conqueror

English > Greek (Woodhouse)

substantive

P. and V. ὁ νικῶν, ὁ κρατῶν, ὁ κρείσσων; see victor.

Latin > English (Lewis & Short)

con-quĕror: questus, 3,
I v. dep. a. and n., to complain of a thing, or to bewail, lament passionately or much (class. in prose and poetry).
   (a)    With acc.: conqueri fortunam adversam non lamentari decet, Pac. ap. Cic. Tusc. 2, 21, 50: res suas adversum illum (mulier), Titin. ap. Non. p. 232, 22; cf.: fortunas suas mecum (mulier), Plaut. Mil. 2, 1, 47: decumarum imperia, bonorum direptiones, iniqua judicia, etc., Cic. Verr. 2, 4, 50, § 111; cf.: vim atque injuriam dictatoris apud patres, Liv. 8, 33, 4; 1, 53, 5; 40, 24, 6 al.; Auct. Her. 2, 31, 50; * Quint. 6, 1, 18; Tac. H. 1, 54 bis; Suet. Aug. 66; Tib. 1, 10, 54; Ov. M. 14, 243 al.: aliquid pro re publicā, Cic. Sest. 2, 3.—
   (b)    With acc. and inf.: se dissolvi, Lucr. 3, 612; so Suet. Tib. 10; 34; id. Claud. 2.—
   (g)    With de or cur: de alicujus improbitate deplorare et conqueri, Cic. Verr. 2, 3, 18, § 45: de alicujus injuriā, id. Fam. 5, 2, 6: uti conquereretur, cur Pisonem aditu arceret, Tac. A. 15, 60: quod, id. ib. 15, 61: Tiberio de eādem re ... apud se per epistulam conquerenti ita rescripsit, Suet. Aug. 51 fin.: eos apud se de collegarum judicio fuisse conquestos, Aug. Ep. 53, 5.—
   (d)    Absol.: aliā voce ac res monebat, Ter. Hec. 3, 3, 15: conquerar an sileam? Ov. M. 9, 147: quid ego ignaris nequiquam conqueror auris, Cat. 64, 164: alicui, Sil. 8, 94.—Impers.: postero die in senatu conquestum, Suet. Caes. 20.

Latin > French (Gaffiot 2016)

conquĕror,¹⁰ questus sum, ĕrī, tr., se plaindre vivement de, déplorer : fortunam adversam Pacuv. d. Cic. Tusc. 2, 50, déplorer la fortune contraire ; iniqua judicia Cic. Verr. 2, 4, 111, se plaindre de jugements iniques || nihil cum aliquo de alicujus injuria conqueri Cic. Fam. 5, 2, 6, ne pas faire part à qqn de ses plaintes sur les injustices de qqn ; ad aliquem aliquid Cic. Verr. 2, 5, 171, porter une plainte devant qqn (apud aliquem Suet. Aug. 51) || [avec prop. inf.] se plaindre que : Lucr. 3, 613 ; Liv. 2, 3, 3, etc. || [avec quod ] se plaindre de ce que : Cic. Inv. 1, 109 ; Tac. H. 3, 37, etc. || [avec cur ] demander en se plaignant pourquoi : Tac. Ann. 15, 60.

Latin > German (Georges)

con-queror, questus sum, querī, über etw. sich beklagen, sich beschweren, a) aus Schmerz usw. in Klagen ausbrechen, wehklagen, conqueri fortunam adversam, non lamentari decet, Pacuv. fr.: suum fatum aut fortunam, Cornif. rhet.: fortunas suas cum alqo (gegen jmd.), Plaut.: sed quid ego ignaris nequiquam conqueror auris? Catull. – b) aus Unmut, Unwillen über Unrecht sich beklagen, sich beschweren, Klage od. Beschwerde erheben, conquerar an sileam? Ov.: nihil tecum de tui fratris iniuria, Cic.: de ea re apud alqm per epistulas, Suet. Aug. 51, 3: apud alqm de collegarum suorum iudicio, Augustin. ep. 53, 5. – m. Acc., patris in se saevitiam intolerabilem, Liv.: iniqua iudicia, contumelias, Cic.: inopiam inter se, Liv.: haec non ad cives Romanos, non ad aliquos amicos nostrae civitatis. .. ad saxa et ad scopulos haec conqueri ac deplorare, Cic.: apud patres vim atque iniuriam dictatoris, Liv.: u. nihil ab eo praetermissum est, quod pro re publica conquerendum fuit, Cic. – m. folg. Acc. u. Infin., se deseri c., Suet.: pretia in immensum exarsisse graviter conquestus, Suet. – m. folg. cur od. quod (weil), Tac. ann. 15, 60 u. 61.

Latin > English

conqueror conqueri, conquestus sum V DEP :: bewail, lament, utter a complaint; complain of, deplore