ἐξιλαστήριος: Difference between revisions

From LSJ

αἰτῶ δ' ὑγίειαν πρῶτον, εἶτ' εὐπραξίαν, τρίτον δὲ χαίρειν, εἶτ' ὀφείλειν μηδενί → first health, good fortune next, and third rejoicing; last, to owe nought to any man

Source
(6_16)
(12)
Line 15: Line 15:
{{ls
{{ls
|lstext='''ἐξιλαστήριος''': -ον, [[ἱλαστήριος]], [[ἐξιλεωτικός]], Σχόλ. εἰς Ἀπολλ. Ρόδ. Β΄ 486· καὶ ἐξιλαστικός, ή, όν, Κορνοῦτ. π. Θ. Φύσ. 32 ἐν τέλ., Σχόλ. εἰς Αἰσχύλ. Θήβ. 268.
|lstext='''ἐξιλαστήριος''': -ον, [[ἱλαστήριος]], [[ἐξιλεωτικός]], Σχόλ. εἰς Ἀπολλ. Ρόδ. Β΄ 486· καὶ ἐξιλαστικός, ή, όν, Κορνοῦτ. π. Θ. Φύσ. 32 ἐν τέλ., Σχόλ. εἰς Αἰσχύλ. Θήβ. 268.
}}
{{grml
|mltxt=-α, -ο (AM [[ἐξιλαστήριος]], -ον)<br />αυτός που προσφέρεται για εξιλασμό («εξιλαστήριοι προσφοραί»)<br /><b>νεοελλ.</b><br /><b>φρ.</b> «εξιλαστήριο [[θύμα]]» — [[κάποιος]] [[τελείως]] ή [[σχεδόν]] [[αθώος]], ο [[οποίος]] τιμωρείται ή μειώνεται για να κατασιγάσει την [[οργή]] τών πολλών ή τών ισχυρών, [[χωρίς]] να τιμωρηθούν οι πραγματικοί ένοχοι.<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>εξ</i> <span style="color: red;">+</span> [[αμάρτυρος]] τ. <i>ιλαστήρ</i> ([[ιλάσκομαι]])].
}}
}}

Revision as of 06:31, 29 September 2017

Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: ἐξιλαστήριος Medium diacritics: ἐξιλαστήριος Low diacritics: εξιλαστήριος Capitals: ΕΞΙΛΑΣΤΗΡΙΟΣ
Transliteration A: exilastḗrios Transliteration B: exilastērios Transliteration C: eksilastirios Beta Code: e)cilasth/rios

English (LSJ)

ον,

   A propitiatory, in neut. pl., Sch.A.R.2.485.

German (Pape)

[Seite 882] zum Aussöhnen gehörig oder geschickt, καὶ καταπαυστήρια τῆς ὀργῆς Schol. Ap. Rh. 2, 487.

Greek (Liddell-Scott)

ἐξιλαστήριος: -ον, ἱλαστήριος, ἐξιλεωτικός, Σχόλ. εἰς Ἀπολλ. Ρόδ. Β΄ 486· καὶ ἐξιλαστικός, ή, όν, Κορνοῦτ. π. Θ. Φύσ. 32 ἐν τέλ., Σχόλ. εἰς Αἰσχύλ. Θήβ. 268.

Greek Monolingual

-α, -ο (AM ἐξιλαστήριος, -ον)
αυτός που προσφέρεται για εξιλασμό («εξιλαστήριοι προσφοραί»)
νεοελλ.
φρ. «εξιλαστήριο θύμα» — κάποιος τελείως ή σχεδόν αθώος, ο οποίος τιμωρείται ή μειώνεται για να κατασιγάσει την οργή τών πολλών ή τών ισχυρών, χωρίς να τιμωρηθούν οι πραγματικοί ένοχοι.
[ΕΤΥΜΟΛ. < εξ + αμάρτυρος τ. ιλαστήρ (ιλάσκομαι)].