ἑταιρεῖος: Difference between revisions
τά γε μὰν λίνα πάντα λελοίπει ἐκ Μοιρᾶν → but all the thread granted him by the Fates had run out
(Bailly1_2) |
(14) |
||
Line 18: | Line 18: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=α, ον :<br />qui préside aux amitiés, aux réunions d’amis (Zeus).<br />'''Étymologie:''' [[ἑταῖρος]]. | |btext=α, ον :<br />qui préside aux amitiés, aux réunions d’amis (Zeus).<br />'''Étymologie:''' [[ἑταῖρος]]. | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=ἑταιρεῑος, -α, -ον, ιων. τ. ἑταιρήϊος, -η, -ον (Α) [[εταίρος]]<br /><b>1.</b> αυτός που ανήκει στους φίλους, στους συντρόφους («ἑταιρεῑος [[φόνος]]» — ο [[φόνος]] εταίρου, συντρόφου)<br /><b>2.</b> [[ερωτικός]], [[γεμάτος]] [[αγάπη]]<br /><b>3.</b> <b>φρ.</b> «[[Ζεὺς]] ἑταιρεῑος» — ο [[Ζευς]] ως [[προστάτης]] της φιλίας<br /><b>4.</b> <b>το ουδ. ως ουσ.</b> <i>τὸ ἑταιρεῑον</i><br />το [[σπίτι]] της εταίρας. | |||
}} | }} |
Revision as of 07:13, 29 September 2017
English (LSJ)
α, ον, Ion. ἑταιρ-ήϊος, η, ον, (ἑταίρειος Hdn.Gr.1.137):—
A of or belonging to companions : Ζεὺς ἑ. presiding over fellowship, Hdt.1.44, Diph.20, D.Chr. 1.39, etc.; so, of God, Ph.2.452 ; φόνος ἑ. the murder of a comrade, AP9.519 (Alc. Mess.). II amorous, ἑ. φιλότης h.Merc.58 ; στόλος AP9.415 (Antiphil.). III ἑταιρεῖον, τό, house of a ἑταίρα, Sch. Ar.Eq.873.
German (Pape)
[Seite 1046] ion. ἑταιρήϊος, den Genossen, Freund betreffend, Ζεύς, der Vorsteher u. Beschützer aller Verbindungen u. Genossenschaften, Her. 1, 44; Diphil. Ath. X, 446 d XIII, 572 d u. A.; – φόνος, des Freundes, Alc. Mess. 4 (IX, 519); – φιλότης, buhlerisch, H. h. Merc. 58; στόλος, einer Hetäre, Antiphil. 1 (IX, 415).
Greek (Liddell-Scott)
ἑταιρεῖος: -α, -ον, Ἰων. -ήϊος, η, ον, ἀνήκων εἰς ἑταίρους, Ζεὺς ἑτ., προστάτης τῆς φιλίας, Ἡρόδ. 1. 44, Δίφιλος ἐν «Βαλανείῳ» 1· φόνος ἑτ., ὁ φόνος συντρόφου, Ἀνθ. Π. 9. 519. ΙΙ. ἐρωτικός, πλήρης ἀγάπης, ἑτ. φιλότης Ὁμ. Ὕμν. εἰς Ἑρμ. 58, πρβλ. ἈΝθ. Π. 9. 415.
French (Bailly abrégé)
α, ον :
qui préside aux amitiés, aux réunions d’amis (Zeus).
Étymologie: ἑταῖρος.
Greek Monolingual
ἑταιρεῑος, -α, -ον, ιων. τ. ἑταιρήϊος, -η, -ον (Α) εταίρος
1. αυτός που ανήκει στους φίλους, στους συντρόφους («ἑταιρεῑος φόνος» — ο φόνος εταίρου, συντρόφου)
2. ερωτικός, γεμάτος αγάπη
3. φρ. «Ζεὺς ἑταιρεῑος» — ο Ζευς ως προστάτης της φιλίας
4. το ουδ. ως ουσ. τὸ ἑταιρεῑον
το σπίτι της εταίρας.