εὐλή: Difference between revisions
καὶ ὑποθέμενος κατὰ τῆς κεφαλῆς φέρειν τὰς πληγάς, ὡς ἐν ἐκείνῃ τοῦ τε κακοῦ τοῦ πρὸς ἀνθρώπους → and having instructed them to bring their blows against the head, seeing that the harm to humans ... (Josephus, Antiquities of the Jews 1.50)
(Autenrieth) |
(15) |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{Autenrieth | {{Autenrieth | ||
|auten=(cf. ϝείλω): [[worm]], [[maggot]]. (Il.) | |auten=(cf. ϝείλω): [[worm]], [[maggot]]. (Il.) | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=[[εὐλή]], ἡ (Α)<br /><b>συν. στον πληθ.</b><br /><b>1.</b> [[σκουλήκι]], [[προνύμφη]] μύγας η οποία ζει στο [[κρέας]] που σαπίζει («ὑπ' εὐλέων καταβρωθῆναι», <b>Ηρόδ.</b>)<br /><b>2.</b> <b>γεν.</b> [[σκουλήκι]] («εὐλάς τε κάμπας τε»).<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>ε</i>-<i>Fl</i>-<i>a</i>, ίσως <span style="color: red;"><</span> <i>Fελ</i>-<i>ή</i>, με [[μετάθεση]]. Πρόκειται για ονοματικό παράγωγο του ρ. [[είλω]] «[[στρέφω]], [[γυρίζω]], [[περιστρέφω]]»]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 07:14, 29 September 2017
English (LSJ)
ἡ,
A worm, maggot, the larva of the fly (rarely in sg., AP7.472.10 (Leon.)), different fr. ἕλμινς; Hom. only in Il., of worms bred in flesh, 19.26, 24.414, al.; ὑπ' εὐλέων καταβρωθῆναι Hdt.3.16, cf.4.205, Hp.Mul.1.75, Pl.Ax.365c, Arist.HA506a30:—of common worms, Orph.L.600.
German (Pape)
[Seite 1078] ἡ (von εἴλω? Andere von οὐλή od. αὐλός), Made, bes. die im verwesenden Fleische, gew. im plur., Il. 19, 26. 24, 414; αἰόλαι, wimmelnde, kribbelnde Würmer, 22, 509; Hippocr.; ὑπ' εὐλέων καταβρωθῆναι Her. 3, 16; ζῶσα εὐλέων ἐξέζεσε 4, 205; σηπόμενος καὶ εἰς εὐλὰς καὶ κνώδαλα μεταβάλλων Plat. Ax. 365 c; vgl. Arist. H. A. 2, 6; καὶ σκώληκες Plut. Artax. 16; den sing. hat Hippocr.; Anth. XIV, 149. Von anderen, vielleicht Regenwürmern, Orph. Lith. 15, 91. Vgl. ἕλμινς.
French (Bailly abrégé)
ῆς (ἡ) :
ver, insecte.
Étymologie: R. ϜελϜ, rouler > ϜεϜλ-, Ϝευλ- ; cf. εἰλέω ou εἴλω.
English (Autenrieth)
(cf. ϝείλω): worm, maggot. (Il.)
Greek Monolingual
εὐλή, ἡ (Α)
συν. στον πληθ.
1. σκουλήκι, προνύμφη μύγας η οποία ζει στο κρέας που σαπίζει («ὑπ' εὐλέων καταβρωθῆναι», Ηρόδ.)
2. γεν. σκουλήκι («εὐλάς τε κάμπας τε»).
[ΕΤΥΜΟΛ. < ε-Fl-a, ίσως < Fελ-ή, με μετάθεση. Πρόκειται για ονοματικό παράγωγο του ρ. είλω «στρέφω, γυρίζω, περιστρέφω»].
