φλεγυρός

English (LSJ)

ά, όν,

   A burning, inflamed, Hp. ap. Gal.19.152.    II metaph., hot, ardent, Μοῦσα Ar.Ach.665 (lyr.).    2 = ὑβριστικός, Hsch.; ψῆφος Cratin.57 (lyr.).

German (Pape)

[Seite 1291] 1) brennend, flammend, begeistert; φλεγυρὸν μένος πυρός Ar. Ach. 665; Cratin. bei Ath. VIII, 344 f. – 2) hell, leuchtend, dah. übertr., berühmt od. berüchtigt, Sp.

Greek (Liddell-Scott)

φλεγῠρός: -ά, -όν, ὡς τὸ φλογερός, «φλεγυρόν, πυρῶδες, τὸ οἷον φλέγον» Γαλην. Ἱππ. Γλωσσ. Ἐξήγ. 590. ΙΙ. μεταφ., θερμός, φλογερός, Μοῦσα Ἀριστοφ. Ἀχ. 665. 2) φλεγυρὰ ψῆφος βροτῶν, παρὰ Κρατίνῳ ἐν «Δραπέτισιν» 1, φαίνεται σημαῖνον τὸ κοινὸν θέμα ὁμιλίας παρὰ πᾶσι, πρβλ. τὸ ἑπόμ. Β. 3.

French (Bailly abrégé)

ά, όν :
1 enflammé;
2 qui brûle, qui enflamme.
Étymologie: φλέγω.

Greek Monolingual

-ά, -όν, Α
1. φλογερός
2. μτφ. α) θερμός, ενθουσιώδης
β) πιθ. περίφημος, ονομαστός
3. (κατά τον Ησύχ.) «ὑβριστικός».
[ΕΤΥΜΟΛ. < φλέγω (για τη μορφή φλεγυ- του θ. βλ. λ. φλέγω) + επίθημα -ρός (πρβλ. ψυχ-ρός)].

Greek Monotonic

φλεγῠρός: -ά, -όν (φλέγω), φλεγόμενος· μεταφ., φλογερός, διακαής, σε Αριστοφ.

Russian (Dvoretsky)

φλεγῠρός: огненный, пламенный (Μοῦσα Arph.).