Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

παράκολλος: Difference between revisions

From LSJ

Μισῶ πονηρόν, χρηστὸν ὅταν εἴπῃ λόγον → Cum recta fatur, improbum odi maxime → Den Schlechten hass' ich, wenn ein gutes Wort er spricht

Menander, Monostichoi, 352
m (Text replacement - "<span class="sense"><p>" to "<span class="sense">")
m (Text replacement - "   <span class="bld">" to "<span class="bld">")
Line 8: Line 8:
|Transliteration C=parakollos
|Transliteration C=parakollos
|Beta Code=para/kollos
|Beta Code=para/kollos
|Definition=[[χαμεῦνα]], <span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">A</span> [[low couch with only one end to it]], IG12.330.5 (<span class="bibl">Poll.10.36</span>). </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">II</span> [[on the same meridian]], Serapio in <span class="title">Cat.Cod.Astr.</span>8(4).226, Vett. Val.215.8,360.18.</span>
|Definition=[[χαμεῦνα]], <span class="sense"><span class="bld">A</span> [[low couch with only one end to it]], IG12.330.5 (<span class="bibl">Poll.10.36</span>). </span><span class="sense"><span class="bld">II</span> [[on the same meridian]], Serapio in <span class="title">Cat.Cod.Astr.</span>8(4).226, Vett. Val.215.8,360.18.</span>
}}
}}
{{pape
{{pape

Revision as of 19:05, 30 December 2020

Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: παράκολλος Medium diacritics: παράκολλος Low diacritics: παράκολλος Capitals: ΠΑΡΑΚΟΛΛΟΣ
Transliteration A: parákollos Transliteration B: parakollos Transliteration C: parakollos Beta Code: para/kollos

English (LSJ)

χαμεῦνα, A low couch with only one end to it, IG12.330.5 (Poll.10.36). II on the same meridian, Serapio in Cat.Cod.Astr.8(4).226, Vett. Val.215.8,360.18.

German (Pape)

[Seite 484] χαμεύνη, an dessen einem Ende nur ein ἀνακλιντήριον befestigt war, auf dem der Kopf ruhte; hatte es ein solches an beiden Enden, so hieß es ἀμφίκολλος, Poll. 10, 36.

Greek (Liddell-Scott)

παράκολλος: χαμεύνη, χαμηλὴ εὐνή, κλίνη ἔχουσα μόνον τὸ ἓν μέρος ὑψηλόν, ἀνάκλιντρον, Πολυδ. Ι΄, 36· πρβλ. ἀμφίκολλος.

Greek Monolingual

-ον, Α
1. αστρολ. αυτός που βρίσκεται στον ίδιο ισημερινό με κάποιον άλλο
2. φρ. «παράκολλος χαμεῡνα» — είδος χαμηλής κλίνης με το ένα μόνο άκρο της υπερυψωμένο, ανάκλιντρο.
[ΕΤΥΜΟΛ. < παρ(α)- + -κολλος (< κόλλα), πρβλ. αμφί-κολλος].