εὔτυκος: Difference between revisions
ἆρά γε λόγον ἔχει δυοῖν ἀρχαῖν, ὑλικῆς τε καὶ δραστικῆς → does it in fact have the function of two principles, the material and the active?
(Bailly1_2) |
(15) |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ος, ον :<br />bien préparé, tout prêt ; ποιεῖν [[τι]] ESCHL à faire qch.<br />'''Étymologie:''' [[εὖ]], [[τεύχω]]. | |btext=ος, ον :<br />bien préparé, tout prêt ; ποιεῖν [[τι]] ESCHL à faire qch.<br />'''Étymologie:''' [[εὖ]], [[τεύχω]]. | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=[[εὔτυκος]], -ον (Α)<br />(σπάν. τ. [[αντί]] [[εὔτυκτος]])<br /><b>1.</b> οικοδομημένος καλά («εὐτύκτους δόμους», <b>Αισχύλ.</b>)<br /><b>2.</b> [[έτοιμος]] («[[εὔτυκος]] [[γλῶσσα]]», <b>Αισχύλ.</b>).<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <i>ευ</i> <span style="color: red;">+</span> [[τύκος]] «[[τσεκούρι]], [[κόφτης]]»]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 06:34, 29 September 2017
English (LSJ)
ον, rare form for sq.,
A well-built, εὐτύκους δόμους A.Supp.959 (Porson). II ready, γλῶσσα ib.994: c. inf., πᾶς τις ἐπειπεῖν ψόγον . . εὔτυκος ib.974 (anap.); ὑμνεῖν B.8.4; ἐς χορόν Pratin.Lyr.2; πῦρ εὔ. ἔστω Theoc. 24.88; ἁ θεὸς εὔ. ἕρπει (fort. ἕρπειν) Call.Lav.Pall.3; [κρέα] v.l. in Hdt.1.119.
German (Pape)
[Seite 1104] = Folgdm, wohl bereitet, fertig, bereit, πᾶς τις ἐπειπεῖν ψόγον ἀλλοθρόοις εὔτυκος Aesch. Suppl. 952, wie πᾶς δ' ἐν μετοίκῳ γλῶσσαν εὔτυκον φέρει κακήν 972; πῦρ μέντοι ὑπὸ σποδῷ εὔτυκον ἔστω Theocr. 24, 86; εἴς τι, Pratin. bei Ath. XIV, 633 a. – Hesych. erkl. das adv. εὐτύκως durch ῥᾳδίως.
Greek (Liddell-Scott)
εὔτῠκος: -ον, σπάνιος τύπος ἀντὶ τοῦ ἑπομ., καλῶς ᾠκοδομημένος, εὐτύκους δόμους (οὕτως ὁ Βothe) Αἰσχύλ. Ἱκ. 959. ΙΙ. ἕτοιμος, γλῶσσα αὐτόθι 994· πᾶς τις ἐπειπεῖν ψόγον… εὔτυκος αὐτόθι 974· θεῖος προφάτας εὔτυκος… ὑμνεῖν Βακχυλ. 8. 4 (ἔκδ. Blass)· πῦρ εὔτυκον ἔστω Θεόκρ. 24. 86· εἴς τι Πρατίν. 2 Bgk.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
bien préparé, tout prêt ; ποιεῖν τι ESCHL à faire qch.
Étymologie: εὖ, τεύχω.
Greek Monolingual
εὔτυκος, -ον (Α)
(σπάν. τ. αντί εὔτυκτος)
1. οικοδομημένος καλά («εὐτύκτους δόμους», Αισχύλ.)
2. έτοιμος («εὔτυκος γλῶσσα», Αισχύλ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. ευ + τύκος «τσεκούρι, κόφτης»].
