Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

appetitus: Difference between revisions

From LSJ
Menander, fragment 761
(3_1)
(1)
Line 7: Line 7:
{{Georges
{{Georges
|georg=appetītus, ūs, m. ([[appeto]]), I) das Losgehen [[auf]] etw., der [[Angriff]], Plur. [[bei]] Amm. 30, 5, 2. – II) übtr. das Begehren, [[Verlangen]], der [[Trieb]], das [[Trachten]] [[nach]] [[etwas]], [[appetitus]], [[quae]] est ὁρμώ [[Graece]], Cic.: [[perturbatio]] est [[appetitus]] vehementior, Cic. – m. Genet., [[unde]] oriantur rerum [[appetitus]], Cic. de nat. deor. 2, 29: voluptatis, Cic.: alienae [[rei]], Pacat.
|georg=appetītus, ūs, m. ([[appeto]]), I) das Losgehen [[auf]] etw., der [[Angriff]], Plur. [[bei]] Amm. 30, 5, 2. – II) übtr. das Begehren, [[Verlangen]], der [[Trieb]], das [[Trachten]] [[nach]] [[etwas]], [[appetitus]], [[quae]] est ὁρμώ [[Graece]], Cic.: [[perturbatio]] est [[appetitus]] vehementior, Cic. – m. Genet., [[unde]] oriantur rerum [[appetitus]], Cic. de nat. deor. 2, 29: voluptatis, Cic.: alienae [[rei]], Pacat.
}}
{{LaEn
|lnetxt=appetitus appetitus N M :: appetite, desire; esp. natural/instinctive desire
}}
}}

Revision as of 23:15, 27 February 2019

Latin > English (Lewis & Short)

appĕtītus: (adp-), a, um, Part. of appeto.
appĕtītus: (adp-), ūs, m. appeto. *
I An onset, attack, assault: reprimebat barbaricos appetitus, Amm. 30, 5.—Far more freq.,
II Trop.
   A A passionate, eager longing or desire for a thing (in the class. per. perh. only in Cic.): adpetitus voluptatis, Cic. Off. 1, 30, 105: sub te erit appetitus ejus, Vulg. Gen. 4, 7; ib. Ezech. 21, 16.—Hence, without gen.,
   B The power or faculty of desire: duplex est vis animorum atque naturae: una pars in adpetitu posita est, quae est ὁρμή Graece, quae hominem huc atque illuc rapit, altera in ratione, etc., Cic. Off. 1, 28, 101; so id. N. D. 2, 47, 122; id. Div 1, 32.—
   C The passions, appetites: ut adpetitus rationi oboediant, Cic. Off. 1, 29, 102; so id. N. D. 2, 12, 34.

Latin > French (Gaffiot 2016)

(1) appĕtītus (adp-), a, um, part. de appeto.
(2) appĕtītŭs¹² (adp-), ūs, m.,
1 penchant naturel, instinct appetitus ou appetitus animi, au sing. ou au pl., grec ὁρμή : [chez les hommes] Cic. Fin. 2, 32 ; 5, 41 ; Off. 1, 101, etc.; Nat. 2, 34 ; [chez les animaux] Fin. 5, 42 ; Nat. 2, 122
2 désir de qqch. [avec gén.] : Cic. Off. 1, 11 ; 1, 105 ; Tusc. 4, 62 ; (animalia) quæ habent suos impetus et rerum appetitus Cic. Off. 2, 11, (les animaux) qui ont leurs instincts et leurs désirs.

Latin > German (Georges)

appetītus, ūs, m. (appeto), I) das Losgehen auf etw., der Angriff, Plur. bei Amm. 30, 5, 2. – II) übtr. das Begehren, Verlangen, der Trieb, das Trachten nach etwas, appetitus, quae est ὁρμώ Graece, Cic.: perturbatio est appetitus vehementior, Cic. – m. Genet., unde oriantur rerum appetitus, Cic. de nat. deor. 2, 29: voluptatis, Cic.: alienae rei, Pacat.

Latin > English

appetitus appetitus N M :: appetite, desire; esp. natural/instinctive desire