flüssikeit [[durch]] Umrühren [[niederschlagen]], [[dämpfen]], [[cocus]] magnum ahenum, [[quando]] fervit, paulā confutat truā, Titin. com. 128. – II) übtr.: 1) [[niederhalten]], [[nicht]] [[aufkommen]] [[lassen]], a) im allg.: ne [[quid]] in consulendo adversi adveniat, [[quod]] [[nostras]] secundas [[res]] confutet, [[Cato]] origg. 6, 1 ([[bei]] Gell. 7, 3, 14): maximis doloribus [[adfectus]] [[eos]] ipsos inventorum suorum memoriā et recordatione confutat, Cic. Tusc. 5, 88. – b) insbes.: α) [[durch]] die [[Rede]], [[durch]] Beweise in [[Schranken]] [[halten]] od. [[weisen]], zum [[Schweigen]] [[bringen]], den [[Mund]] [[stopfen]], [[nicht]] [[aufkommen]] [[lassen]], [[bestreiten]], in seiner [[Nichtigkeit]] ([[Gehaltlosigkeit]]) [[darstellen]], u. so [[widerlegen]], alqm, Plaut., Tac. u. Vulg.: an confutabunt [[nares]] oculive revincent? Lucr.: c. audaciam alcis, Cic.: opinionis levitatem, Cic.: argumenta Stoicorum, Cic. – m. Ang. [[womit]]? [[wodurch]]? [[durch]] Abl., alqm dictis od. verbis, Ter.: alqm [[suo]] [[sibi]] argumento, Gell.: delicatorum hominum luxuriantem gulam versibus, Gell.: verba magnifica [[eius]] rebus ([[durch]] Taten), Liv. – β) eines Verbrechens [[überführen]], m. Acc. resp., si [[quis]] exactorum superexactionis [[crimen]] [[confutatus]] fuerit, Cod. Theod. 11, 8, 1 H. (al. crimine). – [[oft]] Partiz. Perf. [[confutatus]], überführt, [[nec]] [[confessus]] [[nec]] [[confutatus]], Amm. 14, 9, 6: u. [[confutatus]], [[confutatus]] [[aliquoties]] od. [[aperte]] od. apertissime m. folg. Acc. u. Infin., Amm. 17, 9, 5; 19, 12, 12; 26, 23, 1; 29, 5, 43, – 2) [[verwirrt]] [[machen]], [[physisch]], et [[quae]] [[longe]] longeque [[etiam]] [[meum]] confutabat obtutum [[palla]] nigerrima, blendete, Apul. [[met]]. 11, 3. – [[geistig]], harum aedium [[symmetria]] confutabat architectones, Varr. [[sat]]. Men. 249: patroni [[sensus]] eorum (iudicum)... honorificis verecundisque sententiis commulcere, [[non]] iniuriis [[atque]] imperiosis minationibus confutare (debent), [[Tiro]] [[bei]] Gell. 6 (7), 3, 13.<br />'''(2)''' cōnfuto<sup>2</sup>, āre (con u. fuo), öfters [[sein]], [[Cato]] [[nach]] Paul. ex [[Fest]]. 89, 3.
|georg=(1) cōn-fūto<sup>1</sup>, āvi, ātum, āre (vgl. refūto, fūtilis), I) das [[Aufwallen]] [[einer]] Flüssikeit [[durch]] Umrühren [[niederschlagen]], [[dämpfen]], [[cocus]] magnum ahenum, [[quando]] fervit, paulā confutat truā, Titin. com. 128. – II) übtr.: 1) [[niederhalten]], [[nicht]] [[aufkommen]] [[lassen]], a) im allg.: ne [[quid]] in consulendo adversi adveniat, [[quod]] [[nostras]] secundas [[res]] confutet, [[Cato]] origg. 6, 1 ([[bei]] Gell. 7, 3, 14): maximis doloribus [[adfectus]] [[eos]] ipsos inventorum suorum memoriā et recordatione confutat, Cic. Tusc. 5, 88. – b) insbes.: α) [[durch]] die [[Rede]], [[durch]] Beweise in [[Schranken]] [[halten]] od. [[weisen]], zum [[Schweigen]] [[bringen]], den [[Mund]] [[stopfen]], [[nicht]] [[aufkommen]] [[lassen]], [[bestreiten]], in seiner [[Nichtigkeit]] ([[Gehaltlosigkeit]]) [[darstellen]], u. so [[widerlegen]], alqm, Plaut., Tac. u. Vulg.: an confutabunt [[nares]] oculive revincent? Lucr.: c. audaciam alcis, Cic.: opinionis levitatem, Cic.: argumenta Stoicorum, Cic. – m. Ang. [[womit]]? [[wodurch]]? [[durch]] Abl., alqm dictis od. verbis, Ter.: alqm [[suo]] [[sibi]] argumento, Gell.: delicatorum hominum luxuriantem gulam versibus, Gell.: verba magnifica [[eius]] rebus ([[durch]] Taten), Liv. – β) eines Verbrechens [[überführen]], m. Acc. resp., si [[quis]] exactorum superexactionis [[crimen]] [[confutatus]] fuerit, Cod. Theod. 11, 8, 1 H. (al. crimine). – [[oft]] Partiz. Perf. [[confutatus]], überführt, [[nec]] [[confessus]] [[nec]] [[confutatus]], Amm. 14, 9, 6: u. [[confutatus]], [[confutatus]] [[aliquoties]] od. [[aperte]] od. apertissime m. folg. Acc. u. Infin., Amm. 17, 9, 5; 19, 12, 12; 26, 23, 1; 29, 5, 43, – 2) [[verwirrt]] [[machen]], [[physisch]], et [[quae]] [[longe]] longeque [[etiam]] [[meum]] confutabat obtutum [[palla]] nigerrima, blendete, Apul. [[met]]. 11, 3. – [[geistig]], harum aedium [[symmetria]] confutabat architectones, Varr. [[sat]]. Men. 249: patroni [[sensus]] eorum (iudicum)... honorificis verecundisque sententiis commulcere, [[non]] iniuriis [[atque]] imperiosis minationibus confutare (debent), [[Tiro]] [[bei]] Gell. 6 (7), 3, 13.<br />'''(2)''' cōnfuto<sup>2</sup>, āre (con u. fuo), öfters [[sein]], [[Cato]] [[nach]] Paul. ex [[Fest]]. 89, 3.
}}
{{LaZh
|lnztxt=confuto, as, are. :: 辯駁。逆人言。— ejus audaciam 壓其豪强。Dolores maximos recordatione tui confuto 憶汝則輕大疼。
}}
}}

