θεόκλυτος: Difference between revisions

From LSJ

ὀρχούμενός τις καὶ τὴν τοῦ Κρόνου τεκνοφαγίαν παρωρχεῖτο → a dancer was presenting Kronos who devoured his children, an actor portrayed Kronos who devoured his children

Source
m (Text replacement - "(*UTF)(*UCP)(:''') ([\p{Cyrillic}\s]+), ([\p{Cyrillic}\s]+) ([a-zA-Z:\(])" to "$1 $2, $3 $4")
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1")
Line 12: Line 12:
{{pape
{{pape
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-1196.png Seite 1196]] Gott um Erhörung anrufend, λίται Aesch. Spt. 131. – Von Gott erhört, Ios. 1, 33.
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-1196.png Seite 1196]] Gott um Erhörung anrufend, λίται Aesch. Spt. 131. – Von Gott erhört, Ios. 1, 33.
}}
{{bailly
|btext=ος, ον :<br />qui implore les dieux.<br />'''Étymologie:''' [[θεός]], [[κλύω]].
}}
}}
{{ls
{{ls
|lstext='''θεόκλῠτος''': -ον, ἐπικαλούμενος τοὺς θεούς, θ. λιταὶ Αἰσχύλ. Θήβ. 143. 2) ὁ εἰσακουσθεὶς ὑπὸ τοῦ θεοῦ, Ἰώσηπ. 1. 83.
|lstext='''θεόκλῠτος''': -ον, ἐπικαλούμενος τοὺς θεούς, θ. λιταὶ Αἰσχύλ. Θήβ. 143. 2) ὁ εἰσακουσθεὶς ὑπὸ τοῦ θεοῦ, Ἰώσηπ. 1. 83.
}}
{{bailly
|btext=ος, ον :<br />qui implore les dieux.<br />'''Étymologie:''' [[θεός]], [[κλύω]].
}}
}}
{{grml
{{grml

Revision as of 18:17, 1 October 2022

Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: θεόκλῠτος Medium diacritics: θεόκλυτος Low diacritics: θεόκλυτος Capitals: ΘΕΟΚΛΥΤΟΣ
Transliteration A: theóklytos Transliteration B: theoklytos Transliteration C: theoklytos Beta Code: qeo/klutos

English (LSJ)

ον, A calling on the gods, θ. λιταί A. Th.143 (lyr.). II Pass., heard by God, expl. of Ishmael, J.AJ1.10.4.

German (Pape)

[Seite 1196] Gott um Erhörung anrufend, λίται Aesch. Spt. 131. – Von Gott erhört, Ios. 1, 33.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
qui implore les dieux.
Étymologie: θεός, κλύω.

Greek (Liddell-Scott)

θεόκλῠτος: -ον, ἐπικαλούμενος τοὺς θεούς, θ. λιταὶ Αἰσχύλ. Θήβ. 143. 2) ὁ εἰσακουσθεὶς ὑπὸ τοῦ θεοῦ, Ἰώσηπ. 1. 83.

Greek Monolingual

θεόκλυτος, -ον (Α)
1. αυτός που επικαλείται, που ικετεύει τους θεούς
2. αυτός που εισακούστηκε από τον θεό
3. αυτός που έχει θεία έμπνευση.
[ΕΤΥΜΟΛ. < θεο- + -κλυτος (< κλύω «ακούω»), πρβλ. άκλυτος, ονομάκλυτος].

Greek Monotonic

θεόκλῠτος: -ον (κλύω), αυτός που επικαλείται τους θεούς, σε Αισχύλ.

Russian (Dvoretsky)

θεόκλῠτος: воссылаемый к богам, обращенный к божеству (λιταί Aesch.).

Middle Liddell

θεό-κλῠτος, ον κλύω
calling on the gods, Aesch.