μίνθη

French (Bailly abrégé)

ης (ἡ) :
menthe, plante aromatique.
Étymologie: DELG emprunt à une langue de substrat.

Greek Monolingual

η (Α μίνθη και μίνθα και μίνθος)
η μέντα («στέφανον εἶχον κοκκυμήλων καὶ μίνθης», Ιππων.).
[ΕΤΥΜΟΛ. Πρόκειται μάλλον για δάνεια λ. από γλώσσα του προελληνικού υποστρώματος (πρβλ. καλαμίνθη και λατ. menta). Η λ. μαρτυρείται και στη Μυκηναϊκή, σε κατάλογο αρωματικών φυτών].

Russian (Dvoretsky)

μίνθη: ἡ Arst., Sext. = μίνθος.

Frisk Etymological English

Grammatical information: f.
Meaning: mint; (IA, Thphr., Plu.); on the meaning Kretschmer Glotta 12, 105 ff.
Other forms: also μίνθα (Thphr.; Solmsen Wortforsch. 264), μίνθος.
Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]
Etymology: Like Lat. menta foreign word, no doubt Pre-Greek, to which points also the variant ending -α. S. lit. in W.-Hofmann s.v. Cf. καλαμίνθη.

Frisk Etymology German

μίνθη: (ion. att.),
{mínthē}
Forms: auch μίνθα (Thphr.; Solmsen Wortforsch. 264), μίνθος
Grammar: f. (Thphr., Plu.)
Meaning: Minze; zur Bed. Kretschmer Glotta 12, 105 ff.
Etymology : Wie lat. menta Fremdwort unbek. Ursprungs, s. Lit. bei W.-Hofmann s.v. Pelasgische Etym. von Carnoy Ant. class. 24, 20. Vgl. καλαμίνθη.
Page 2,241-242