Latest revision as of 17:54, 12 June 2024

Latin > English

confuto confutare, confutavi, confutatus V TRANS :: restrain, check, repress, dampen, suppress, diminish; keep from boiling over
confuto confuto confutare, confutavi, confutatus V TRANS :: abash, silence (accuser); shock; disprove, refute; convict of error; put down

Latin > English (Lewis & Short)

con-fūto: āvi, ātum, 1, v. a. futo, v. intens. from foveo,
I to check or repress a boiling liquid, to suppress, restrain, check.
I Prop.: cocus magnum ahenum quando fervit, paulā confutat truā, Titin. ap. Non. p. 87, 13 (Com. Rel. v. 128 Rib.); cf. Varr. ib. p. 87, 11.—Hence (far more freq.),
II Trop.
   A In gen., to repress, diminish, impede, destroy, put to silence: nostras secundas res, Cato ap. Gell. 7, 3, 14: maximos dolores inventorum suorum memoriā et recordatione, Cic. Tusc. 5, 31 88: audaciam, id. Part. Or. 38, 134.—
   B In partic.
   1    To put down by words, to put to silence, confute (so class.): sensus judjcum imperiosis comminationibus, Tiro ap. Gell. 7, 3, 13: ego istos, qui nunc me culpant, confutaverim, Plaut. Truc. 2, 3, 28: iratum senem verbis, Ter. Phorm. 3, 1, 13; cf. dictis, id. Heaut. 5, 1, 76.—
   2    To refute, confute, disprove, answer conclusively: hunc tactum confutabunt nares? Lucr. 4, 488: argumenta Stoicorum, Cic. Div. 1, 5, 8: opinionis levitatem, id. N. D. 2, 17, 45: ut verba magnifica rebus confutaret, Liv. 37, 10, 2: suo sibi argumento confutatus est, Gell. 5, 10, 16.—
   3    In late Lat., to convict, Cod. Th. 11, 8, 1.—With inf.: nocuisse quibusdam, Amm. 26, 3, 1: tot suscepisse labores et pericula, id. 17, 9, 5.

