προθετικός: Difference between revisions
Ἰσχυρότερον δέ γ' οὐδέν ἐστι τοῦ λόγου → Oratione nulla vis superior → Nichts ist gewiss gewaltiger als die Vernunft | Nichts ist gewiss gewalt'ger als der Rede Kraft
(6_10) |
(34) |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''προθετικός''': -ή, -όν, ([[πρόθεσις]] ΙΙ) ἔχων πρὸ ὀφθαλμῶν, προορώμενος, τοῦ τέλους Ἀριστ. Μεγάλα Ἠθ. 1. 18, 6. ΙΙ. ὁ ἀνήκων ἢ ἁρμόζων εἰς πρόταξιν, πρ. [[μόριον]], [[πρόθεσις]], Διον. Ἁλ. πρὸς Ἀμμαῖ. 2. 2· ὁ [[μετὰ]] προθέσεως, [[σύνταξις]] Ἀπολλ. π. Ἀντωνυμ. 326, κ. ἀλλ. | |lstext='''προθετικός''': -ή, -όν, ([[πρόθεσις]] ΙΙ) ἔχων πρὸ ὀφθαλμῶν, προορώμενος, τοῦ τέλους Ἀριστ. Μεγάλα Ἠθ. 1. 18, 6. ΙΙ. ὁ ἀνήκων ἢ ἁρμόζων εἰς πρόταξιν, πρ. [[μόριον]], [[πρόθεσις]], Διον. Ἁλ. πρὸς Ἀμμαῖ. 2. 2· ὁ [[μετὰ]] προθέσεως, [[σύνταξις]] Ἀπολλ. π. Ἀντωνυμ. 326, κ. ἀλλ. | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=-ή, -ό / [[προθετικός]], -ή, -όν, ΝΑ [[πρόθεσις]] / [[προθετός]]]<br />ο [[σχετικός]] με την [[πρόθεση]], ως [[μέρος]] του λόγου, ή αυτός που χρησιμεύει ως [[πρόθεση]]<br /><b>νεοελλ.</b><br /><b>1.</b> αυτός που έχει [[θέση]] πρόθεσης<br /><b>2.</b> <b>ιατρ.</b> α) ο [[σχετικός]] με μια [[πρόθεση]], δηλ. με [[αντικατάσταση]] οργάνου ή μέλους από [[μηχάνημα]] που αναπαράγει τη [[μορφή]] του ή και τη [[λειτουργία]] του («προθετικά [[μέλη]]» — τεχνητά υποκατάστατα ενός μέλους ή τμήματος του σώματος)<br />β) <b>το θηλ. ως ουσ.</b> <i>η προθετική</i><br />[[κλάδος]] της χειρουργικής που ασχολείται με τις προθέσεις («οδοντική προθετική»)<br /><b>αρχ.</b><br /><b>1.</b> αυτός που τίθεται [[μπροστά]]<br /><b>2.</b> αυτός που έχει [[κάτι]] [[μπροστά]] στα μάτια του<br /><b>3.</b> ο [[σχετικός]] με την [[πρόθεση]], δηλ. με τον προκείμενο σκοπό<br /><b>4.</b> <b>φρ.</b> «προθετικὸν [[μόριον]]» — η [[πρόθεση]]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 12:21, 29 September 2017
English (LSJ)
ή, όν, (
A πρόθεσις 11) setting before itself, ἡ ἀρετὴ π. [τοῦ τέλους] Arist.MM1190a19; opp. ποιητικός, connected with planning, opp. execution, prob.l. ib.21. II of or for prefixing, π. μόριον preposition, D.H.Amm.2.2; prepositional, σύνδεσμοι Stoic. ap. A.D. Synt.305.24; σύνταεις A.d.l.c.22.
German (Pape)
[Seite 723] ή, όν, zum Vorsetzen gehörig, Sp.; μόριον, die Präposition, D. Hal.
Greek (Liddell-Scott)
προθετικός: -ή, -όν, (πρόθεσις ΙΙ) ἔχων πρὸ ὀφθαλμῶν, προορώμενος, τοῦ τέλους Ἀριστ. Μεγάλα Ἠθ. 1. 18, 6. ΙΙ. ὁ ἀνήκων ἢ ἁρμόζων εἰς πρόταξιν, πρ. μόριον, πρόθεσις, Διον. Ἁλ. πρὸς Ἀμμαῖ. 2. 2· ὁ μετὰ προθέσεως, σύνταξις Ἀπολλ. π. Ἀντωνυμ. 326, κ. ἀλλ.
Greek Monolingual
-ή, -ό / προθετικός, -ή, -όν, ΝΑ πρόθεσις / προθετός]
ο σχετικός με την πρόθεση, ως μέρος του λόγου, ή αυτός που χρησιμεύει ως πρόθεση
νεοελλ.
1. αυτός που έχει θέση πρόθεσης
2. ιατρ. α) ο σχετικός με μια πρόθεση, δηλ. με αντικατάσταση οργάνου ή μέλους από μηχάνημα που αναπαράγει τη μορφή του ή και τη λειτουργία του («προθετικά μέλη» — τεχνητά υποκατάστατα ενός μέλους ή τμήματος του σώματος)
β) το θηλ. ως ουσ. η προθετική
κλάδος της χειρουργικής που ασχολείται με τις προθέσεις («οδοντική προθετική»)
αρχ.
1. αυτός που τίθεται μπροστά
2. αυτός που έχει κάτι μπροστά στα μάτια του
3. ο σχετικός με την πρόθεση, δηλ. με τον προκείμενο σκοπό
4. φρ. «προθετικὸν μόριον» — η πρόθεση.
