εὐηθικός: Difference between revisions

From LSJ

δασύποδα λαγὼν παραδραμεῖται χελώνη → the tortoise will outrun the hairy-footed hare

Source
m (Text replacement - "Ggstz " to "<span class="ggns">Gegensatz</span> ")
m (Text replacement - "(*UTF)(*UCP)btext=(.*?:<br \/>)([\w\s'-]+), ([\w\s'-]+), ([\w\s'-]+)\.<br" to "btext=$1$2, $3, $4.<br")
Line 14: Line 14:
}}
}}
{{bailly
{{bailly
|btext=ή, όν :<br />qui convient à un homme simple, simple, honnête.<br />'''Étymologie:''' [[εὐήθης]].
|btext=ή, όν :<br />[[qui convient à un homme simple]], [[simple]], [[honnête]].<br />'''Étymologie:''' [[εὐήθης]].
}}
}}
{{elru
{{elru

Revision as of 19:33, 8 January 2023

Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: εὐηθικός Medium diacritics: εὐηθικός Low diacritics: ευηθικός Capitals: ΕΥΗΘΙΚΟΣ
Transliteration A: euēthikós Transliteration B: euēthikos Transliteration C: evithikos Beta Code: eu)hqiko/s

English (LSJ)

ή, όν, A like an εὐήθης, goodnatured, ironically, Pl.R.343c, Chrm.175c. 2 simple, foolish, εὐηθικώτερόν ἐστι ἢ ὥστεArist.Ph.218b8, cf. Iamb.Myst.3.17. Adv. εὐηθικῶς Ar.Nu.1258, Arist. GA757a2; εὐ. ἔχειν Pl.Hp.Ma.301d.

German (Pape)

[Seite 1066] ή, όν, dem εὐήθης eigen, gutmüthig, treuherzig, ἄρχει τῶν ὡς ἀληθῶς εὐηθικῶν τε καὶ δικαίων Plat. Rep. I, 343 c, der leicht nachgiebt, im Gegensatz von σκληρός, Charm. 175 d; tadelnd, einfältig, Sp.; so auch adv., Ar. Nubb. 1258; ἔχειν Plat. Hipp. mai. 301 d.

French (Bailly abrégé)

ή, όν :
qui convient à un homme simple, simple, honnête.
Étymologie: εὐήθης.

Russian (Dvoretsky)

εὐηθικός: Plat., Arst. = εὐήθης.

Greek (Liddell-Scott)

εὐηθικός: -ή, -όν, ὡς εὐήθης, ἔχων καλὸν ἦθος, μὲ «καλὰ φυσικά», Πλάτ. Πολ. 343C, Χαρμ. 175C. 2) ἀνόητος, μωρός, εὐηθικώτερόν ἐστί τι Ἀριστ. Φυσ. 4. 10, 8. - Ἐπίρρ. -κῶς, Ἀριστοφ. Νεφ. 1258· εὐηθ. ἔχειν Πλάτ. Ἱππ. μείζων 301D.

Greek Monolingual

εὐηθικός, -ή, -όν (ΑΜ) ευήθης
1. ευήθης, με καλό ήθος, καλό χαρακτήρα
2. υπερβολικά αφελής, χαζός.
επίρρ...
εὐηθικῶς
ανόητα, χαζά.

Greek Monotonic

εὐηθικός: -ή, -όν (εὐήθης), αυτός που έχει καλή φύση, ποιότητα ήθους, σε Πλάτ.· επίρρ. -κῶς, σε Αριστοφ.

Middle Liddell

εὐηθικός, ή, όν εὐήθης
good-natured, Plat.:—adv. -κῶς, Ar.