ἀλέτης: Difference between revisions
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1") |
m (Text replacement - "(?s)(\n{{ls\n\|lstext.*}})(\n{{.*}})(\n{{elru.*}})(\n{{.*}})(\n{{elnl.*}})" to "$5$3$1$2$4") |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ου;<br /><i>adj.</i><br />[[ὄνος]] [[ἀλέτης]], pierre meulière.<br />'''Étymologie:''' [[ἀλέω]]. | |btext=ου;<br /><i>adj.</i><br />[[ὄνος]] [[ἀλέτης]], pierre meulière.<br />'''Étymologie:''' [[ἀλέω]]. | ||
}} | |||
{{elnl | |||
|elnltext=[[ἀλέτης]] -ου [[ἀλέω]] als adj. die maalt, alleen in. [[ὄνος]] ἀ. ‘[[maalezel]]’, d.w.z. molensteen Xen. An. 1.5.5. | |||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''ἀλέτης:''' ου (ᾰ) adj. m мелющий, размалывающий: [[ὄνος]] ἀ. Xen. верхний мельничный камень. | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
| Line 27: | Line 33: | ||
{{lsm | {{lsm | ||
|lsmtext='''ἀλέτης:''' -ου, ὁ ([[ἀλέω]]), αυτός που αλέθει, βλ. [[ὄνος]] II. 2. | |lsmtext='''ἀλέτης:''' -ου, ὁ ([[ἀλέω]]), αυτός που αλέθει, βλ. [[ὄνος]] II. 2. | ||
}} | }} | ||
{{mdlsj | {{mdlsj | ||
|mdlsjtxt=[[ἀλέω]]<br />a grinder, v. [[ὄνος]] II. 2. | |mdlsjtxt=[[ἀλέω]]<br />a grinder, v. [[ὄνος]] II. 2. | ||
}} | }} | ||
Revision as of 10:55, 3 October 2022
English (LSJ)
ου, ὁ, grinder, ὄνος GDI4992 (Gortyn, V B.C.), cf. X.An. 1.5.5.
Spanish (DGE)
-ου
1 apto para moler, que sirve como muela ὄνος ICr.4.75b.7 (Gortina V a.C.), X.An.1.5.5, IG 12(5).872.53 (Tenos IV a.C.).
2 subst. ὁ ἀ. molinero, PHib.268 (III a.C.), BGU 2425.24 (I a.C.), POxy.3169.91 (II/III d.C.), PSI XXI Congr.12.2.32, 5.6, 7 (III d.C.).
German (Pape)
[Seite 93] ὁ, der Müller, Ath. XIV, 618 d., l. d.
French (Bailly abrégé)
ου;
adj.
ὄνος ἀλέτης, pierre meulière.
Étymologie: ἀλέω.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
ἀλέτης -ου ἀλέω als adj. die maalt, alleen in. ὄνος ἀ. ‘maalezel’, d.w.z. molensteen Xen. An. 1.5.5.
Russian (Dvoretsky)
ἀλέτης: ου (ᾰ) adj. m мелющий, размалывающий: ὄνος ἀ. Xen. верхний мельничный камень.
Greek (Liddell-Scott)
ἀλέτης: -ου, ὁ, ὁ ἀλέθων, ἴδε ἐν λ. ὄνος VII, 2.
Greek Monolingual
ἀλέτης, ο (Α) ἀλῶ
1. αυτός που αλέθει
2. ο χρήσιμος στο άλεσμα
3. φρ. «ὄνος ἀλέτης» — μυλόπετρα, η επάνω, η περιστρεφόμενη πέτρα του μύλου (βλ. και λ. όνος).
Greek Monotonic
ἀλέτης: -ου, ὁ (ἀλέω), αυτός που αλέθει, βλ. ὄνος II. 2.
