εὐηθικός: Difference between revisions
Δεῖ τοὺς μὲν εἶναι δυστυχεῖς, τοὺς δ' εὐτυχεῖς → Aliis necesse est bene sit, aliis sit male → Die einen trifft das Unglück, andere das Glück
m (Text replacement - " . ." to "…") |
m (Text replacement - "<b class="b2">([\w]+)<\/b>" to "$1") |
||
Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=evithikos | |Transliteration C=evithikos | ||
|Beta Code=eu)hqiko/s | |Beta Code=eu)hqiko/s | ||
|Definition=ή, όν, <span class="sense"><p> <span class="bld">A</span> <b class="b2">like an</b> <b class="b3">εὐήθης</b>, | |Definition=ή, όν, <span class="sense"><p> <span class="bld">A</span> <b class="b2">like an</b> <b class="b3">εὐήθης</b>, [[goodnatured]], ironically, <span class="bibl">Pl.<span class="title">R.</span>343c</span>, <span class="bibl"><span class="title">Chrm.</span>175c</span>. </span><span class="sense"> <span class="bld">2</span> <b class="b2">simple, foolish</b>, <b class="b3">εὐηθικώτερόν ἐστι ἢ ὥστε</b>… <span class="bibl">Arist.<span class="title">Ph.</span>218b8</span>, cf. <span class="bibl">Iamb.<span class="title">Myst.</span>3.17</span>. Adv. -κῶς <span class="bibl">Ar.<span class="title">Nu.</span>1258</span>, <span class="bibl">Arist. <span class="title">GA</span>757a2</span>; εὐ. ἔχειν <span class="bibl">Pl.<span class="title">Hp.Ma.</span>301d</span>.</span> | ||
}} | }} | ||
{{pape | {{pape |
Revision as of 10:40, 29 June 2020
English (LSJ)
ή, όν,
A like an εὐήθης, goodnatured, ironically, Pl.R.343c, Chrm.175c. 2 simple, foolish, εὐηθικώτερόν ἐστι ἢ ὥστε… Arist.Ph.218b8, cf. Iamb.Myst.3.17. Adv. -κῶς Ar.Nu.1258, Arist. GA757a2; εὐ. ἔχειν Pl.Hp.Ma.301d.
German (Pape)
[Seite 1066] ή, όν, dem εὐήθης eigen, gutmüthig, treuherzig, ἄρχει τῶν ὡς ἀληθῶς εὐηθικῶν τε καὶ δικαίων Plat. Rep. I, 343 c, der leicht nachgiebt, im Ggstz von σκληρός, Charm. 175 d; tadelnd, einfältig, Sp.; so auch adv., Ar. Nubb. 1258; ἔχειν Plat. Hipp. mai. 301 d.
Greek (Liddell-Scott)
εὐηθικός: -ή, -όν, ὡς εὐήθης, ἔχων καλὸν ἦθος, μὲ «καλὰ φυσικά», Πλάτ. Πολ. 343C, Χαρμ. 175C. 2) ἀνόητος, μωρός, εὐηθικώτερόν ἐστί τι Ἀριστ. Φυσ. 4. 10, 8. - Ἐπίρρ. -κῶς, Ἀριστοφ. Νεφ. 1258· εὐηθ. ἔχειν Πλάτ. Ἱππ. μείζων 301D.
French (Bailly abrégé)
ή, όν :
qui convient à un homme simple, simple, honnête.
Étymologie: εὐήθης.
Greek Monolingual
εὐηθικός, -ή, -όν (ΑΜ) ευήθης
1. ευήθης, με καλό ήθος, καλό χαρακτήρα
2. υπερβολικά αφελής, χαζός.
επίρρ...
εὐηθικῶς
ανόητα, χαζά.
Greek Monotonic
εὐηθικός: -ή, -όν (εὐήθης), αυτός που έχει καλή φύση, ποιότητα ήθους, σε Πλάτ.· επίρρ. -κῶς, σε Αριστοφ.
Russian (Dvoretsky)
εὐηθικός: Plat., Arst. = εὐήθης.