ἀρτίστομος: Difference between revisions
(6_18) |
(Bailly1_1) |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''ἀρτίστομος''': -ον, ὁμιλῶν εἰς καλὸν [[ἰδίωμα]] ἢ [[μετὰ]] σαφηνείας [[ἤτοι]] ὀρθῶς, ἀκριβῶς, Πλουτ. Κορ. 38· «σαφὴς καὶ ὁ ἡδὺ φθεγγόμενος· οὕτω [[Διονύσιος]]» Σουΐδ. - Ἐπίρρ. -μως [[Πολυδ]]. Ϛ΄, 150. ΙΙ. ὁ ἔχων καλὸν [[στόμιον]], εἴσοδον, [[κόλπος]] ἀγχιβαθὴς καὶ [[ἀρτίστομος]] Στράβ. 244· [[ἔνθα]] ὁ Κοραῆς διορθοῖ [[ἀμφίστομος]]. ΙΙΙ. ἐν Ἱππ. περὶ τῶν ἐν Κεφαλ. Τρωμ. 903, ἐπὶ βελῶν λεγόμενον φαίνεται νὰ σημαίνῃ [[βέλος]] [[ἄνευ]] ὀξείας αἰχμῆς, ἀλλὰ [[τοὐναντίον]] ἀμβλείας, τῶν βελέων ῥήγνυσι [[μάλιστα]] τὸ [[ὀστέον]]... τὰ στρογγύλα τε καὶ τὰ περιφερέα καὶ ἀρτίστομα (κατὰ τὸν Γαληνὸν ἀρτίστομα [[πανταχόθεν]] ὁμαλά), Γλωσσ. Γαλην. 442. | |lstext='''ἀρτίστομος''': -ον, ὁμιλῶν εἰς καλὸν [[ἰδίωμα]] ἢ [[μετὰ]] σαφηνείας [[ἤτοι]] ὀρθῶς, ἀκριβῶς, Πλουτ. Κορ. 38· «σαφὴς καὶ ὁ ἡδὺ φθεγγόμενος· οὕτω [[Διονύσιος]]» Σουΐδ. - Ἐπίρρ. -μως [[Πολυδ]]. Ϛ΄, 150. ΙΙ. ὁ ἔχων καλὸν [[στόμιον]], εἴσοδον, [[κόλπος]] ἀγχιβαθὴς καὶ [[ἀρτίστομος]] Στράβ. 244· [[ἔνθα]] ὁ Κοραῆς διορθοῖ [[ἀμφίστομος]]. ΙΙΙ. ἐν Ἱππ. περὶ τῶν ἐν Κεφαλ. Τρωμ. 903, ἐπὶ βελῶν λεγόμενον φαίνεται νὰ σημαίνῃ [[βέλος]] [[ἄνευ]] ὀξείας αἰχμῆς, ἀλλὰ [[τοὐναντίον]] ἀμβλείας, τῶν βελέων ῥήγνυσι [[μάλιστα]] τὸ [[ὀστέον]]... τὰ στρογγύλα τε καὶ τὰ περιφερέα καὶ ἀρτίστομα (κατὰ τὸν Γαληνὸν ἀρτίστομα [[πανταχόθεν]] ὁμαλά), Γλωσσ. Γαλην. 442. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=ος, ον :<br />qui prononce bien, qui articule nettement.<br />'''Étymologie:''' [[ἄρτι]], [[στόμα]]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 19:49, 9 August 2017
English (LSJ)
ον,
A speaking in good idiom, or with precision, Plu.Cor.38, Suid. Adv. -μως Poll.6.150. II with a good mouth or opening, κόλπος Str.5.4.5; λιμήν Id.17.1.6. III ἀ. βέλεα evenly tipped, i. e. not sharp or jagged (πανταχόθεν ὁμαλά Gal.19), Hp.VC11; so ἀ. ξὸΐς plain chisel (not toothed), IG7.3073.148 (Lebad.).
German (Pape)
[Seite 362] 1) deutlich, fertig redend, Plut. Coriol. 38. – 2) mit guter Mündung, κόλπος Strab. 5, 4, 5.
Greek (Liddell-Scott)
ἀρτίστομος: -ον, ὁμιλῶν εἰς καλὸν ἰδίωμα ἢ μετὰ σαφηνείας ἤτοι ὀρθῶς, ἀκριβῶς, Πλουτ. Κορ. 38· «σαφὴς καὶ ὁ ἡδὺ φθεγγόμενος· οὕτω Διονύσιος» Σουΐδ. - Ἐπίρρ. -μως Πολυδ. Ϛ΄, 150. ΙΙ. ὁ ἔχων καλὸν στόμιον, εἴσοδον, κόλπος ἀγχιβαθὴς καὶ ἀρτίστομος Στράβ. 244· ἔνθα ὁ Κοραῆς διορθοῖ ἀμφίστομος. ΙΙΙ. ἐν Ἱππ. περὶ τῶν ἐν Κεφαλ. Τρωμ. 903, ἐπὶ βελῶν λεγόμενον φαίνεται νὰ σημαίνῃ βέλος ἄνευ ὀξείας αἰχμῆς, ἀλλὰ τοὐναντίον ἀμβλείας, τῶν βελέων ῥήγνυσι μάλιστα τὸ ὀστέον... τὰ στρογγύλα τε καὶ τὰ περιφερέα καὶ ἀρτίστομα (κατὰ τὸν Γαληνὸν ἀρτίστομα πανταχόθεν ὁμαλά), Γλωσσ. Γαλην. 442.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
qui prononce bien, qui articule nettement.
Étymologie: ἄρτι, στόμα.