Latin > French (Gaffiot 2016)

(1) cōnfūtō,¹³ āvī, ātum, āre, tr.,
1 arrêter le bouillonnement d’un liquide : Titin. 128
2 arrêter, abattre : quod nostras secundas res confutet Cat. d. Gell. 7, 3, 14, chose de nature à arrêter notre prospérité ; maximos dolores recordatione confutat Cic. Tusc. 5, 88, il réduit les plus vives douleurs en faisant appel au souvenir || [en part.] contenir un adversaire, réduire au silence, confondre, réfuter, convaincre : istos qui me culpant, confutaverim Pl. Truc. 349, je saurais confondre ces gens qui me condamnent, cf. Cic. Nat. 1, 5 ; Tac. Ann. 15, 51 ; confutare argumenta Stoïcorum Cic. Div. 1, 8, réfuter les raisonnements des Stoïciens ; confutans index Liv. 8, 18, 8, la dénonciatrice tenant tête, soutenant le contraire || confutatus crimen Cod. Th. 11, 8, 1, convaincu d’un crime, et abst confutatus Amm. 14, 9, 6 || confutatus av. prop. inf. Amm. 17, 9, 5, convaincu de
3 déconcerter, décontenancer : confutare obtutum Apul. M. 11, 3, éblouir les yeux.
(2) cōnfŭtō, āre [arch., fréq. de confuo ], intr., se produire, avoir lieu souvent : Cat. d. P. Fest. 89, 3.

Latin > German (Georges)

(1) cōn-fūto1, āvi, ātum, āre (vgl. refūto, fūtilis), I) das Aufwallen einer Flüssikeit durch Umrühren niederschlagen, dämpfen, cocus magnum ahenum, quando fervit, paulā confutat truā, Titin. com. 128. – II) übtr.: 1) niederhalten, nicht aufkommen lassen, a) im allg.: ne quid in consulendo adversi adveniat, quod nostras secundas res confutet, Cato origg. 6, 1 (bei Gell. 7, 3, 14): maximis doloribus adfectus eos ipsos inventorum suorum memoriā et recordatione confutat, Cic. Tusc. 5, 88. – b) insbes.: α) durch die Rede, durch Beweise in Schranken halten od. weisen, zum Schweigen bringen, den Mund stopfen, nicht aufkommen lassen, bestreiten, in seiner Nichtigkeit (Gehaltlosigkeit) darstellen, u. so widerlegen, alqm, Plaut., Tac. u. Vulg.: an confutabunt nares oculive revincent? Lucr.: c. audaciam alcis, Cic.: opinionis levitatem, Cic.: argumenta Stoicorum, Cic. – m. Ang. womit? wodurch? durch Abl., alqm dictis od. verbis, Ter.: alqm suo sibi argumento, Gell.: delicatorum hominum luxuriantem gulam versibus, Gell.: verba magnifica eius rebus (durch Taten), Liv. – β) eines Verbrechens überführen, m. Acc. resp., si quis exactorum superexactionis crimen confutatus fuerit, Cod. Theod. 11, 8, 1 H. (al. crimine). – oft Partiz. Perf. confutatus, überführt, nec confessus nec confutatus, Amm. 14, 9, 6: u. confutatus, confutatus aliquoties od. aperte od. apertissime m. folg. Acc. u. Infin., Amm. 17, 9, 5; 19, 12, 12; 26, 23, 1; 29, 5, 43, – 2) verwirrt machen, physisch, et quae longe longeque etiam meum confutabat obtutum palla nigerrima, blendete, Apul. met. 11, 3. – geistig, harum aedium symmetria confutabat architectones, Varr. sat. Men. 249: patroni sensus eorum (iudicum)... honorificis verecundisque sententiis commulcere, non iniuriis atque imperiosis minationibus confutare (debent), Tiro bei Gell. 6 (7), 3, 13.
(2) cōnfuto2, āre (con u. fuo), öfters sein, Cato nach Paul. ex Fest. 89, 3.

Latin > Chinese

confuto, as, are. :: 辯駁。逆人言。— ejus audaciam 壓其豪强。Dolores maximos recordatione tui confuto 憶汝則輕大疼。