δραπετικός

English (LSJ)

ή, όν,

   A of or for a δραπέτης, δ. θρίαμβος a triumph over runaway slaves, Plu.Pomp.31; δ. σώματα CIG2554.102 (Crete); δραπετικοί, οἱ, IG5(1).1390.83 (Andania); of a slave, likely to run away, BGU887.5 (ii A. D.).

German (Pape)

[Seite 665] den Flüchtling, den entlaufenen Sklaven betreffend; θρίαμβος, ein Triumph über solche, Plut. Pomp. 31.

Greek (Liddell-Scott)

δραπετικός: -ή, -όν, ὁ ἀνήκων ἢ ἁρμόζων εἰς δραπέτην, δρ. θρίαμβος, θρίαμβος ἀπὸ δραπετῶν δούλων, Πλούτ. Πομπ. 31· δρ. σώματα Ἐπιγρ. Κρήτ. ἐν τῇ Συλλ. Ἐπιγρ. 2554. 102.

French (Bailly abrégé)

ή, όν :
qui concerne les esclaves fugitifs.
Étymologie: δραπέτης.

Spanish (DGE)

-ή, -όν
I 1fugitivo, fugado δραπετικὰ σώματα esclavos fugitivos, IRhod.Per.357.9 (II a.C.), cf. ICr.1.16.5.50 (Lato II a.C.), δ. θρίαμβος triunfo sobre los esclavos fugitivos e.d. por la guerra de los esclavos, Plu.Pomp.31
•subst. ὁ δ. esclavo fugitivo, IG 5(1).1390.83 (Andania I a.C.).
2 de esclavos proclive a escaparse κοράσιον ... μήτε ῥέ[μβ] ον μήτε δραπετικόν BGU 887.5, cf. PTurner 22.4 (ambos II d.C.)
•subst. τὸ δ. proclividad a huir Elias in Cat.212.29.
II adv. -ῶς de forma fugitiva glos. a δραπετίνδα Hsch.

Greek Monolingual

δραπετικός, -ή, -όν (Α)
1. αυτός που ανήκει, αναφέρεται ή ταιριάζει σε δραπέτη
2. (για δούλο) αυτός που παρουσιάζει τάσεις φυγής, επιρρεπής σε δραπέτευση.