ἐρυσάρματες: Difference between revisions
Μοχθεῖν ἀνάγκη τοὺς θέλοντας εὐτυχεῖν → Laboret is, beatam qui vitam cupit → Sich abarbeiten muss, wer glücklich leben will
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1") |
m (Text replacement - "(?s)(\n{{ls\n\|lstext.*}})(\n{{.*}})(\n{{elru.*}})" to "$3$1$2") |
||
| Line 12: | Line 12: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=([[οἱ]]) :<br />qui traînent un char.<br />'''Étymologie:''' [[ἐρύω]], [[ἅρμα]]. | |btext=([[οἱ]]) :<br />qui traînent un char.<br />'''Étymologie:''' [[ἐρύω]], [[ἅρμα]]. | ||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''ἐρῠσάρμᾰτες:''' acc. ας adj. pl. влекущие колесницу, т. е. упряжные (ἵπποι Hom., Hes.). | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
| Line 21: | Line 24: | ||
{{lsm | {{lsm | ||
|lsmtext='''ἐρῠσάρμᾰτες:''' αιτ. -ᾰτας, ([[ἐρύω]], [[ἅρμα]]), [[χωρίς]] ενικ. σε [[χρήση]], αυτοί που σύρουν το [[άρμα]], λέγεται για άλογα, σε Ομήρ. Ιλ. | |lsmtext='''ἐρῠσάρμᾰτες:''' αιτ. -ᾰτας, ([[ἐρύω]], [[ἅρμα]]), [[χωρίς]] ενικ. σε [[χρήση]], αυτοί που σύρουν το [[άρμα]], λέγεται για άλογα, σε Ομήρ. Ιλ. | ||
}} | }} | ||
{{mdlsj | {{mdlsj | ||
|mdlsjtxt=[[ἐρύω]], [[ἅρμα]] [no sg. in use,]<br />[[chariot]]-[[drawing]], of horses, Il. | |mdlsjtxt=[[ἐρύω]], [[ἅρμα]] [no sg. in use,]<br />[[chariot]]-[[drawing]], of horses, Il. | ||
}} | }} | ||
Revision as of 20:00, 3 October 2022
English (LSJ)
acc. -ᾰτας, nom. and acc. pl., with no sg. in use, chariot-drawing, ἵπποι Il.15.354, 16.370, Hes.Sc.369.
French (Bailly abrégé)
(οἱ) :
qui traînent un char.
Étymologie: ἐρύω, ἅρμα.
Russian (Dvoretsky)
ἐρῠσάρμᾰτες: acc. ας adj. pl. влекущие колесницу, т. е. упряжные (ἵπποι Hom., Hes.).
Greek (Liddell-Scott)
ἐρυσάρμᾰτες: αἰτ. -ᾰτας. ὀνομ. καὶ αἰτ. πληθ. ἄνευ ἑνικ. ἐν χρήσει, οἱ τὰ ἅρματα σύροντες, ἐρυσάρματες ἵπποι, ἐρυσάρματας ἵππους Ἰλ. Ο. 354, Π. 370, Ἡσ. Ἀσπ. Ἡρ. 369. Πρβλ. Λοβεκκ. Παραλ. 179.
Greek Monolingual
ἐρυσάρματες, οἱ (Α)
αυτοί που σύρουν το άρμα («ἐρυσάρματες ἵπποι», Ομ. Ιλ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < ερύω (I) (πρβλ. ερύαω, είρυσα) + άρμα, -ατός].
Greek Monotonic
ἐρῠσάρμᾰτες: αιτ. -ᾰτας, (ἐρύω, ἅρμα), χωρίς ενικ. σε χρήση, αυτοί που σύρουν το άρμα, λέγεται για άλογα, σε Ομήρ. Ιλ.
